Kan je schaamte als een geestelijke ziekte beschouwen?

+1 voor het antwoord en om de belachelijke min te compenseren

+!
Prima antwoord

Vroeg me net af waar die min voor was. Als ik feiten mis heb, of dingen verkeerd interpreteer, heb ik graag dat iemand dat even meldt. Dan kan ik m'n 'huiswerk overdoen', en breid ik m'n kennis weer uit.

Ach ja, dit gebeurt zeer vaak op GV.... 't is jammer en een gemiste kans als mensen niet motiveren, als ze je antwoord niet waardevol vinden. Maar: je bent niet de enige ;-))

Zag het net ja ;-). Als ik een aantoonbaar onjuist antwoord geef, heb ik liever dat iemand dat corrigeert of aanvult, omdat ik anders de vraagsteller ongewild van de wal in sloot zou kunnen helpen. Dan mogen daar ook rustig minnen voor gegeven worden. Maar minnen uit het niets maken me wel heel nieuwsgierig naar de achtergrond ervan..

Helemaal met je eens!

vanwege het uitblijven van een reactie zal ik maar een poging doen (herstel me als ik het verkeerd zie, ik poog enkel wat mee te denken) sommigen zien vind schaamte absoluut niet als een psychische ziekte maar als een eigenschap van jouw eigen karakter. Net als veel of weinig praten eigenlijk. van een psychische ziekte kan jezelf of anderen last hebben, en dan heb je hulp nodig om te 'genezen'.
een schaamtegevoel is iets waar alleen jijzelf mee aan de slag kan gaan,wat dus door jouw karakter wordt gevormd. ....aldus mijn nederige poging. dat er een link, verband of raakvlak tussen een psychische aandoening en simpel gevoel van schaamte kan zitten is helaas niet voor iedereen helder, waardoor het kan blijken dat er een duidelijke scheidingslijn zit tussen een gevoel van schaamte, een een dergelijke ziekte (ofwel aandoening)

Ik las net je verdere toevoeging, en begrijp dat je erge last hebt van een bepaalde schaamte. Dat maakt de vraag wel iets anders dan of je schaamte (als emotie) als ziekte kunt beschouwen. Wanneer je een bepaalde schaamte hebt die je echt hindert, waar je met niemand over kunt praten, en die je leven negatief beïnvloed, dan is dat een voorbeeld van wat ik eerder beschreef als een 'ontspoorde emotie'. Schaamte omdat je per ongeluk een domme opmerking maakt is geen ziekte, dat is iets wat hoort bij het dagelijks leven. Maar wanneer het jarenlang een thema is in je denken, en je van deze specifieke schaamte lást hebt, en zelfs zo erg dat je je afvraagt of je kunt spreken van een psychische stoornis.. dát is iets anders. In dat geval zou ik absoluut aanraden om hulp te zoeken, afhankelijk van het probleem een vriend of vriendin in vertrouwen te nemen, je huisarts om advies te vragen, of eventueel psychische hulp zoeken. Het hangt natuurlijk af van de situatie en van de aanleiding van deze schaamte: misschien valt er al een enorme last weg als je maar met iemand kunt praten hierover, en misschien is er meer aan de hand en is een psychologische behandeling of begeleiding nodig, of van alles hier tussenin. Maar echt LAST hebben van overmatige schaamte, en hieronder lijden, dat is niet hetzelfde als de normale, gezonde schaamte.