Ik heb ergens op internet gelezen dat dood gaan in stappen gebeurd. Het is een langzaam proces. Geldt dat voor alle manier van dood gaan?

Als je word onthoofd, dan zijn er geen stappen, dan is het gelijk klaar...

Dat heet versterven. Het verstervingsproces. De stappen houden in dat diegene mentaal fysiek en ook met acceptatie langzaam afscheid neemt. Volgens mij. Heb t op school geleerd maar is al een tijdje geleden.

Elisabeth Kübler-Ross (1926 - 2004) was van oorsprong een Zwitsers psychiater die later in Amerika is gaan wonen. Zij heeft zich jaren lang bezig gehouden met de begeleiding van mensen die gingen sterven. Zij zag bij verschillende mensen in de tijd voor hun sterven gevoelens en reacties die met elkaar overeenkwamen.

Zij schreef de boeken ‘Lessen voor Levenden’ en ‘Wat kunnen wij nog doen? Vragen en antwoorden bij Lessen voor Levenden’. De theorie van de stervensfasen is in ons land breed aanvaard en toegepast. Zij heeft een belangrijke rol gespeeld bij het doorbreken van het taboe rondom sterven en rouwen. Op grond van haar observaties heeft zij onderscheid gemaakt in fasen in het stervens- of rouwproces. (in het kort, lees verder via onderstaande link)

Fase van ontkenning
Fase van woede
Fase van depressie
Fase van aanvaarding

Een nadeel van deze indeling in fases is dat het de werkelijkheid geweld aan doet. Mensen zijn nu eenmaal zeer verschillend in hun reacties op een naderend levenseinde; niet iedereen doorloopt de fasen volgens de theorie. Sommigen slaan een fase over, bij anderen verloopt de volgorde anders.

Jammer dat je je bron niet vermeldt, want er kunnen heel verschillende visies zijn, natuurlijk.

Volgens het boeddhisme houden tijdens het sterven de verschillende elementen van het lichaam op om samen te werken. De elementen lossen dan een voor een op. Dit proces speelt zich bijvoorbeeld af op het sterfbed; kan een paar uren of dagen duren, maar ook weken.

1) Eerst lost het aarde-element op en komt het waterelement meer op de voorgrond. Je gaat je zwaar voelen of hebt het gevoel dat je wegzakt in het bed. Je kunt visioenen hebben van water of een luchtspiegeling (alsof de vloer onder water staat).
2) Dan los het waterelement op op en komt het vuurelement naar voren. De vloeistoffen in het lichaam drogen op en je kunt een visioen krijgen van rook.
3) Het vuurelement lost op en het luchtelement treedt op de voorgrond. De spijsvertering (zeg maar, de verbranding) gaat minder goed werken en je kunt vonken zien.
4) Het luchtelement lost op en het bewustzijn treedt op de voorgrond. De ademhaling wordt moeilijker en je ervaart een zwak licht, als het flakkeren van een kaars in de wind.

5) Je ervaart een 'heldere verschijning'.
6) Je ervaart de 'uitbreiding' een roodachtig licht.
7) Dan ervaar je een diepe duisternis.
8) Tot slot ervaar je het heldere licht van de dood.

Dan zijn lichaam en geest in hun meest subtiele staat, en vindt de overgang naar een nieuw leven plaats. Dan spelen deze stadia zich weer in omgekeerde volgorde af, en ontstaat er een nieuw leven.

Dood gaan is een heel bijzondere gebeurtenis.
Zowel voor degene die overlijd als voor de omgeving.
Ook de relatie die men met elkaar heeft is zeer bepalend voor de beleving.
Het dood gaan kan abrupt verlopen maar ook tergend langzaam verlopen. Men kan bij bewustzijn zijn, in een schemertoestand verkeren of in coma liggen.
Men kan er klinisch naar kijken of het zeer persoonlijk beleven.
Als er een onderwerp is dat zich moeilijk in vakjes laat drukken is het dit wel.
Zelf heb ik honderden mensen bij het sterven mogen begeleiden en heb recent mijn moeder én schoonmoeder verloren.
Dichtbij of veraf, ik durf te stellen dat niet een sterven hetzelfde was. Tot slot sterft een ieder zijn eigen dood al dan niet in stappen.

Bij mensen die sterven (na een ziekbed of ouderdom) is er vaak sprake van Cheyne Stokes ademhaling. Dit is tekenend voor een naderend einde, maar het is niet gezegd hoe lang het dan nog duurt. Dit is wel iets waarop wordt gelet.

Sterven is voor de meeste mensen een uiterst langdurig proces. Vanaf het moment,dat je wordt geboren begint dat proces al. Gelukkig zijn de meesten van ons zich tot ongeveer hun 60e er zich niet van bewust. Daarna beginnen de kleine ongemakjes en dat gaat zo door, tot het ultieme grote ongemak zich aan dient.

Dat denk ik niet.
Het kan alleen in stappen gaan als je een lang ziekbed hebt.
Als je een ongeval hebt en je bent op slag dood, kunnen er niet veel stappen aan voorafgaan.