Waarom willen veel mensen toch zo graag dat je zaken 'laat rusten'?

Het klinkt lullig, maar wat mensen echt bedoelen in zo een geval, is dat je een zeurpiet bent. Ze hebben er genoeg van. Ze hebben het verhaal al -tig keer gehoord, en kunnen of willen zich niet verplaatsen in jouw gedachtenwereld.
Dus praat er alleen maar met mensen over, die het goed met je voorhebben en het geduld hebben om met je te praten.

Wat mensen vooral bedoelen, als het gaat om zaken die dan wel geheel terecht onrechtvaardig of oneerlijk waren, maar waar je toch niks (meer) aan kunt doen ; toen niet, en nu ook niet meer, dat je met het gesprek niets meer opschiet en niet verder komt. Zelf kun je je er echter vermoedelijk nog wel flink over opwinden, althans op dat moment, als je er weer aan denkt, en dat is natuurlijk niet gezond voor je. Wellicht willen ze je dat besparen of op die manier duidelijk maken.

Is het inderdaad iets dat nog heel regelmatig ter sprake komt, dan is het vermoedelijk toch nog niet zo vergeten of probleemloos als je zelf dacht. En ja, als het een onoplosbaar probleem is, verontwaardiging over een overheidsoptreden ofzo, dan kan het best zijn dat je omgeving geen zin meer heeft in opnieuw een vruchteloos gesprek over die materie, en je niet alleen in jouw maar ook in hun eigen belang adviseert het te laten rusten. Oftewel, nou weten we het wel, ander onderwerp aub. Maar dan netjes.

Het kan een signaal zijn van je omgeving dat ze het verhaal niet nog een keer willen horen.

Zelf denk ik dat het erg weinig zin heeft om je druk te blijven maken over onrecht dat je in het verleden is aangedaan.
Ik merk dat ik er meer aan heb om (in gedachten) naar die situatie te kijken om te zien wat er gebeurde, wat mijn eigen aandeel daar in was, hoe ik zo'n situatie in de toekomst tegemoet zou willen treden (of eventueel vermijden) Dat is iets anders dan in de doofpot stoppen of vergeten. Maar wel een stuk "rustiger" dan we steeds weer opwinden over iets dat misschien niet eens meer terug te draaien is.