Waarom heeft de auteur van Reinaert de Vos dieren gebruikt in plaats van mensen?

De belangrijkste reden waarom dit verhaal als een dierenverhaal is opgetekend, is het antropomorfisme. Dieren op menselijke wijze laten spreken en handelen is een bijzonder geschikte manier om mensen op indirecte wijze iets duidelijk te maken. Een dergelijk dierenverhaal toont immers een wereld in spiegelbeeld. Dieren treden handelend, denkend en sprekend op, alsof het mensen zijn. Mensen worden daarentegen doorgaans als domme, instinctieve en redeloze wezens afgeschilderd. Door het publiek deze allegorische spiegel voor te houden, wordt het volk geconfronteerd met hun naïeve en instinctieve gedrag.

Op deze manier kan niemand jou aanklagen voor smaad of laster. Ik kan bij Reinaert de vos zo gauw geen voorbeelden noemen, dus pak de fabeltjeskrant maar: Ik kan die verhaaltjes schrijven met mijn buurvrouw of nicht in mijn achterhoofd als ik juffrouw ooievaar of Truus de Mier verzin. Mijn buurvrouw en nicht kunnen best zoveel zelfkennis hebben dat ze zichzelf herkennen in mijn verhaal, maar ze kunnen het nooit bewijzen. want: Het is maar een verhaaltje. En zo kun je dus ook de hogergeplaatsten zoals koningen ministers en burgemeesters vervangen door een dier, waarvan je vindt dat die "karaktertrekken" hebben zoals de persoon sluwe vos, slome slak, drukke mier, vrolijke vogel, noem maar op. ER zullen altijd mensen zijn die zich aangesproken voelen, niet alleen mijn buurvrouw en nicht, ook anderen kunnen zich in die dieren herkennen, zonder dat ze mij er echt op aan kunnen spreken. Dus ik heb gezegd wat ik wilde zeggen, maar blijf buiten schot