Hoe komt het dat veel dierenliefhebbers onderscheid maken tussen dierenwelzijn bij verschillende die?

Dat heeft voor een groot deel te maken met de "aaibaarheidsfactor".


"De aaibaarheidsfactor is een begrip bedacht door Rudy Kousbroek voor de mate waarin dieren affectie of genegenheid opwekken bij mensen. Hij heeft dit begrip uitgewerkt in een reeks essays, gebundeld tot een boekje met gelijknamige titel,(...)

Voor Kousbroek is de aaibaarheidsfactor het belangrijkste criterium voor zijn persoonlijke indeling van het dierenrijk. In zijn visie heeft de kat van alle dieren de hoogste aaibaarheidsfactor. Die van vissen is bijna nul, niet in de laatste plaats door het milieu waarin ze leven, wat het aaien letterlijk ingewikkeld maakt. Helemaal onder aan de schaal – met een negatieve factor – komen oesters, kwallen, piranha's en sidderalen.

Niet in Kousbroeks werk te vinden is de inmiddels in het dagelijks spraakgebruik ontstane uitbreiding van het begrip, waarbij de hoogte van de aaibaarheidsfactor indicatief is voor de mate waarin mensen bereid zouden zijn een dier te beschermen. (...) Zo vinden veel mensen dat een aap of konijn als proefdier niet kan, terwijl zij geen actie voeren tegen laboratoriumproeven met fruitvliegen.(...)