Was Yoko Ono revolutionair qua houding en/of geest?

Oordeel zelf. Hier 3 uitspraken van Yoko Ono.

"Als ik een man was zou ik mezelf voortdurend uitlachen. Maar daar hebben de mannen te weinig zin voor humor voor."
"Mannen bezitten het buitengewone vermogen om alles wat zij aanraken buitengewoon vervelend te maken."
"Trek een lijn met jezelf en ga door met tekenen tot je verdwijnt."

Google op "quotes + Yoko Ono" en je vindt er nog veel meer. Vooral veel vaagheden, en je leest niets origineels.

Dat is ook niet zo vreemd. Het zal je grote moeite kosten om meer dan 10 hippie beroemdheden te vinden die met iets origineels of revolutionairs kwamen. Hoewel de 60's en 70's prachtige jaren waren, en nog heel belangrijk in de geschiedenis ook, is er zelden een tijdperk geweest waar iedereen zó braaf achter elkaar aanhobbelde.

Iedereen had lang haar (met bloemetjes erin), was voor vrede en vrije sex, en tegen gezag. Iedereen die daar ook maar iets anders over durfde te denken, was al gauw een verschoppeling en had het nog niet begrepen. Achteraf kun je stellen, dat het sixties-gedachtengoed zelf wel revolutionair was, maar toch ook een soort evangelie, en daar heeft Ono lekker makkelijk aan meegedaan. De tijd was revolutionair, de mensen zèlf in die tijd veel minder.

Misschien was de "bed-in" met Lennon (o.a. Amsterdam) origineel of revolutionair, (dat had niemand nog gedaan) als performance voor de vrede, maar je kunt dat ook zien als gekte, wegens gebrek aan echt goede ideeen.

Kortom, het was in de 60's voor Yoko Ono onmogelijk om revolutionair te zijn, want dan was ze buiten de boot gevallen. Haar rol als artiest is en was marginaal, en wat ze nu nog ventileert is achterhaald, vaag, of gewoon al honderd keer door anderen gezegd.