Heeft iemand met dyslexie zelf in de gaten dat hij/zij fout schrijft?

Ik heb het zelf niet maar zover ik gehoord heb van mensen die dyslexie hebben. Weten ze altijd wel dat ze misschien iets fout kunnen hebben geschreven en met goed controleren zien ze het soms ook maar meestal kunnen ze niet echt merken wat er fout aan is. (Dit weet ik verder niet zeker)

Nee, als iemand met dyslexie dat door zou hebben dan zou hij immers bewust fouten maken en ze dus kunnen herstellen. Iemand met dyslexie weet dat hij/zij fouten maakt maar nooit bij.welke woorden of wanneer.

Mensen met dyslexie hebben vaak donders goed in de gaten dat het schrijven heel moeizaam gaat. Ze twijfelen doorgaans voortdurend aan wat ze opschrijven maar weten ook niet hoe ze het goed kunnen schijven. Ze weten dus wel DAT ze het fout doen, maar ze weten niet WAT ze fout doen. De enige manier om dat te leren is door het heel veel te doen en heel veel regeltjes te stampen. En dat is flink frustrerend.

Een zoon van een vriendin van mij is dyslectisch. Zij legt het altijd uit met een voorbeeld.

Vandaag vertelde de bakker dat hij tijgerbrood niet meer in
in de aanbieding doet.

Lees jij in 1x wat er niet goed is in de zin? Dat is vergelijkbaar met iemand die dyslectisch is. Rotwoord voor iemand die woordblind is, maar dat terzijde. Zij lezen de zin die ze net hebben geschreven en zien geen fout.

dat ligt aan de persoon

mijn neef bv heeft moeite met lezen omdat hij dan 2 of 3 woorden als 1 ziet !?

maar als hij het zelf op schrijft dan weet hij wel wel welk woord hij heeft opgeschreven ????

maar je kan alles erover bekijken op deze site
http://www.steunpuntdyslexie.nl/wat-is-dyslexie/

Mijn zoon heeft ernstige dyslexie en hij leert nu helemaal opnieuw alle spellingsregels. Hij heeft veel moeite met de hanen en kippen regel (waarom niet haanen bijv). Zodra hij checkt en ziet dat het fout is weet hij het maar als een dyslect zou weten dat het fout is is het natuurlijk niet fout meer want dan kan hij/zij het verbeteren.

Dat is niet anders dan iemand die moeite heeft met d/t's in een werkwoord. Die persoon is altijd onzeker, denkt veel na, probeert de zin zo te veranderen dat de d/t niet nodig is en zal, als hij de d/t moet gebruiken altijd weten dat het fout kan zijn. Zo is het niet anders bij een dyslect, altijd de onzekerheid, daarom duurt het schrijven/typen ook langer.

Verder kan mijn zoon eindeloos oefenen op van alles maar een paar dagen later is het al weer veel verder gezakt dan bij anderen, dit geldt voor de spellingsregels maar ook voor tafels, voor klokkijken en voor bijv de maanden van het jaar. Je merkt als je veel met hem oefent wel vooruitgang maar zo verschrikkelijk traag en het kost hem zoveel moeite. Hij had al in groep 7 moeten zitten maar zit in 6 en klokkijken gaat nu voor het eerst een klein beetje de goede kant op. Tafels zijn nog steeds lastig en de maanden van het jaar: vergeet het maar (maar dat is iets wat ik nog niet echt geoefend heb).

ik niet, maar bij het teruglezen schaam ik me soms kapot om de kinderlijke fouten. (en het zijn er soms zovéél!!) ;-/

ook als ik teruglees ontdek ik niet alle fouten.

Toegevoegd na 1 uur:
gulukkeg vald ut so nuu en dan bezt wel meej trauwuns hoor ;-P

overigens is er niet 1 vorm en/of mate van dyslexi. men kan foutloos schrijven maar kromme zinnen creeren om maar een voorbeeld te noemen.

een dyslectische bekabeling houdt vaak ook meer in dan enkel moeite hebben met lezen en/of schijven.

Dat is zeer wel mogelijk.

Want lezen en schrijven is niet hetzelfde.

Een dyslecticus heeft meestal het probleem om klank volgens regels in symbolen om te zetten.

"Voetje de baby zelf?", is een voorbeeld.
Leest de schrijver dit terug, dan staat er een raadselachtige tekst, die alleen begrepen kan worden door hem hardop voor te lezen. Dus die fout is goed zichtbaar, en daardoor verbeterbaar.