Waarom word het communisme vaak als utopie bestempeld?

Omdat het simpelweg gewoon niet werkt. Het idee is prachtig, en het klinkt ook eerlijk. In theorie is het ook het meest eerlijke systeem dat er bestaat (Naar mijn mening), maar in praktijk lukt dat niet omdat er altijd mensen zijn die belangrijker willen zijn. Bovendien zal er bijna niemand meer gemotiveerd zijn om zich te ontwikkelen, je kunt er toch niks mee bereiken... Oftewel, als individu valt er vrij weinig te bereiken, echter als een groep is dat wel mogelijk maar dat werkt niet omdat er veel mensen enkel van zullen profiteren.

Volkomen met Jaspertje eens.
Hoe raar het ook mag klinken maar door ongelijkheid in de maatschappij zal de prestatiedrang ook hoger zijn waardoor technologische ontwikkelingen ook sneller gaan.

In theorie is communisme mooi. Iedereen gelijke kansen, maar ieder mens is anders; de een is zuinig, de ander royaal, de ene dominant, de ander onderdanig, de conclusie is dan duidelijk; degene die macht nastreeft grijpt zijn kans. Macht corrumpeert en zie: Korea, de Sovjet Unie en China zijn de voorbeelden hoe het fout gaat. Nobody is perfect.

Communisme als ideale samenleving is een utopie. Dat geldt evenzeer voor de ideale democratie, de ideale anarchie, en de ideale ... vul zelf in. Het gaat erom dat geen enkele samenlevingsvorm aan het ideaalbeeld kan voldoen vanwege allerlei onvolkomenheden in de achterliggende theorie en onvoorziene neveneffecten.

Bij de ideale democratie zouden burgers bijvoorbeeld evenveel (politieke) macht moeten hebben. Dat wordt om diverse redenen nooit gehaald. Zo werkt elke democratie van enige omvang met afgevaardigden. Die afgevaardigden hebben ontegenzeggelijk veel meer macht dan de burgers die al of niet op hen gestemd hebben. Los daarvan is macht altijd gekoppeld aan kennis. Het is in een complexe samenleving niet mogelijk overal voldoende kennis van te hebben. Het is zelfs ondoenlijk om voldoende kennis te hebben om de beste afgevaardigde te kiezen. Ten eerste zijn die afgevaardigden niet altijd even open en eerlijk waar het hun standpunten aan gaat. Daarbij bepalen de massamedia de issues waar het over gaat. Vanwege het feit dat die media zelf, meer dan alle andere organisaties, afhankelijk zijn van aandacht, neigen die er meer en meer toe om extreme zaken meer aandacht te geven dan alledaagse zaken, terwijl de alledaagse zaken voor het bestuur zonder twijfel belangrijker zijn. Tegelijk is een systeem van afgevaardigden per definitie een systeem met compromissen. Elke afgevaardigde heeft namelijk ook standpunten waar je het waarschijnlijk mee oneens bent. Die heb je maar voor lief te nemen. En die afgevaardigde moet zelf ook weer compromissen sluiten en zal misschien het punt waarvoor jij op hem gestemd hebt opofferen ten behoeve van het realiseren van een andere wens waar jij het juist niet mee eens bent. Dan is er nog de beïnvloeding door lobbyisten die continu inpraten op alle machthebbers. Dergelijke continue druk kan nauwelijks zonder gevolg blijven. Als je bij een kerncentrale werkt, al is het maar dat je er de kantine schoonmaakt, dan ben je na een tijdje voor kernenergie. Maar lobbyisten hebben een eigen doel dat niet per se (nu zeg ik het eufemistisch) strookt met het landsbelang.

Democratie zoals bedoeld werkt beter naarmate de organisatie kleiner is. Door alles groot en groter te maken, gemeenten samen te voegen, neemt het democratische gehalte af en de macht van de vertegenwoordigers toe. Die zijn dus doorgaans voorstander van dergelijke schaalvergrotingen hetgeen vaak wordt verdedigd met kostenbesparingen en betere bestuurbaarheid. Zie Europa!