kan controle eigenlijk wel goedbedoeld zijn?

@crea, als ik je voorbeeld voorstel in mezelf, dan kom ik op het volgende; De moeder die controleerd of haar baby nog ademt, doet dit voor haar eigen geruststelling, daar is ze dan ongerust over. De leerling die kijkt of zijn broodtrommel is gevuld, doet dit voor zichzelf, zodat hij straks geen honger zal hebben.
Hij zal zijn moeder niet direkt wantrouwen, hij kijkt of hij zélf niet in de problemen komt. En de werkgever doet een controle zodat hij straks niet iemand mist op de vloer...zijn planning en zijn behoefte. En, nee ik voel me niet bezwaard bij een controle, als dat maar geen liefde wordt genoemd, want dat is het volgens mij ook niet.
Als een ouder de wens heeft, dat je volgens haar/zijn manier moet handelen, is dat al erg twijfelachtig, want hoe onwaar moet het kind zich dan gedragen?
Je kunt van alles bespreken, en desnoods een uitleg geven, maar controle?

Je mag daar anders over denken, het is wel zo, dat liefde voor een ander samengaat met liefde voor jezelf. Zonder controle, geen redding in het meest ernstige geval. De meeste ouders die zien dat hun kind pijn heeft, of andere zorglijke verschijnselen vertoont, bellen een arts, zij zouden graag de kwaal/angst van hun kind over willen nemen, niet om zichzelf te vermaken, maar om het kind ervan te bevrijden. Hun zorg gaat naar het kind, mogelijk onbewust deels in eigenbelang.
Ik begrijp dat je er moe van wordt als dagelijks wordt gecontroleerd of je je kamer wel hebt opgeruimd, of als je wordt gecontroleerd of je je werk wel hebt gedaan, maar in gevallen waarin juist door controle wordt voorkomen dat jou iets naars overkomt, of wat jou om wat voor reden dan ook treft, zou je dan niet blij zijn, dat die persoon, juist op dat moment jou controleerde? Dat gebeurd ook.

@Crea, ik zie dat je dieper in jezelf bent gedoken, en dat laat een eigenbelang of eigenliefde zachtjes doorschemeren...? Ik was bekend met de liefde die in mijn denken bestond, en zag soms dat het verbonden was met eigenbelang...als ik al eens bewust was.
En dat resulteerde in een soort dubbelgevoel maar kon ik nooit plaatsen.
Het dubbelgevoel van; uit liefde iets doen voor een ander, het maximale als ik kon, terwijl ik wist dat het mij beloonde...
Dat het 'ik' in alle gevallen de hoofdzaak was, hoe goed bedoeld en lief het overkwam, 'ik' bleef het centrum van waaruit ik alles ondernam. Totdat ik eens heel onverwacht, in een seconde maar, De Liefde ervoer, die niet verbonden is met wat dan ook, niet met mij en niet met anderen, niet met dingen of gedachten, geheel vrij van bindingen met wat dan ook.
Het zorgde voor mijn reactie, die on-gewaardeerd door mijzelf, direkt ook goed was.
Daar kon ik zelf niets aan doen, daar was mijn 'ik' veel te klein voor..en mijn denken ook niet de maker van. Controle is van de eerste (want ik wil het zo.)
Vrijheid is van de tweede (want het moet álles kunnen zijn..) Om de spraakverwarring niet erger te maken, is de zorg van de ouders afkomstig van hun oplettendheid of attentie en dat is goed en liefdevol denk ik.
Controle is afkomstig uit een onbekendheid voor de controlerende, die dat onbekende niet meer wenst.
Welke reden ik er bij verzin, het blijft controle om beheersing, en dan is het de liefde voor MIJ.
:-)

Typie, jij wil van anderen gelijk krijgen, deels heb je dat ook, maar er zijn voldoende mensen die het controleren niet uit egoïstisch doen, je wil er niet voor open staan, prima.

Jammer dat je dat zo ziet, ik had er slechts een bevreemdend gevoel over, en wilde weten waar dat door komt.
En als ik dan elk antwoord goed vindt, kom ik niet tot de oorzaak....maar wat we algemeen aannemen....en daar zocht ik niet naar, dat wist ik al.

Als ik iemand controleer omdat ik wil dat hij/zij iets op mijn manier doet, dan is dat egoïsme,
als ik iemand controleer omdat hij/zij daarom vraagt, of dat nodig is voor zijn gezondheid (geestelijk/lichamelijk), dan doe ik dat uit liefde voor de mens.
Ik vind het vooral jammer dat je iets positiefs verdraaid in iets negatiefs. Terwijl er wel onderscheid te maken is tussen het positief en negatief controleren. Ik zal je een persoonlijke motivatie geven:
Ik heb het nodig om gecontroleerd te worden, vooral wat administratie betreft (post controleren en opbergen), diegene die dat voor mij doen zijn geen egoïsten, zij doen dat niet om er zelf beter van te worden, zij doen dat belangeloos voor mij. Dat is 1 van de redenen dat ik voor 100% achter mijn antwoord sta.

Zij controleren jou toch niet?
Ze helpen bij het controleren van de post, dat vindt ik een groot verschil... Het is niet negatief als je de werkelijkheid probeerd bewust te worden, het maakt het juist heel luchtig en niet vanuit mijn verkeerde perceptie heel voornaam.
Ik zou bv kunnen zeggen, dat een nieuwe auto van mijn keuze, mij echt gelukkig zou maken....
Maar we kletsen maar wat af. Als ik voor jou een vuilnisbak buiten zet, zodat jij het niet hoeft te doen, dan is dat helemaal niet slecht, dat zeg ik ook niet, maar ik kan wél in mijn denken ontdekken, dat ik het doe omdat ik weet dat jij me daardoor zult waarderen.
En daar zie je dan de 'handel' die je denken er van maakt....de liefde voor mijzelf.
Ik zal het evengraag doen, en met plezier, maar ik maak er geen 'bijzondere eigenschap van mij' meer van, het maakt me bescheiden in mijn houding omdat ik weet hoe het zit. Ik ben met je eens, dat 'controle' op verschillende manieren gebruikt kan worden, ik ben daar nog niet klaar mee, en bedank je voor het delen van je inzicht. ;-)

Graag gedaan, fijn dat je er nog eens over na wil denken, het is nodig dat ze mij controleren, of ik het goed heb gedaan, ik probeer het zelf, maar dat gaat nogal eens mis :)