Wat betekent als iemand zijn problemen externaliseert ?

Bij externaliserende gedragsproblemen is er te weinig controle over de emoties en worden deze uitgeageerd. Jongeren met externaliserende problemen hebben vaak conflicten met andere mensen of met de maatschappij.[1] Typische externaliserende problemen zijn agressie, overactief gedrag en ongehoorzaamheid.

Beide eerder gegeven antwoorden kloppen: afhankelijk van de context waarin dit wordt gebruikt, kan het twee dingen betekenen.

In de eerste plaats kan er een onderscheid worden gemaakt tussen externaliserend en internaliserend (probleem)gedrag. Bij het eerste hebben we het dan bijvoorbeeld over agressiviteit, impulsiviteit, regels overtreden, ect. Dit wordt ook wel "acting out"-gedrag genoemd. Internaliserend gedrag is wanneer iemand bijvoorbeeld zich erg terugtrekt, bang wordt, somber, lichamelijke klachten ontwikkelt, of bepaalde mensen of situaties gaat mijden. Relatief gezien zie je bij jongens wat vaker externaliserend gedrag, en bij meisjes meer internaliserend. Zo kan het zijn dat bij eenzelfde lastige situatie, mensen heel verschillend reageren. Een simpel voorbeeld: ouders maken een (v)echtscheiding door, de zoon reageert agressief en wordt regelmatig thuisgebracht door de politie, en de dochter krijgt last van buikpijn en angsten. Zoon externaliseert in dit geval, en dochter internaliseert.

Deze termen worden ook gebruikt om de zgn. 'locus of control' te beschrijven. Iemand met een externe locus of control, zal problemen, maar ook leuke dingen die hem overkomen, toeschrijven aan oorzaken buiten hem om. Een ontslag ligt bijvoorbeeld echt aan "die eikel van een baas", en wanneer iemand wordt toegelaten tot de opleiding van z'n keuze, dan "had ie mazzel". Bij een interne locus of control zal dat ontslag helemaal zijn eigen schuld zijn, en komt de toelating door z'n goede cijfers vor de vooropleiding. Belangrijk is om je te realiseren dat niemand een volledig interne of volledig externe locus of control heeft. Vaak hebben mensen die negatieve gebeurtenissen aan zichzelf wijten, juist een externe controle locus bij positieve gebeurtenissen, en andersom. Over het algemeen kan een overwegend externe locus of control leiden tot gevoelens van hulpeloosheid en machteloosheid, of tot passiviteit, maar kan het iemand ook heel zorgeloos maken. Een vooral interne locus kan leiden tot overmatig schuldgevoel, maar kan ook positief bijdragen aan werk- en vechtlust.