Hoe gezond is de (reguliere) Geestelijke Gezondheidszorg in Nederland zelf nog?

Poeh.. lastig onderwerp.
Ik denk dat de welwillende in deze sector niet veel kunnen. Wanneer zij dit wel doen, en het gaat fout, men beschuldigd wordt zich niet aan de regels te hebben gehouden.

Deze regels, protocollen zijn er volgens mij alleen maar om alles statistisch kloppend te krijgen (financiële verantwoording) en als excuus niet meer te mogen/kunnen doen om zo de verantwoordelijkheid bij iets anders te leggen dan bij 'zichzelf', de organisatie, uiteraard.

Er zijn genoeg bereidwilligen maar het wordt ze door het systeem onmogelijk gemaakt.

Ik denk dat die gezondheid van de geestelijke gezondheidszorg ter ziele is... Het is alleen maar geld en bezuinigingen, administratie en protocollen... De psychiatrische patiënten wordt aangeraden buiten de instellingen te blijven en te wachten met hun problemen tot de problemen van de gezondheidszorg opgelost zijn...

Tegenwoordig is het in de zorgsector zo dat er bij iedere patient een DBC geopend word
(diagnose behandel combinatie)
En daarnaast een invidueel behandelplan.
De zorgverlener beslist wat er in het behandelplan moet komen te staan.

De protocollen die zijn opgesteld zijn er niet voor niets, zodoende dat iedere zorgverlener op dezelfde wijze handelt bij bepaalde voorvallen. Het is een richtlijn.

Helaas is het zo dat je soms door bepaalde regels niet de zorg kan verlenen die je eigenlijk zou willen verlenen.
Gewoonweg omdat deze zorg niet vergoed word.

En het lijkt steeds maar erger te worden, zorgverleners concurreren intern en extern.
Je moet immers ook bepaalde targets behalen.
En de zorgverzekeraars die bemoeien zich ook weer met de behandelaars, door de eisen steeds verder op te voeren.

Werd er voorheen bij bepaalde taken gewerkt door een behandelaar/zorgverlener op mbo niveau, ook al doet deze persoon zijn werk perfect.
Deze moet plaats maken voor iemand met hbo niveau.
(en helaas misschien iemand met minder affiniteit)

Het gaat steeds meer om kwantiteit bij de hulpverleners ipv kwaliteit!

Toegevoegd na 1 minuut:
"Ïts all about the money"

Zo ver ik het kan inschatten gebeurt er het zelfde als hier soms op g.v.
Er ontstaan twee groepen die tegenover elkaar komen te staan, aan de ene kant de traditionele aanpak en denkwijze, star en onveranderbaar, gebaseerd op ervaringen en onderzoek,met aan de andere kant een groep die het totaal anders aan wil pakken.
Er is hierdoor vaak veel onrust bij de leidinggevende , mensen vertrekken,of komen op nonactief.
De kloof wordt alleen maar groter.
Een hulpverlener kan soms meer hulp bieden door alleen maar zijn hand op te leggen, i.p.v. direct een pil of spuit.
Maar hij moet tegen zijn gevoel in zich aan de regeltjes houden, dat is het beleid, zo moet het.
Een groot deel van het beleid is gebaseerd op symtoombestrijding, het wegdrukken van gevoelens.
Het niet kijken naar de oorzaak, belangrijke deskundige mensen lopen nu weg, waardoor het onbegrip en de kloof steeds groter wordt.

Ik ben het ontzettend met Ed eens. Ik krijg regelmatig te maken met reguliere geestelijke gezondheidszorg en ik vindt het soms ten hemel schreiend.

Behandelaars worden maar gewisseld als was het ondergoed, dus ben je net een beetje gewend aan de ene behandelaar, krijg je weer een ander die de helft er niet van snapt omdat er tijdens behandelingen ook dingen worden waar genomen die niet op papier samen te vatten zijn, en die niet even uit een overdragsverslag zijn samen te vatten.

Waar de een zo weinig mogelijk medicijngebruik stimuleert, daar wil de ander je wel 2-3 soorten tegelijk laten slikken.

Wat ik heb waargenomen is dat er minstens twee soorten geestelijke hulp is: Eèn die het strikt volgens het boekje doet, en de tweede die verder gaat en zijn/haar creativiteit/medegevoel de vrije loop laat. Vooral bij die laatste merk ik ook dat die regelmatig op de vingers getikt cq teruggefloten worden van hogerhand.

Dus om antwoord te geven op je vraag: In dit geval vindt ik het niet altijd even gezond. Integendeel.

Heb zelf bij een ggz gewerkt en ik moet zeggen sinds de eerste dag dat ik er werkte vond ik het een ramp. Men werkt te probleem oplossend en te weinig naar de dagelijkse behoefte van de clienten. Daarnaast waren we per dag ongeveer 4 uur bezig met de clienten en 4 uur met rapportages overleg en dergelijke. Daarnaast werd er te vaak een verkeerde diagnose gesteld. Ik weet niet hoe het vroeger was maar het moet echt anders. Daarnaast is er een flinke onderbezetting op alle afdelingen bij ons. De salarissen moeten omhoog. Als verpleegkundige verdiende ik er serieus minder als callcentermedewerker of kantine medewerker.

Niet gezond ,de politiek voelt zich daar niet verantwoordelijk voor lijkt het . Ik vind dan ook dat ze daar aandacht aan moeten besteden. En alles weer opnieuw moeten gaan herzien een bezem er door en opnieuw beginnen met een smak geld erbij van de overheid.

Waarom het falen van reguliere zorg benadrukken,
vraagt Can Ince, oprichter van het Turks-Nederlands Medisch Centrum in Amsterdam, zich af. "We moeten de aandacht richten op de diversiteit in het aanbod en op de vraag hoe iedereen het hoofd boven water kan houden. Geen strijd aangaan, maar samen problemen oplossen. Het feit dat zowel reguliere aanbieders als nieuwe ondernemers hier samen zitten, is een succes van het systeem in Nederland." Goof van Gemert, plaatsvervangend directeur GGZ Nederland, is het daarmee eens. "GGZ laat ruimte, niet bewust, maar ze vullen het zelf nog niet in. Logisch dat er dan een nieuwe markt ontstaat." Hij geeft toe dat met het beeindigen van de overheidssubsidies de aandacht voor het onderwerp binnen de brancheorganisatie gezakt is. Overigens kunnen de nieuwe ondernemers ook lid worden van GGZ Nederland, mist ze voldoen aan de beroepscodes. Krijgen etnische ondernemers gelijke toegang tot AWBZ-financiering? "Als hun zorg en dienstverlening beter is dan degenen die het nu doen, zeker. Een ondernemer met visie op een specifieke doelgroep, wint altijd", vindt Joop Hendriks van AGIS Zorgverzekeringen. "Maar we financieren niet zomaar een onderneming.