Kun je nog behaaglijk leven met minder dan je nu hebt?

Ja natuurlijk kan ik dat... Maar alleen als ik dat moet... En als het moet dan kan ik met een beetje water en eten, een beetje lucht en warmte volstaan... Maar alleen als het moet...

Natuurlijk zou dat kunnen. Probleem is dat alles went. Wat ik nu heb, zou ik niet graag kwijt willen, maar als het zou moeten, dan kun je niet anders. Denk aan je auto. Wie zou zijn/haar auto nou willen inleveren? Als we eerlijk zijn, zijn dat naar mijn mening maar weinig mensen die dat daadwerkelijk willen. Hetzelfde geldt voor bijvoorbeeld je TV, het internet, je wasmachine en ga zo maar door. Vaak zijn het luxe artikelen die extra snel wennen door het gemak wat we ervaren. En gemak is fijn en dus iets wat we willen. Maar nogmaals, als ik zou moeten, dan zou ik het bijv. met wat minder geld ook best redden. Iets beter letten op de boodschappen bijv. wat ik nu niet zo goed doe. Zo zijn er legio voorbeelden waarbij je veel kunt besparen en zuiniger kunt leven, zonder dat je leven er zelf slechter van zal worden. Iets minder luxe is misschien zelfs op den duur wel fijn.

nou dat ligt eraan; als ik 'iets' moet inleveren dan zou dat bijv. mijn gsm zijn.. lekker rustig! Maar in principe zou je zonder elk luxe product kunnen leven.

Nee, dat kan ik niet. Ik moet op het moment nog een hoop dingen kopen voordat ik weer alles heb wat ik wil hebben (realistische dingen uiteraard) More is better, and not less

Er kan zoveel weg.... bijna alles. als je nee antwoord op de vraag, dan ontken je al onze voorouders die het wat minder hadden een behaaglijk leven. Wat gelukkig niet zo is. En je denkt dan dat alle mensen op deze wereld die minder dan jij hebben wel onbehaaglijk moeten leven. Wat niet zo is. Ik denk, dat als je nee antwoord, dat je iets in je denken mist... en wat je ook verwerft, geen behaaglijkheid zal ervaren.

Ik heb globaal gezien niets meer als toen ik schandalig veel geld had. Ik heb globaal gezien niets meer als toen ik zowat aan de afgrond zat. En nu in een stijgende lijn naar boven heb ik niet bepaald meer als in die 7 vette en 7 magere jaren. En sinds dat ik in één klap door een brand alles kwijt raakte wat ik had ben ik vooral niet meer zo materialistisch. En ik hecht eigenlijk nergens meer waarde aan wat ik bezit... En als er morgen een deurwaarder op de stoep zou staan die alles inlaad? Hij/zij doet maar. Niet dat ik verwacht dat dit gebeurd. Maar kan me niet echt iets bedenken hier in huis waar ik aan gehecht ben... Oké. Mijn hond mogen ze vooral niet aankomen. Maar dat is ook het enige...

Ja, dat zou ik kunnen, ik heb mijn leven moeten veranderen omdat ik in de wao terecht kwam en 30% minder inkomen had. Het is even bikkelen maar het went wel en ik zeg maar zo; je gaat de dingen veel meer waarderen als je een keer een stapje terug uit moet doen want als je dan een keer een meevaller hebt dan ben je daar veel gelukkiger mee dan wanneer alles maar vanzelfsprekend is. Ik kan al helemaal blij worden met een bloesje van 40 euro terwijl ik 'vroeger' alleen maar merkkleding kocht boven de 150 euro voor een bloesje...

Dat licht eraan wat er niet meer zou zijn. Zonder mensen om me heen zou ik niet behaaglijk kunnen leven, maar ik kan nog wel verder zonder wat van deze mensen. En ik kan denk ik niet zonder computer/mobiel, maar zonder televisie zou te doen zijn lijkt me.