hoe begraaf je een overleden ebola patient?

Maar het grootste gevaar schuilt in de begrafenisrituelen. ‘In West-Afrika kan een begrafenis makkelijk dagen in beslag nemen’, zegt De Clerck. ‘Daarbij is het volstrekt normaal dat familieleden de overledene uitgebreid wassen, aankleden, de haren kappen en bijgevolg dagenlang veel te direct in contact staan met de dode. Het risico op besmetting is dan enorm groot, want het lichaam van iemand die aan ebola is bezweken zit boordevol virussen. Na elke dode die wordt begraven zien we een opstoot van infecties.’

Om de bevolking het gevaar van onbeschermde en uitgebreide begrafenisrituelen te doen inzien, werkt Artsen zonder Grenzen met antropologen. Die brengen de zeer pijnlijke boodschap – dat de dode sowieso in een lijkzak moet, en dat elk fysiek contact uit den boze is – op een cultureel verantwoorde manier. ‘We houden zoveel mogelijk rekening met de lokale gevoeligheden’, zegt de arts. ‘Zo nodigen we de familie uit om de dode een laatste keer te groeten. We vragen of we hem of haar bepaalde kleren moeten aantrekken, en samen met speciale voorwerpen moeten begraven. Als het echt nodig blijkt, laten we één familielid in beschermde kledij toe, die vanop afstand kan zien wat we precies met het lichaam doen. De astronautenpakken die we dragen kunnen immers best confronterend overkomen.’