Back to frontpage
Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

hoe kan ik beter communiceren?

ik heb een paar weken terug te horen gekregen dat ik pdd-nos heb.
afgelopen zomervakantie ging ik voor me eerste keer uit, maar toen kwam ik er pas echt achter dat ik enorm slecht ben in communiceren. sindsdien heb ik een depressie (inmiddels dus al een jaar) op dat moment heb ik besloten om tegen me ouders te zeggen dat het communiceren slecht gaat, ik was dit al van plan sinds de basisschool maar ik deed dit nooit omdat ik dan moest communiceren (ben inmiddels 18), na wat onderzoek is eruit gekomen dat ik pdd-nos heb.

ik ben na de hand nooit meer uit gegaan, ben het wel van plan om het nog ooit te doen maar ik vind dit een te grote stap. zijn er andere mogelijk heden om te kunnen communiceren als een normaal persoon? graag in kleine stapjes

Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
in: Psyche
2.1K
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Kijk je mensen aan als ze of je tegen ze praat?
zo nee ; eerst mensen aan kijken.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
ik vind het moeilijk om mensen aan te kijken, zelf om tussen de ogen van de ander te kijken (zoals de neus)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Beste Plieka, in het kader van "een hart onder de riem steken": Het eerste dat me opvalt is dat jouw vraag, plus de toelichting, heel duidelijk geschreven zijn en uitstekend begrijpelijk zijn. Ook zitten er nauwelijks taalfouten in (ik zie alleen 'naderhand') dus ik wil even tegen je zeggen: praat jezelf nou niet de put in dat je helemaal niet kan communiceren. Deze vraag is al perfect gelukt en kijk maar eens rond op GoeieVraag.nl naar het aantal vragen dat slecht geformuleerd of onbegrijpelijk is.
Dus: alvast een plusje van mij.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
het praten is bij mij juist het probleem
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Begin dan eerst maar met aankijken, kleine stap is het.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
En je hoeft bij een gesprek heus niet hele dag die persoon aan te kijken, ik voel me als iemand dat doet heel erg bekeken en aangestaard.
En ik doe het zelf ook niet gewoon af en toe in ogen kijken dan weet de persoon dat je interesse hebt en ge luisterd.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
@Plieka
Welke problemen heb je precies betreffende communicatie?
En wat bedoel je in je laatste zin met "als een normaal persoon"; ben jij niet normaal dan omdat je PDD-NOS hebt?
Geen idee wat jij onder "normaal" verstaat, maar ik moet de eerste 100% "normale" mens nog tegenkomen.... iedereen heeft wel wat!!
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
ik bedoel met normaal persoon iemand die een alledaags gesprek kan maken met iemand
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
En mijn eerste vraag: "Welke problemen heb je precies betreffende communicatie?"
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
problemen met communicatie:
ik weet niet wat ik moet zeggen, ik weet niet wanneer ik iets moet zeggen en ik weet niet hoe ik het moet zeggen ik ben onder behandeling van een psycholoog, maar ik vind het veel te traag gaan. hij vraagt alleen maar hoe het met me gaat. (en ja zelfs met dat heb ik moeite mee)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Dank voor je antwoord.
Inmiddels heb ik geprobeerd een antwoord op je vraag te geven, misschien heb je er iets aan en anders: vraag gerust.
Je problemen zijn m.i. heel logisch.
Mijn zoon van 18 heeft het syndroom van Asperger; ik heb er dus wel een beetje ervaring mee in de loop van die jaren ;-)
Jammer, dat je het gevoel hebt geen vooruitgang te boeken bij je psycholoog. Dat kan je met hem/haar bespreken!!! En dat is nou juist het probleem denk ik hè?.... maar daar heb je een prima oefenplek (zie ook mijn antwoord).
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Beste Plieka, ik wil je een "klein stapje" meegeven die in de praktijk een groot effect heeft:
de wetenschap dat er velen zijn die moeite hebben met communiceren,contact maken, een gesprek voeren [eigenlijk wat WendyH ook al aangeeft]. Ik spreek uit eigen ervaring. Mijn buitenkant ziet er zeker en standvastig uit, maar van binnen kan ik tegelijkertijd velen doden sterven. We kunnen niet allemaal overal goed in zijn. Ieder heeft zijn sterke kanten/punten. Richt je aandacht vooral daar op. Dat geeft meer zelfvertrouwen en dan komt de rest ook wel [mocht dit dan nog nodig zijn]. Ik hoop dat deze reactie [en de andere gegeven adviezen] je sterkt in je toekomstige communicatie!!
Hartgroet

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Antwoorden (5)

Er is een vereniging (PAS) die doet aan belangenbehartiging, informatievoorziening, deskundigheidsbevordering, lotgenotencontact en het bevorderen van de communicatie tussen autisten onderling en tussen autisten en niet-autisten. Wellicht ken je het al.

Er zijn trainingen en behandelingen die jou kunnen helpen om beter om te gaan met de symptomen van PDD-NOS. PDD-NOS helemaal laten verdwijnen kan echter niet. Het belangrijkste is dat je accepteert dat je PDD-NOS hebt en ook kijkt naar de sterke kanten van jezelf. Waar ben je bijvoorbeeld goed in? Wat vind je leuk om te doen? Zorg ervoor dat je van die dingen zoveel mogelijk doet.

Hopelijk kan je iets met de info. Ik wens je succes!

http://www.pasnederland.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=21&Itemid=43

http://www.pddnos.nl/ik-heb-pdd-nos/kan-ik-iets-aan-pdd-nos-doen/
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Ik heb ook asperger, weet het pas 3 jaar! Zelfs met mijn psygologe, heb ik steeds vervelende discussies. Daarom wil ik niet meer daarheen!ik kan ook met haar niet communiceren . En nu heb ik leuke kennissen, maar die man heeft steeds kritiek op mijn doen en laten! Ik weet me dan geen houding ! En thuis ga ik erover piekeren
Mensen met autisme hebben vaak problemen met de communicatie; het is een stoornis o.a. op het communicatieve vlak.
Dat jij dus problemen hebt met communiceren is totaal logisch! Het zou eerder vreemd zijn als dat niet zo was!!
Het is dus niet stom of iets waar je schuldig aan bent of jouw fout. Jij bent niet dom: het is een aangeboren probleempje in de bekabeling van de hersenen. Net zo goed als dat iemand met 1 been niet stom is omdat-ie niet op 2 benen kan lopen.....
Ik hoop overigens, dat je hulp hebt van een psycholoog betreffende je depressie en met het leren omgaan met /aanvaarden van je autisme. Zo niet, dan raad ik je dat aan!

Maar sociale vaardigheden zijn goeddeels, in meer of mindere mate, aan te leren. Daar zijn cursussen voor en ik raad je aan die te gaan volgen (SoVa-trainingen). Daar kan je ècht heel veel aan hebben. Vaak ontmoet je daar mensen met dezelfde problemen: dan zie je dat je echt niet de enige bent met pdd-nos en communicatieproblemen.
Dat lijkt mij STAP 1! Maar dat is geen stapJE kan ik me voorstellen!

Wat je als stapje kunt proberen is een oefen-gesprek aangaan met iemand die je goed kent, die je vertrouwt en die bekend is met autisme. Bespreek je plan tevoren, bedenk (eventueel samen) een onderwerp. Vaak begint een gesprek met een vraag. Je zou bijvoorbeeld tevoren een vraag kunnen bedenken. Kijk hoe zo'n gesprek gaat. Stelt een ander jou een vraag en klap je dicht? Zeg dat dan gewoon, dan kunnen jullie samen naar een oplossing gaan zoeken, bijvoorbeeld met behulp van tussenvragen.
Zo leer je er steeds beter mee om te gaan en eraan te wennen. Uiteraard is dit niet met 1 keer oefenen klaar, maar iedere ervaring maakt je rijker.

Bedenk ook, dat dit waarschijnlijk altijd wel heel moeilijk voor je zal blijven: een gesprek voeren. Het is namelijk inherent aan jouw autisme. Dat gaat nooit "over", maar je kunt enorm veel aanleren!!!
Aanvaarden en accepteren, dat jij JIJ bent en er mag zijn zoals je bent is enorm belangrijk. Zoals ik jouw tekst lees denk ik, dat je nog niet zover bent en ik wens je toe, dat je jezelf daar deskundige hulp bij gunt. Niet omdat je stom zou zijn of zoiets, maar omdat je dat misschien gewoon nodig hebt en waard bent!

Nog wat info:
http://www.participate-autisme.be/go/nl/what_is_autisme/autisme_van_binnen_uit/autisme_en_communicatie.cfm
En een goeie site, waar je kunt praten met mensen die ook autisme hebben:
http://www.autsider.net
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Tja, wat kennis en ervaring al niet vermag! Nuttige en warme info.
Ik wilde plussen maar heb nog niet genoeg punten.
+
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Dank je wel Mahric, lief van je!
Ik heb helemaal niks met dit puntensysteem; ben blij met je reactie. Het is zo naar te lezen vind ik, dat Plieka door de problemen in een depressie is beland....en dat zijn er zoveel!!
Vaak komt dat mede, omdat de buitenwereld rot en bot reageert, hetgeen niet meewerkt aan het accepteren en ook begrijpen van jezelf en je autisme.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Jouw bijdrage [en niet alleen het bovenstaande] zal daar zeker voor verandering zorgen!
Ik voel dat net zo. Mijn intentie is de mensen bewust te maken, zaken aan de kaak te stellen, door te delen, hetzij te handelen. Eens zullen zij 'zien'.
Hartgroet
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Loffelijk streven.
Mijn ervaring is, dat je de buitenwereld niet kunt veranderen, een uitzondering daargelaten. Maar misschien bedoelde je dat ook niet.
Wat ik probeer is mijn kennis en ervaring te delen met mensen, die daar heel misschien zelf iets aan kunnen hebben ;-)
Het is een harde wereld daarbuiten, zeker voor mensen met autisme!
En ik hoop ontzettend met jou, dat mensen op een gegeven moment kunnen zien, hoe mooi bijvoorbeeld mensen met autisme heel vaak zijn en hoe waardevol! En Plieka, als je meeleest: jij dus ook!!!
Want misschien ben je communicatief niet zo heel sterk op dit moment, maar ongetwijfeld heb jij hele mooie kwaliteiten.
Misschien kan je die nu nog niet goed zien/ervaren, mede door je depressie.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Nee, ik heb ook niet de intentie de ander te overtuigen. Maar delen mogen we en dat is ook wat ík doe.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Ook al heb je niks met dit puntensysteem van mij toch een DIKKE plus ;-) voor je mooie meelevende antwoord,adviezen,informatie,aanmoedigingen en ook nog eens goede bronnen erbij! Beste Plieka, ik heb een vriend die ook autisme heeft en heb met hem heel vaak het oefen-gesprek gedaan waar Wendy het over heeft.
Ik hoop van harte dat jij ook iemand kent waar je dit mee kunt doen en er net zoveel baat bij hebt als hij heeft maar zoals Wendy al zegt gaat het niet in 1keer.
Ik wens je veel doorzettingsvermogen en sterkte met je depressie.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Dank je wel Vlindertje98!!
Ja, die punten hè ;-) Blijken van waardering zijn altijd fijn om te lezen en GV geeft die mogelijkheid o.a. met een puntensysteem. Prima wat mij betreft, maar ik vind het eerlijk gezegd wat kinderachtig: zeker het kunnen uitdelen van ongemotiveerde minnen. Wat mooi, je aanvulling en ervaring met je vriend!
Ik heb dit ook heeeeeeeel veel met mijn zoon gedaan en hij kan nu prima een gesprek voeren en op gang houden.
Ik hoop met jou, dat Plieka de mogelijkheid, de wil en de durf heeft dit te gaan doen en dat het ook zulke mooie resultaten heeft.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
ik zou niet weten met wie ik die oefengesprekken dan zou moeten doen, heb door het slecht communiceren haast geen vrienden. en me ouders zeggen steeds dat het wel goed zou komen (niet dus).
en als ik toch iemand had om het mee te oefenen is het nog steeds een hele grote stap om die eerste stap te zetten.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Maar.... sluit je nou niet meteen een mogelijkheid tot verbetering van communiceren af dan?
Je vraagt zelf om ideeën en stapjes..... dit IS een reële mogelijkheid.
Je ouders zeggen dat het goed komt, waarom denk jij dan van niet? Denk je, dat ze niet in zouden meewerken met oefengesprekken en zou het dan een te grote stap zijn voor jou om het aan hen te vragen?
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Sorry voor alle vragen..... en ik heb er NOG 1.....
Als dit niet iets voor je is, waar ben je naar op zoek? In welke richting denk jij?
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
dan zal ik het zo vragen, hoe maak ik de stappen. dus hoe kijk ik iemand in de ogen en hoe stap ik op iemand af om een oefengesprek te houden en hoe gaat dat in zijn gang.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
ik denk trouwens in de richting om met leeftijdsgenoten te praten
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Als je het niet fijn vindt om iemand in de ogen te kijken (en dat geldt trouwens voor de meeste mensen), dan kijk je naar het stukje tussen de wenkbrauwen. Zelfs op dichte afstand kan de ander niet zien, dat je daarnaar kijkt en niet in de ogen. Is een super-truc!
Overigens is het niet zo, dat je iemand constant aankijkt in de ogen tijdens een gesprek, want dat komt bedreigend over. Dus af en toe. Als je een oefengesprek met je ouders of 1 van hen gaat doen, dan kan je gewoon vragen of ze daartoe bereid zijn en vertel je hoe je zo'n gesprek zou willen hebben. Dat zou je al tevoren zelf kunnen bedenken: het onderwerp bijvoorbeeld, de vragen etc. Maar je kunt dat ook samen tevoren bespreken.
Dit klinkt allemaal misschien gekunsteld en vreemd, maar het is om te oefenen, om te leren hoe zoiets werkt. Als je een oefengesprek wilt doen met een leeftijdgenoot, dan in feite hetzelfde. Als je iemand kent die je vertrouwt en die op de hoogte is van jouw autisme en jou goed kent, dan kan je vragen of hij/zij bereid is om je te helpen met oefenen. Als dat prettig is voor je, dan vraag je of iemand even met je meeloopt naar een rustig plekje, omdat je een vraag hebt. Mijn zoon doet dat ook als hij een privé vraag heeft voor een leerkracht of een leeftijdgenoot. Hij vindt het onprettig om een vraag te stellen waar anderen bij zijn. En daar is ook helemaal niks mis mee: je mag je eigen grenzen aangeven!
Dat oefengesprek kan je alleen voorbereiden of samen. Samen doen is al meteen een leermoment, want ook dan praat je! Misschien vind je het moeilijk om hulp te vragen? Bedenk dan, dat veel mensen hulp geven helemaal geen probleem vinden; sommigen zullen het zelfs heel leuk vinden om je te helpen. Misschien ten overvloede: je mag me altijd een PB sturen hoor!
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
kun je een voorbeeld geven van een oefengesprek met een leeftijdsgenoot? (van voorbereiding tot eind van gesprek)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Plieka ik heb aan de reacties van Wendy niks toe te voegen,heb alleen nog 1 vraag voor jou omdat het dan misschien makkelijker is om een voorbeeld vraag voor je te bedenken.
Wat is jouw leeftijd?
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
ik ben 18
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Wil ik proberen, maar zo'n gesprek loopt natuurlijk mede door de vragen en antwoorden. Dus iemand vraagt jou bijvoorbeeld iets, jij antwoord en daarop wordt dan verder geborduurd.
Daarin is het verstandig te proberen soepel te zijn, niet te star en het gesprek te laten lopen zoals het loopt. Er zijn geen moetens, er zijn geen fouten, er is niks "stom" en probeer de controle los te laten.
Wat ik bijvoorbeeld bij mijn zoon merkte destijds was zijn wil (en eis) om controle te hebben èn te houden (het moest allemaal GOED gaan en volgens zijn vooruit bedachte regels), en zijn enorme onzekerheid over zichzelf, waardoor hij soms gefrustreerd raakte.
Maak er iets leuks van voor jezelf en ook voor de ander. Het hoeft allemaal niet strak te zijn, vol zenuwen of zo. Geintje tussendoor moet kunnen ;-) Voorbereiding alleen: bedenk over welk onderwerp je wilt praten, welke vragen je hebt voor je gesprekspartner en wat je zelf daarover wilt vertellen. Dat kan je opschrijven, bijvoorbeeld in punten.
Voor het eigenlijke gesprek kan je dit ook aan je gesprekspartner laten lezen, zodat hij/zij ook weet wat jouw ideeën zijn. Eventueel kan je dit eerst samen bespreken. Misschien heeft hij/zij ook nog leuke ideeën. Voorbereiding samen: zie hierboven, maar dan samen en in overleg. Bepaal of jij zelf wilt beginnen met het gesprek of dat je liever hebt dat de ander begint. Bespreek dat ook tevoren.
Denk niet teveel na als je een vraag krijgt. Vaak is het onverwachte een probleem hè?
Probeer los te zijn, go with the flow! Dat voorkomt dat je vastslaat. Als je vastslaat, zeg dat dan gewoon, dan kan de ander je helpen uit die "geestelijke kramp" te komen. Je kunt niks verkeerd doen, want je bent gewoon aan het oefenen!
Je zou kunnen afsluiten met de ander te bedanken. Jullie kunnen het gesprek eventueel evalueren: wat vond je lekker gaan, waar had je moeite mee etc.. Die punten kan je meenemen naar een volgend oefengesprek en die gaan oefenen.
Heb je hier iets aan?
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Ik denk dat het beter is om het voorstel van Wendy aan te nemen omdat zij een jonge zoon heeft (ik weet zijn leeftijd niet maar dat neem ik aan) dus haar een persoonlijk berichtje sturen.
Succes!
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Mijn zoon is nu ruim 18, maar die oefengesprekken zijn we gestart rond zijn 10e denk ik.
Leeftijd maakt in feite niet uit, het gaat om het oefenen en het zekerder worden van Plieka, of van wie dan ook met autisme en deze problematiek.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
hier heb ik veel aan, en juist de dingen die je zoon tegenkwam kom ik ook steeds tegen. lastig om los te laten.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Wendy wat een goede en duidelijke uitleg,ik was net een bericht aan het schrijven dus had jouw antwoord nog niet gezien.
Ik hoop dat plieka hier iets aan weet maar ze wil graag een voorbeeld van een onderwerp en ik weet echt niet waar 18jarige zich momenteel mee bezig houden :-( vandaar dat ik bovenstaande schreef.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Fijn Plieka dat je met Wendy's uitleg iets kunt.
Heel veel succes met de uitvoering hiervan,ik weet ( bijna ) zeker dat je er veel baat bij zult hebben over een tijdje!
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Dank Vlindertje98 :-) Fijn dat je er iets aan hebt Plieka!
Dat loslaten is heel erg lastig, vindt mijn zoon ook nog hoor!
Komt bij hem voort uit onzekerheid en dat komt weer mede, omdat hij in het verleden ernstig is gepest en getreiterd. Dat geeft je natuurlijk ook wel een vette deuk in je zelfbeeld!!
Onzekerheid komt eigenlijk voort uit angst. En die angst is zó logisch, omdat mensen met autisme de wereld om hen heen vaak niet goed kunnen begrijpen, zeer zeker niet als klein kind.
Als de buitenwereld daar dan vijandig, denigrerend en afkeurend op reageert (druk ik me nog zacht uit...) dan kunnen problemen gewoon eigenlijk niet uitblijven!
En dat betreft dan mijn zoon, maar heeeeeeeel vel mensen met autisme of aanverwant hebben deze ervaringen helaas.
Stuur me gerust een PB als je meer info wilt hoor!
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Plieka, ik wil je op het hart drukken, dat het verstandig is om even met je ouders om de tafel te gaan zitten en ze te attenderen op PAS, de vereniging verzorgt op diverse manieren informatie
voor zowel mensen uit onze doelgroep als
partners, familie, werkgevers, zorgverleners en
meer. Er zijn ook themadagen en congressen. Ik denk dat het zeer van belang is dat je ouders zich gaan verdiepen in je PDD-nos. Op die manier leren ze een hoop en kunnen ze veel beter met jou omgaan, en zo maak jij ook weer sprongetjes vooruit. Dit moet je samen met je ouders doen, die zijn oh zo belangrijk, vooral omdat je pas 18 bent, en dit niet alleen kunt. Ze behoren je te steunen, en alles te weten over de "aandoening" zodat ze hun eigen gedrag naar jou toe daarop aan kunnen passen. Via de site kan je ook (wederom via mail of telefoon) in kontakt komen met lotgenootjes. Je bent tenslotte echt niet de enige 18-jarige met deze diagnose, en je zult je echt gesteund, en begrepen voelen. Ik hoop dat je dit lukt en je er samen met je ouders aan kunt gaan werken! Voor de zekerheid linkje nog een keer. http://www.pasnederland.nl/ En hier de folder waarin staat wat ze allemaal doen.
http://downloads.pasnederland.nl/folders/Welkom_bij_PAS.pdf Ik wens je veel succes, wij steunen je allemaal ;-)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
ik weet nog maar 3 weken dat ik autisme heb, ik wil liever niet meteen lid worden van een vereniging
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Bedankt voor je reactie heir Inkie; jij had in je antwoord PAS al genoemd, dus om dat hier te herthalen vond ik een beetje teveel van het goede. Ach Plieka, wat jammer dat je nu pas een diagnose hebt gekregen! Hoe jonger hoe meer informatie voor de mensen om je heem hoe beter jij geholpen bent.
Informeer jezelf zoveel mogelijk over autisme, zodat je weet dat je echt niet alleen staat en dat jouw gevoelens echt niet raar zijn!!!!!
Dan krijg je op dit moment waarschijnlijk heel veel over je heen, en dat zal je best in verwarring brengen!!!!
waarom doen mensen zo enorm moeilijk over autisme.

het veranderd bijna niks en 6 op de 1000 heeft het

ik heb er geen last van ik doe soms wel raar maar probeer het gewoon!

oefening baart kunst
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Hoe erg ik ook fan ben van deze site, ik denk niet dat het een goed idee is om hier je oplossing vandaan te halen.
Ik heb ook autisme, en vroeger heb ik daar SOFA trainingen voor gehad. Die hebben me veel geholpen. SOFA trainingen kunnen in groepsverband of met persoonlijke begeleiding.
Op een site als deze heb je te maken met heel veel mensen, mensen die er niets van weten, mensen die er veel van denken te weten, maar de plank volledig misslaan, en mensen die er echt verstand van hebben...
Deze mensen hebben misschien het beste met je voor, maar kennen je niet. En zullen ook alleen maar algemene antwoorden geven. Ik denk dat je het beste mensen kunt opzoeken die er echt verstand van hebben, en die jou leren kennen. Zien hoe jij ergens op reageert, en vooral, per jaar tientallen jongens en meisjes langs zien komen die ook een vorm van autisme hebben, en dus ervaring ermee hebben.

Waar je die mensen vind is afhankelijk van waar je woont... Hier in noord-NL heb je de organisatie GGZ. ik weet niet of die in de andere delen van nederland ook zit. Misschien dat anderen daar meer over weten?
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Iedereen heeft zn eigen manieren en vorm van communiceren. Wat jammer dat je van 1 ervaring hebt geconcludeerd dat je 'slecht' bent in communiceren. En daardoor zelf depressief bent geworden.
Weet je hoe het eigenlijk gaat bij je? :

- Je ziet om je heen mensen met elkaar omgaan en communiceren, en denkt 'zo hoort het'.
- Vervolgens merk je bij jezelf op dat je niet zo goed mee kunt gaan, je je misschien ongemakkelijk voelt, niet goed kunt inhaken op gesprekken bij anderen.
- Vervolgens bedenk je dus dat jij er 'slecht' in bent. En dat 'plaatje' komt telkens weer op als je weer in een situatie bent waarin je moet communiceren. De gedachte 'ik kan dit niet' is er dan al, en dan zorgt het er ook voor dat het slecht gaat.

bekijk het nog eens:
- waren deze mensen bekenden van je? zo nee, waarom zou je dan van jezelf verwachten dat je in een keer contacten hebt? of überhaupt wist hoe je kan aansluiten?
- Stonden deze mensen open voor jou? Of was je in een situatie waar iedereen eigenlijk alleen maar met zichzelf bezig is? (wat in bijna alle situaties/sociale gelegenheden zo is)

Wat ik je hiermee wil zeggen is dat het heel vaak voorkomt dat mensen zichzelf bedenken dat ze een 'probleem' hebben. En dit opgelost moet worden. Misschien is dit zo, misschien kan er iets opgelost worden, maar het is ook belangrijk om bewust te worden of het klopt dat de voorwaarden juist zijn (heb je de juiste mensen, sfeer om je heen), en wat is van jou, en wat is van een ander (hoe sociaal zijn de mensen om je heen)
Het is goed om ook het van die kant te bekijken.
Vaak zijn dit soort 'problemen' niet 'van jou' namelijk... en je kunt erg ongelukkig zijn als je dit wel zo ervaart. En kom je er pas veel later achter dat dit eigenlijk 'een groot misverstand was'.
Je hebt een prima leeftijd om je hiervan bewust te worden, en te groeien, en jezelf meer en meer te ontwikkelen.

succes!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Mooie invalshoek! +
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
dankje Wendy. Zodra er een diagnose is, is er de indentificatie met dat wat bij de diagnose hoort. En aannames ontstaan. Ik hoop dat er binnen de geestelijke geozndheidszorg steeds meer gekeken word naar de mens, en zijn/haar omgeving. In plaats van de 'stempel'. Dit 'stempeltje' werkt erg stigmatiserend en bevestigend namelijk en dat is zo zonde bij jongeren en jong-adolescenten.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Vind ik helemaal waar; punt is wel (dit ter uitleg) dat je na een diagnose wilt weten waar je aan toe bent, hoe je ermee moet omgaan, hoe je iemand goed kunt begeleiden etc.
Er ontstaan massa's vragen en onzekerheden.
Dan ga je op zoek naar wat houvast en dan verval je heel gemakkelijk in aannames.
Gelukkig wordt er al steeds meer gekeken naar de persoon achter het stempeltje in de gezondheidszorg is mijn ervaring.
Maar dat kan nog veel en veel beter!!
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Dat is dus de vraag. of een diagnose bepaald 'waar je aan toe bent'. En 'hoe je waarmee om kunt gaan'. Houvast zoeken in de diagnose maakt net zo gauw dat men in aannames vervalt. Overigens; 'weten waar je aan toe bent' is al een aanname op zich... :-)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Wat ik schreef was bedoeld als uitleg.
Misschien lezen mensen mee en ik vond het belangrijk aan te geven dat het ook lógisch is, dat je houvast zoekt en manieren om met je diagnose en dus met jezelf om te gaan.
Vaak is zo'n diagnose een behoorlijke dreun en staat je hele leven even op z'n grondvesten te trillen.
Ik denk, dat in eerste instantie de diagnose inderdaad wel bepaalt hoe je ermee omgaat en waar je aan toe bent, omdat velen gaan zoeken wat die diagnose dan precies betekent en inhoudt.
Dus info tot je nemen.
Dan kom je inderdaad al heel makkelijk bij de aannames.
En dan is het dus belangrijk om voor jezelf na te gaan waar je wat aan hebt (aan welke info) en welke niet.
Vaak laat iemand zich diagnosticeren, omdát er problemen zijn in het dagelijks leven, of omdat er zaken zijn die als problemen worden ervaren.
Ben het dus helemaal eens met je antwoord, dat jouw (niet persoonlijk bedoeld) probleem helemaal niet jouw probleem hoeft te zijn.
Sterker nog: vaak wordt iemand met bijvoorbeeld autisme niet goed begrepen door de buitenwereld, maar ligt dat helemaal aan de buitenwereld!!!
Dan is het heel belangrijk om je dat goed te realiseren en ook dat je die buitenwereld niet kunt veranderen, maar wel je eigen instelling en hoe je daarmee om kunt (leren) gaan.
Vaak resulteert een verkeerde aanname inderdaad tot depressies.

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 2500
Gekozen afbeelding
+