mijn dochter van 14 wil met haar vriend naar limburg voor een weekend, ik vind het goed maar heb ik er goed aan gedaan om ja te zeggen?

Waarschijnlijk vind je haar hier verstandig genoeg voor anders had je geen Ja gezegd.
geen 1 kind is het zelfde.
En ja natuurlijk krijg je hier commentaar op maar die krijg je ook als je je kind van 16 naar lloret de mar zou laten vertrekken bij wijze van spreken.... mensen hebben altijd iets aan te merken.
Ze gaat met haar vriend, ik neem aan dat hij iets ouder is en in mijn ogen is het met een vriendje veiliger als dat ze alleen met een vriendin zou gaan.

Niet aan je beslissing twijfelen, mocht er iets zijn kan je ze zo ophalen, het is geen eind van de wereld limburg.
Leuk voor die meid.

denk eens terug aan toen jezelf die leeftijd had.
de 14 jarige van nu zijn volwassener dan toen wij 14 waren .
en voor sommige zal het wel te jong zijn maar daar moet je hoog boven staan want of je haar nou met 14,15,16 jaar laat begaan het is in andermans ogen toch nooit goed of het deugt niet.
en ergens weet je wel dat het goed zit anders had je wel nee gezegd .
laat haar maar na dat weekend vrijuit vertellen hoe ze het hebt gehad en je zal zien dat het allemaal wel in orde is.
en ze krijgt gelijk van jou een stuk verantwoordelijkheid wat voor haar een teken van vertrouwen is .
laat ze lekker gaan genieten want er zijn toch al zoveel toestanden in de wereld.

Ligt eraan hoe oud vriendje is en wat ze gaan doen.
Zijn ze alleen? etc etc

Dan zul je gewoon je eigen afweging moeten maken. EN als je twijfelt niet doen.

Ik vind het super van je. Zo leert ze zelfstandig en verantwoordelijk te zijn. Dit vind ik een typisch voorbeeld van een ontdek en leerfase van een puber !! Ik vind het goed dat je daar open voor staat.

Mijn dochter is 14 maar van mij zou ze niet mogen.
Ik vind het te jong.

Ik was 16 toen ik met m'n beste vriendin 3dgn naar schevenigen ging (meer dan 20jr geleden) de jongere van nu zijn veel ouder en wijzer! Dus laat haar lekker naar limburg komen

Is het ' de' vriend? Ik bedoel, hebben ze echt verkering? Of is het zo'n vriendje waarmee ze bijvoorbeeld vanaf de kleuterschool al onafscheidelijk is. Dat maakt wel enig verschil. En ook waar ze naartoe gaan en wat ze gaan doen. Logeren bij Oom Frits en tante Hennie? Toch weer anders dan in de auto van vriend op een parkeerplaats overnachten, om maar eens wat te noemen.
Voor verkering vind ik haar sowieso nog erg jong en dan ook nog een weekend samen op pad..
Men vond altijd dat ik mijn kinderen erg veel vrijheden en verantwoordelijkheden toekende, maar dit had ik, denk ik, (weet natuurlijk geen bijzonderheden) nog niet goed gevonden. Een 14 jarige is - hoe dan ook- een kind.

Laat ze maar gaan , Je hebt al toegezegt ! Misschien een beetje onder druk van haar . Het is kwestie van vertrouwen , en je moet niet meer twijfelen . Gewoon een paar duidelijke afspraken maken en dan gaat het goed .

Ik kan me zo voorstellen dat je twijfelt! Het is zo moeilijk dat 'loslaten'. Ik heb één zoon en daar ben ik echt heel zuinig op, maar ik ben niet overbezorgd omdat hij een serieuze puber is, misschien vanwege zijn autistische stoornis. Ik heb me enorm in hem verdiept en ken hem intussen door en door. Hij was nog maar 6 jaar toen hij me vroeg of hij een stukje verder mocht fietsen dan alleen in de buurt. Dat vond ik al moeilijk om te beslissen, want we wonen in een rustige buurt en hij was eigenlijk niets gewend. Ik heb het toegestaan als hij maar een mobieltje meenam en me zou bellen zodra hij ongerust of bang werd of de weg naar huis niet terug kon vinden. Ik was al bang voor groepjes jongens die hem zijn fiets zouden afpakken en dat hij daar moederziel alleen stond. Enfin, elke moeder zal dat gevoel kennen! Hij ging op weg en ik hoorde maar niets. Na een uur ging de telefoon;" Mam, je raad het nooit, als ik me om draai zie ik het bord ' welkom in Noord-Holland",geinig hè"? Hij zat dus al in een andere provincie! Ik zei;" joh, goed gedaan, maar draai nu maar weer om, want je moet ook nog terug". Vanaf dat moment vertrouwde ik erop dat hij zijn weg wel zou vinden. Toen heb ik hem losgelaten en in zijn klas was hij de enigste die alleen naar zijn oom in Haarlem fietste of naar de bollenvelden. Andere ouders zeiden dan dat zij dat niet zouden durven en lieten doorschemeren dat ik onverantwoordelijk bezig was. Ze vergaten daarbij dat ik mijn kind kende en dat hij anders was als hun kind(eren).
Hij leerde toen op Internet een meisje kennen toen hij 10 was en zij vroeg of hij eens op bezoek wilde komen. Met de trein was hij er zo in 1½ uur! Toen heb ik "nee" gezegd
en heeft mijn man hem met de auto gebracht. Zo kon hij even haar ouders leren kennen en wisten we of het goed zat. Hij is wel met de trein alleen teruggekomen. Hij is nu 15 en heeft veel omgang met studenten op een site waarvan hij admin is. Laatst stond er ineens een Belg voor de deur, die hem kwam opzoeken om over een project te praten waar ze samen mee bezig waren en nu wilde hij die Belg weer opzoeken, alleen met de trein. Ik heb "nee" gezegd en hij begrijpt het, nadat ik hem uitlegde waarom. Ik zou geen rustig moment hebben en waarom zou ik me dat zelf aandoen? Ik had er geen goed gevoel bij en geef altijd mijn gevoel voorrang, ik zat nooit fout door naar mijn intuïitie te luisteren. Luister dus naar je gevoel! Jij kent jouw dochter het best en als je het niet vertrouwt, niet doen!

Bij mij in geen geval. Dit is nog veel te jong.

Ik zou het echt niet goedgevonden hebben. Met 14 jaar is ze nog zwaar minderjarig, eigenlijk gewoon nog een kind dat met haar ouders een weekend weg zou moeten gaan i.p.v. alleen met een vriend.

Jij vertrouwd haar blijkbaar. Zij heeft dat zelf ook door en daarbij zullen jullie beide baad hebben.

Sommige ouders zullen dit niet toelaten omdat er veel dingen kunnen gebeuren. In zo'n beslissing spelen natuurlijk meerdere dingen mee zoals: gaan ze met z'n twee of met zijn ouders erbij? Gaan er meer vrienden mee? Hoe gaan ze daarheen? Is dit ver bij jullie vandaan? Hoe "volwassen" is je dochter? Dat zijn allemaal dingen die meespelen..

Als jij zelf denk hier goed aan te doen dan moet je er niet meer over in zitten. Als je heel erg gaat twijfelen dan moet je heel goed nadenken en wie weet pik je iets op van de andere antwoorden.

Succes.

Dat zal achteraf pas blijken. Ik had zelf een dagje Limburg goed gevonden op die leeftijd maar niet gelijk een weekend. Jij bent verantwoordelijk voor haar zonder dat je er dan zicht op heb.