Hallo, ik ben een jonge van 17 jaar en denk constant aan de dood en ben zo bang dat ik zomaar ineens doodga, wat zou dit zijn?

doodsbang...
misschien moet je je eigen met andere dingen bezig gaan houden in je jonge leven..
je zou ook eens met een vertrouwens persoon kunnen gaan praten, want waarschijnlijk zit er bij jou meer achter dan zomaar bang zijn voor de dood..

veel succes

Dat herken ik, heb ik een periode ook gehad, het gaat over echt waar, je moet gewoon toeleven naar momenten en als het ware door die periode heen vechten. Gewoon denken dit wil ik gaan doen, en daar heeft de dood niks bij te zoeken, zo heb ik het overwonnen

Doodgaan doe je echt niet zomaar ineens. Waardoor deze angst is ontstaan kunnen wij van hieruit natuurlijk niet beoordelen, maar je zou voor jezelf eens kunnen nagaan of er in het verleden misschien iets is gebeurd waar je nu last van hebt. Ga eens met je huisarts praten, hij/zij kan je desgewenst doorsturen naar een psycholoog of andere hulpverlener. Door erover te praten kun je al veel problemen overwinnen en als dat niet voldoende blijkt te zijn kan de psycholoog in samenspraak met de arts medicatie voorschrijven als ondersteuning bij de therapie.
Sterkte en beterschap gewenst.

Ik heb het zelfde. Ik denk dan als ik een bed lig dat ik zomaar neergestoken kan worden. Griezelig, maar denk aan iets leuk iets waar je naar uit kan kijken.

Iedereen is bang van de dood, maar de meeste mensen verstoppen die angst. En komen hem dan vaak pas tegen als het bijna zo ver is.
Angst voelen kan geen kwaad, integendeel. De angst die je kent, kun je overwinnen. Je kan nooit in het reine komen met iets dat je niet wil zien. Dus geen zorgen, ieder mens moet ooit sterven, iedereen is er bang voor maar iedereen vindt ook de kracht om die angst de baas te worden. Ook jij. En hoe eerder, hoe liever. Uit dat gevecht kom je sterker en wijzer dan je was. Zekerder van jezelf en met een zuiverder beeld van wat het leven eigenlijk is, of kan zijn.
En veel sterker dan mensen die net doen alsof er niets aan de hand is.

Dit heb ik ook en ik denk dat het erger is dan bij jou. Ik heb dit namelijk sinds mijn vijfde al. Soms komt het zo opzetten. Ik heb zelfs een slaapverlamming(dan merk je dat je slaapt en kun je niet wakker worden) waarbij ik erg bang ben dat ik dood ga. Hoe meer je over de dood nadenkt des te beter je het kan verwerken. Meestal kunnen slechte daden je angst voor de dood versterken dus verminder dit. Ik weet dat ze bezig zijn met nanotechnologie om zo oneindig leven te creeeren dus ik hoop dat ik dat mee mag maken. Het idee dat ik alles van mijn gedachte kwijtraak en in het niets verdwijn zal ik denk ik nooit overwinnen.

Jongens, jongens, wat een sombere ideeen..

Doodgaan is iets wat ons zonder uitzondering zal overkomen. Wanneer we boven op het aankomstlijstje staan, dat is onbekend.

Is het niet heel erg jammer van de tijd dat je hier op aarde rondwandelt, dat je die versombert met gedachtev dat je er misschien over een poosje niet meer bent?

Als je doodgaat, weet je het zelf niet. Want dan is het moment al voorbij. De achterblijvers, die hebben het moeilijk.

Maar normaalgesproken ga je niet zomaar dood. Dan zou je een ziekte onder de leden moeten hebben.

Geniet zoals bij je leeftijd hoort. Nu nog onbezorgd en met veel plezier. Ga uit, stappen, vakantie, studeren, vrienden.

Als deze donkere gedachten er al langer zijn of je bent er erg veel me bezig, dan zou het je werkelijk enorm kunnen helpen om via je huisarts en verwijzing te vragen voor een paar gesprekken met en psycholoog. Die kan dan samen met jou de oorzaak zoeken zodat je er positief mee aan het werk kan. Doe maar. Dit is ook niet goed.

Sommige mensen zijn zo bang om dood te gaan dat ze niet durven te leven. Wat wel jammer is, want het leven is heel boeiend. Ik weet niet waar jouw angst om plotseling dood te gaan vandaan komt, maar zoals al eerder gezegd, praat eens met je huisarts, en die verwijst je dan naar iemand die je kan helpen. Ik hoop dat je gauw van je angst verlost bent!

Vaak ontstaan dit soort gedachten na iets te hebben gehoord of gezien of te hebben meegemaakt. Sommige mensen hebben het sterker dan andere mensen, maar het heeft ook met hormonen te maken (puberteit). Ook mensen die hoogsensitief zijn (hooggevoelig) hebben hier meer last van dan andere mensen. Ze leven vaak bewuster en met diepere gevoelens.

Zie hieronder de link naar meer info over hooggevoeligheid!

Iedereen kan zomaar ineens doodgaan op velerlei manieren. Je kunt ziek worden, onder een auto komen of een hartstilstand krijgen, maar ben je erbij gebaat je daar veel mee bezig te houden? Het is een doemgedachte. En doemgedachten los je op door jouw eigen gedachten een totaal andere kant op te sturten. jij bent de meester van je eigen gedachten. Denk dus aan iets dat je happy maakt? Visualiseer je laatste vakantie of andere leuke gebeurtenissen en proef en ruik de sfeeer daarin, in plaats van je constant met die gedachten bezig te houden. Das nergens goed voor.
waarschijnlijk is het iets uit je verleden, dus probeer zijn oorsprong te vinden... misschien weten je ouders het...

Ben je misschien kort geleden een dierbare verloren? Het belangrijk dat je zo iets goed verwerkt. Voor de dood hoef je niet bang te zijn! Zeker niet op je 17de, je hebt nog zo'n mooi leven voor je!

Ik zou het met je huisarts bespreken.

Wat vervelend voor je dat je met zoveel angst zit. En je bent niet de enige, zo te lezen. Die angst is verlammend, ik weet het, ik heb ook wel een vreselijke angst gekend. De oorzaak dat dit zo op je systeem is geslagen kan zeer uiteenlopend zijn. Je kan bijvoorbeeld een traumatische ervaring hebben opgelopen, die je zo ver hebt weggedrukt dat je hem niet eens meer herinnerd. Maar hij zit er nog steeds. Dan zijn er professionals die je daarmee kunnen helpen dit naar boven te brengen en letterlijk te herbeleven, en je helpen dit te overwinnen. Dit is maar een voorbeeld route. Je kunt ook zwak in je schoenen staan op dit moment, overgevoelig voor invloeden van buitenaf. Besef dat er voor elke oorzaak een juiste oplossing is, die jezelf moet zoeken, dat wel. Doen he! Er IS hulp, dus maak daar gebruik van. Eerste station is de huisarts. Vandaar uit kun je met hem/haar een plek uitkiezen waar een aardige het met jouw goed bedoelende therapeut gaat werken jouw weer gelukkig en blij in je leven te laten staan.

Niet gaan lopen piekeren, zoveel mensen hebben al hetzelfde gezegd: naar de huisarts. Vandaag bellen voor een afspraak!

Tot slot, je bent hier niet voor niets op aarde. Het leven is niet iets vanzelfsprekends, het is iets heel bijzonders dat je gegeven is. Daar behoor je te koesteren, zuinig op te zijn. Sta open voor de mooie dingen, wees creatief, verwonder je.

"De dood gaat ons niet aan. Zolang wij er zijn, is de dood er niet; en wanneer de dood er is, zijn wij er niet."

- zo denk ik altijd.

je moet niet altijd negatief denken maar ook positief.

Dat is best een serieus probleem. Weet je ook waardoor je er zo bang voor bent? Heb je iets meegemaakt waardoor je er zo over na bent gaan denken, want als dat het geval is is het raadzaam dit te gaan verwerken. Ga er eens mee naar je huisarts, hij kan je eventueel doorverwijzen naar de angstpolie in het ziekenhuis of ggz. Dat is niet om je voor te schamen, eigenlijk heeft iedereen wel een niet rieele angst, maar als het je leven gaat beheersen zoals bij jouw moet je er wel werk van maken om er vanaf te komen. Daar zijn mensen voor. Jouw gedachten nemen met jouw een loopje als het ware waardoor de angst alleen maar groter wordt ookal weet je zelf dat het niet terecht is/hoeft te zijn. Ik kan wel heel makkelijk zeggen dat je er niet bang voor hoeft te zijn en dat het onderdeel is van het leven, maar ik weet niet waarom je er bang voor bent en denk ook niet dat het je helpt. Ik zou als ik jouw was naar de huisarts gaan je bent echt niet de enigste met deze angst. Laat je leven er niet door lijden..dat is zonde..moet je voorstellen dat je je hele leven bang voor iets blijft wat achteraf wel meeviel...

Je moet gewoon proberen er niet aan te denken en gewoon verder leven, want je weet nooit wanneer je dood gaat. Iedereen kan zo dood gaan.

je moet hier zeker over gaan praten je kan naar een psygoloog gaan met met een vriend of je ouders er over praten lucht ook al heel erg op

omdat je er steeds aan denkt blijf je erover malen en blijft je angst probeer je gedachten te verzetten en zoek afleiding!

ben je sinds kort een dierbaar iemand verloren van de zelfde leeftijd? zo ja dan ligt het hieraan en hoort dit bij het verwerkingsproces zo niet dan moet je een praten met mensen die je echt vertrouwt.
succes hier mee

Aha! Geen relevante gedachte. Waarschijnlijk heb je iets meegemaakt wat voor jou een onverwerkte emotie heeft meegebracht. Misschien is het niet verkeerd om hierover te praten met de huisarts of iemand van je school of dergelijke.

Ik pieker zelf soms ook over dingen en weet dat wanneer je over iets nadenkt, dat dat oke is. Maar wanneer je erin blijft hangen, neem je jezelf steeds serieuzer en is het moeilijker om hier uit te komen!

Ga hulp zoeken.

zie mijn vorige vraag, het lijkt een beetje op die van jouwe. Misschien heb je er wat aan.
http://www.goeievraag.nl/vraag/elke-dag-dood-denkt.33689

Heb je dit al lang? doodgaan gaan we allemaal .zo eng is het niet. Maar jij bent nog zo jong.Heb je dit alleens met je huisarts besproken? of heb je niet zo n goeie huisarts? je kunt ook bij een riag of een vertrouwens persoon. maatschappelijk werk gaan praten hierover.Blijf hier niet mee lopen. Maar angst is geen goeie raadgever. veel sterkte

Ik zelf denk ook altijd aan het feit dat ik op een gegeven moment doodga, met mijn overgewicht mogelijk zelfs heel snel, maar, altijd als ik eraan denk, denk ik aan het feit dat ik gewoon OF herboren wordt, of naar een betere plek ga. Dit is dan minder angstig en beter te verwerken.

Mensen geven vaak de tip, ga met de psycholoog praten, of met iemand. Maar, dit werkt bij sommigen, zoals mij, geen meter. Het beste is gewoon, iets vinden waarmee je obsessief bezig kan zijn, als je bezig ben, denk je minder aan negatieve dingen.

ik heb het zelfde en ik ben nog maar 12 en ik heb het al 2 jaar, ik heb een tip voor je, want mijn moeder en vader hadden dat ook en zij zeiden: "als je daar aan denkt moet je gewoon een keertje open praten en uithuilen"maakt niet uit hoe oud je bent! mijn vader zij dat hij dat op zijn 25ste gedaan heeft! dus op je 17de is dat niet erg hoor probeer maar.

Iedereen gaat dood, dat staat vast zodra je wordt geboren.
Voor jou is het belangrijk om meer te leven in het NU. Nu ben je er gewoon, lig je niet dood te gaan, ben je gezond?
Als er geen denkbare reden is dat je op korte termijn dood zal gaan, dan zal dat niet zo maar gebeuren.

Focus je dus op het NU en alle leuke dingen die je met dit nu kunt doen. Het is wel zonde van je tijd dat je die nu opmaakt aan deze negatieve gedachten terwijl dat nu niet aan de orde is.

Je kunt natuurlijk met iemand praten over je angst om dood te gaan. Eigenlijk meer over HOE jij je tijd aan leuke dingen kunt besteden. Wat wil je WEL in plaats van bezig zijn wat je niet wilt. Ga iets ondernemen met vrienden, omgeef je met mensen die positief bezig zijn, stel jezelf doelen die je wilt behalen, een beroep waarvoor je wilt studeren of andere dingen die je wilt doen of bereiken die voor jou belangrijk zijn.

Ik wens je veel plezier in het nu en dat je weer kunt genieten van de dingen die er nu echt zijn en niet alleen in je gedachten.

x

Ik snap het best. Denken aan de dood. Ik zou dat maar niet doen. Dan ben je ergens bang voor dat misschien helemaal niet waar is en dan mis je wat in je leven! Of het is een teken van God, dat je zuinig moet zijn met je leven. Heb je ooit iets HEEL onvoorzichtigs gedaan? Of misschien in één van je vorige levens. Maar het kan ook gewoon toeval zijn. Ik heb ooit een dikke conciërge op school gehad, en hij is opeens dood gegaan aan een hartstilstand. En toen heeft mijn moeder gezegd dat het sneller kan gebeuren bij dikke mensen. Dus ik hoop in alle respect niet dat je dik bent. En als je het echt niet uit je hoofd kan laten, en het is misschien niet waar, dan moet je nog iets bedenken dat misschien niet waar is. Dat je na de dood in de hemel komt. Dat Petrus daar is, en Jezus, en God. En misschien ook anderen in je familie of gewoon vrienden of vriendinnen die je hebt verloren. Maar je moet niet dood WILLEN gaan. Als je het niet uit je hoofd kan laten, dan moet je daaraan denken. Maar je kunt nog zoveel bereiken in je leven! Dat moet je niet mislopen!

ik zelf heb het ook
griezelig als je alleen bent
de wind waait hard en boom takken tikken op het raam
maar bedenk gewoon dat het de wind is en de takken
nachtmerries?
kan
zet leuke muziek op zoals verhaaltjes geen enge muziek
of pop rock dan denk je er meer aan
werkt dat niet?
ga dan logeren bij een vriend of vriendin

Ik heb het vroeger ook gehad, en ook gepaard gaande met angstaanvallen. Ik was toen 14.
Waarschijnlijk is het niet de angst om de dood te gaan, maar liggen er andere problemen achter.
De meeste angsten voor wat dan ook, is meestal een uiting van acherliggende problemen. Ik zou ook eens met een psycholoog gaan praten. Een therapie kan al goed helpen.

Zoals jij het neer zet lees ik eigenlijk dat je alles graag in de hand wil hebben. Helaas werkt dat met de dood niet en misschien is het bij van toepassing te aanvaarden dat je in het leven niet alles onder controle kan hebben. Ook is het belangrijk je af te vragen of je bang bent om dood te gaan of te zijn.

Opvallend dat veel mensen die antwoord geven, jou adviseren om eens met een huisarts, psycholoog of andere hulpverlener te gaan praten. Alsof er geen andere mensen in je leven zijn bij wie je terecht kunt. Ik bedoel: je ouders, je broer of zus, je vrienden, opa en oma...Mensen die jij kent, die jou kennen, die je vertrouwt. Je hoeft niet meteen naar een hulpverlener te rennen als je op je 17e met dit soort levensvragen zit. Het is helemaal niet zo raar om aan de dood te denken op jouw leeftijd. Je moet niet denken dat er meteen iets mis is met jou omdat je bezig bent met de eindigheid van het leven. De Boeddhisten zeggen 'dat het verstandig is om regelmatig aan de dood te denken, de eindigheid van het leven te overdenken...dan ben je er beter op voorbereid, dan valt het afscheid van naasten die doodgaan je minder zwaar', iets in die geest. Je hoeft niet naar een hulpverlener. Ga maar eens praten met iemand met wie je goed kunt praten over dit soort diepere dingen, over de zin van het leven en de dood enzo. Dat geeft lucht, dat geeft ruimte. Bij een psycholoog krijg je toch al gauw het gevoel dat je een probleem hebt, dat er iets mis met je is. Er is niks mis met jou. Je bent gewoon een serieuze goser. Ga praten met iemand, schrijf dingen op, probeer iets van dit soort gedachten van je af te praten / schrijven / schilderen / tekenen. Misschien kan het via muziek. Maar doe er iets mee, iets creatiefs, expressiefs. Krop het niet op. Je bent nog zo jong en vol energie. Laat je niet gek maken door de gedachte aan de dood. Leef en geniet. Maar stop het niet weg. Er zijn mensen die van je houden en met wie je kunt praten, daarvan ben ik overtuigd.