Wat tegen snel/vaak schuldgevoel?

Ik kan je maar een advies geven .
Ben eerlijk en oprecht eerlijkheid duurt echt het langst zeker weten.

Na gaan denken of het wel nodig is om jezelf de schuld te geven. Bijvoorbeeld als je niet de veroorzaker bent al tegen jezelf zeggen: "Ik heb er niets mee te maken dus het is ook niet mijn schuld." En als je een leugentje hebt verteld kun je zeggen: "Nou ja, iedereen liegt wel eens een keer, zo'n ramp is het niet!" Probeer dit bij ieder schuldgevoel te zeggen, dit kan goed helpen!

Ik geef je een antwoord dat je misschien zou verwachten. Je kunt er in principe niet zoveel tegen doen. Het zit namelijk tussen je oren letterlijk, in de stoffen in je brains. Neurotransmitters als serotonine zijn belangrijk bij het reguleren van angst(en) ook bijvoorbeeld voor de aanleg van fobi:en. Ik zeg niet dat dit de oorzaak is van jouw snelle schuldgevoel ( is angst) maar het zou kunnen.. dus mogelijk bedaalde medicatie?

Toegevoegd na 33 seconden:
Excuse, de eerste zin moet zijn ANDER antwoord ;)

Toegevoegd na 3 minuten:
Het is bijvoorbeeld van psychopaten bekent dat zij geen of weinig angst(gevoelens) en schuldgevoel kennen. Daardoor kunnen zij vreselijk dingen doen, wat voor een 'normaal' mens niet met zijn of haar hoofd bijkan. Begrijp je wat ik bedoel?

Het is duidelijk, dat je niet van liegen houdt, en dat siert je vind ik!
Je reactie op een klein leugentje om bestwil is wel heel erg heftig en overtrokken.
Je voelt je schuldig, een misdadiger, je denkt dat mensen boos op je zijn: dat zijn gevoelens die voortkomen uit angst.

Dan is de eerstvolgende stap om je af te vragen, waar die angst vandaan komt. Stel jezelf vragen als: heb ik op meer gebieden angsten, waar precies ben ik bang voor, wat is het allerallerallerergste wat me kan overkomen als ik een klein beetje lieg.

Kortom: zie je angst onder ogen. Ren er niet voor weg, ga niet in verzet of in de vermijding.
Als de achterliggende redenen voor je angst duidelijk zijn voor je, dan kan je er iets aan gaan doen en misschien heb je daar professionele hulp bij nodig.

Probeer leugens absoluut te vermijden en al zeker niet in de schaamtevolle positie te komen om als leugenaar over te komen, dat is zonde.
Helemaal wanneer je een oprechte persoonlijkheid hebt.

Gewoon uit de weg gaan, vermijden door niet te antwoorden etc.

Ik kom nooit in de problemen, net als jij heb ik een te groot geweten voor zelfs de kleinste leugen en bij mij is dat niet over gegaan en dat moet je eigenlijk niet willen ook :)

Blijf bij jezelf, behoudt je eer en trots, met name de oprechtheid naar anderen, dat is een mooi goed en zou je niet anders moeten willen zien :)

Schuldgevoelens hebben een bijzondere functie.
Als je iets verkeerds gedaan heb en daardoor schuldgevoelens ontwikkeld hebt zijn die natuurlijk niet aangenaam, want met een slecht geweten slaap je niet al te lekker. Je kan dan, natuurlijk onbewust, tegen jezelf zeggen: “Ik heb nu wel iets verkeerds gedaan, maar daarvoor ben ik genoeg gestraft met mijn eigen wroeging. Heel vaak zal je je er zelfs nog voor op mijn borst slaan in ieder geval nog schuldgevoelens te hebben, terwijl anderen hun fout niet eens opmerken.
Dat je je daardoor onbewust meester maak van een superioriteitsgevoel valt je in dit gesprek met jezelf waarschijnlijk niet eens op. Je heb je dus voor je slechte daad zélf bestraft. Daarmee zet je een streep onder de rekening; die is dus betaald ... maar, bij een volgende gelegenheid zal je toch weer het verkeerde doen!!!

Schuldgevoelens verhinderen verbetering en daadwerkelijk berouw. Hetzelfde geldt voor zelfverwijten. Iemand, die zich zelf steeds verwijten maakt over iets, dat hij ooit eens gedaan heeft, behandelt zichzelf zoals een slechte leraar zijn leerlingen. Zelfverwijten ontmoedigen ons en ze verhinderen steeds weer dat we het goede doen. We zouden alleen maar vast moeten stellen waar we fout geweest zijn en ons voor moeten nemen dit volgende keer iets beter te doen.

Mens zijn betekent fouten maken. Zolang we proberen fouten te vermijden worden we steeds ontmoedigd, omdat we dat toch nooit klaarspelen. Wij zijn principieel onvolmaakt, maar we moeten wel de moed op kunnen brengen om deze onvolkomenheid onder ogen te zien.

Heb je iets slecht of verkeerd gedaan, dan is dat nog geen reden voor opwinding. Per slot van rekening ben je ook maar een mens. Maar de volgende keer wil je het toch wel een beetje beter doen. Op weg naar de verbetering moet je echter geen al te grote stappen zetten. Heb je het doel, dat je jezelf gesteld hebt (namelijk het de volgende keer een klein beetje beter doen) bereikt, dan moet je dat ook durven te erkennen als een succes. Alleen zo is het mogelijk een positieve, opwaartse spiraal in werking te stellen. Dit kleine succesje vormt de aanmoediging voor de volgende resultaten.
We hebben moed nodig om onze onvolmaaktheid aan te kunnen.
(Moed doet goed. www.uitgeverij-anode.nl )