Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

heb ik na 21 jaar nog recht op een arbeidsongeschiktheidsuitkering?

22 jaar geleden heb ik na de geboorte van mijn eerste kind ontslag genomen,vlak daarna werd ik chronisch ziek,wel nog een kind erbij gekregen, veel pijnen de rest van mijn leven en daarna nog veel ernstige ziektes doorgemaakt,mijn man werkte sinds die tijd 2 banen,heb nooit een uitkering ontvangen,nu word het voor mijn man veel te zwaar 2 banen te doen,ik ben nu 45 jaar,we kunnen niet rondkomen van alleen 1 salaris,kan ik alsnog een arbeidsongeschiktheidsuitkering aanvragen?

Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
in: Wetgeving
1.2K
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
Nee, een arbeidsongeschiktheidsuitkering krijg je alleen als je arbeidsongeschikt bent geworden tijdens werk of uitkering, je had geen van beiden meer, dus nee geen rechten helaas. Als je voor je 30ste arbeidsongeschikt werd en je studeerde op dat moment, dan heb je mogelijk recht op Wajong. Maar ook dat maak ik niet op uit je vraag.

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Het beste antwoord

Er zijn grofweg drie 'smaken' arbeidsongeschiktheidsuitkeringen: WAO/WIA, particuliere verzekeringen (bijvoorbeeld voor ZZP'ers) en de Wajong. Voor die eerste twee moet je verzekerd zijn om ervoor in aanmerking te kunnen komen. Voor WIA/WAO houdt dat in: via de werkgever of vrijwillig verzekerd zijn voor arbeidsongeschiktheid. Oftewel: je bent in loondienst, werkt als uitzendkracht, oproepkracht, zit in de WW, etc. Je hebt recht op loondoorbetaling bij ziekte, of dat nu is via de werkgever of via het UWV (Ziektewet). Particuliere verzekeringen lijken me redelijk voor zich spreken, en de Wajong is voor jonggehandicapten. Voor de Wajong zijn dat mensen die vóór hun 18e al arbeidsongeschikt waren, of tijdens hun studie maar vóór hun 30e verjaardag arbeidsongeschikt zijn geworden.

Jij hebt gewerkt, dus ik neem aan dat Wajong niet van toepassing is. Je kunt géén arbeidsongeschiktheidsuitkering aanvragen als je thuisblijfmoeder bent of om welke andere reden dan ook zelf hebt gekozen om (een periode) niet te werken en je wordt arbeidsongeschikt op het moment dat je niet meer verzekerd bent voor arbeidsongeschiktheid. Dat is nog onafhankelijk van een eventueel medisch en arbeidskundig oordeel van je situatie. Het is soms heel lullig, maar als je op het verkeerde moment gehandicapt raakt, heb je soms geen recht op zo'n uitkering. Wel is er altijd de Bijstand als vangnet; dat is van toepassing wanneer het inkomen van jou en je partner onder het voor jullie geldende sociaal minimum zit en je niet teveel vermogen hebt.

In jouw geval ben je ziek geworden vlak nadat je ontslag had genomen. Wanneer dat was binnen 4 weken na het einde van je contract, was je nog verzekerd voor de Ziektewet. Zat er langer tussen, dan was je niet meer verzekerd dus heb je er geen recht op. En als het wél binnen die 4 weken was, gaat dat nog een hele kluif worden: je moet dan gaan aantonen dat je 22 jaar geleden niet in staat was om te werken door ziekte of gebrek. Zoiets is achteraf al bijna onmogelijk om aan te tonen wanneer het gaat over 2 of 3 jaar geleden, laat staan over 22 jaar. Daarbij moet je je binnen 48 uur ziek melden en ik twijfel überhaupt of men zo'n aanvraag na 22 jaar nog wel in behandeling zou nemen. En áls men dat al doet, kan alleen al het feit dat eigenlijk niet meer te achterhalen is of je toen wel of niet kon werken kan de verzekeringsarts doen besluiten om zich van een oordeel te onthouden.

(extra uitleg in reactie)
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
Mocht je inderdaad binnen die periode van 4 weken ziek zijn geworden, dan gaat het dus niet om de vraag of je kunt aantonen dat je toen ZIEK werd/was. Het gaat om de vraag of je arbeidsongeschikt was. Dat is een hele andere vraag en veel moeilijker aan te tonen. Ook bij Wajong - bijvoorbeeld - gaat het niet om de vraag of iemand voor zijn 17e die aandoening of ziekte al had, maar om de vraag of iemand dóór die aandoening niet in staat was om genoeg te werken dat hij/zij daarmee minimaal het sociaal minimum kan vergaren. Ik heb zelf bijvoorbeeld een genetische aandoening, dus per definitie had ik die al vanaf mijn geboorte (ervoor zelfs ;-)). Daar gaat het echter niet om bij Wajong: het gaat om de vraag vanaf welk moment de beperkingen die ik heb als gevólg van die afwijking zo ernstig werden dat ik niet meer kon werken. Ik kon tot mijn 18e gewoon naar school gaan, met wel wat moeite, maar kon ook nog lopen, fietsen en zelfs (zij het met pijn en moeite) schrijven. Ik had wel pijn en had de aandoening al, toen ik voor het eerst problemen kreeg met lopen en deels rolstoelafhankelijk werd had ik wel duidelijke beperkingen maar was ik zeker nog niet arbeidsongeschikt: pas toen ook mijn arm- en handfunctie slechter werd was de combinatie van beperkte energie, 's middags moeten slapen én niets kunnen tillen/geen repetitieve handelingen kunnen doen zodanig dat ik arbeidsongeschikt werd geacht. Dat je omstandigheden nu zijn veranderd en je moeilijker kunt rondkomen is niet iets wat relevant is voor het recht op een arbeidsongeschiktheidsuitkering. Dat gaat puur om de vraag of je a) ervoor verzekerd was c.q. in aanmerking komt en b) je arbeidsongeschikt bent en zo ja hoeveel. Bijstand gaat wél over je omstandigheden, én die van je partner. Komen jullie onder het sociaal minimum uit, dan heb je mogelijk recht op een aanvulling tot dat niveau.

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 2500
Gekozen afbeelding