wat voor stoornis heb je, of heb je een persoonlijkheids stoornis als je teveel in jezelf gekeerd zit en geen gesprek met mensen kan hebben?

Ik zou het geen stoornis noemen, maar verlegenheid of onbeholpenheid. Daar leiden heel veel mensen aan. ook aan het feit dat ze vooral over zichzelf willen/kunnen praten. En op een gewone of eerste ontmoeting hoef je jezelf nogniet helemaal bloot te geven, de ander zou zich een ongeluk schrikken. maar als je vindt dat je wat meer moet praten met mensen, begin ze dan gewoon vragen over zichzelf te stellen, je krijgt gegarandeerd antwoord.

Dat kan wel echt verschillende stoornissen zijn. Het lijkt wat op autisme maar of het dat is kan niemand zo via internet zeggen. Misschien hiermee naar een psycholoog gaan om dit uit te laten zoeken. Je hoeft je er zeker niet voor te schamen want er zijn echt veel mensen die ook met deze problemen zitten. Zij zien dit vaker en weten wat je ermee moet doen.

Sterkte en succes!

Dat is moeilijk vast te stellen zo even via het internet.
Kan van alles zijn, autisme, persoonlijkheidsstoornis, depressie , noem maar op.
Ik denk dat het goed is als je hiervoor naar een psycholoog gaat. Die kan vaststellen wat het precies is en dan kun je daaraan geholpen worden.

Hoi Gast,

Ik snap niet waarom zoveel mensen een paar 'lastige' karaktereigenschappen' willen categoriseren tot een stoornis.

In elke stoornis zijn er wellicht zat symptomen op te noemen, waar jij je in herkent. Dat betekend niet dat jij er ook daadwerkelijk last van hebt.

Jouw omschrijving is heel vaag en oppervlakkig en daar kan ik ook niets mee.

Ik denk dat je het erger maakt dan het is. In plaats van naar een stoornis te gaan zoeken, kan je ook naar een oplossing zoeken.

Je zegt dat je in een isolement zit omdat je je niet open kan stellen naar anderen. Kennelijk vind je dit vervelend en is dit een punt waar je aan zal moeten werken. Je zou er vast wel je redenen voor hebben dat je niet open en eerlijk kan zijn naar mensen. Misschien ken je iemand waar je een vriendschap mee op zou willen bouwen, of kan je iemand leren kennen op bijvoorbeeld een sportclub/hobbyclub/school (of wat dan ook).

Als je gesprekken met iemand voelt is het inderdaad erg belangrijk dat je het niet alleen over jezelf hebt. Ik geloof er geen reet van dat je alleen maar over jezelf KAN praten. Ik denk dat dit voor jou gewoon vaste routine is geworden en dat je deze (vervelende) gewoonte best kan afleren. Hou het in het begin simpel en begin met wat open vragen te stellen (als je alleen maar over jezelf praat kan je de ander immers niet leren kennen). Vraag naar zijn (of haar) plannen, hobby's en interesses. Kijk bijvoorbeeld of je een gemeenschappelijke interesse kan vinden. Vinden jullie beide (wederom een voorbeeld) 'horrorfilms' erg leuk/interessant/spannend, nodig diegene dan eens uit voor een filmavondje. Na de film hebben jullie genoeg gespreksstof en loopt het gesprek wat vlotter.

Naarmate jullie elkaar langer kennen, meer van elkaar weten en regelmatig dingen ondernemen, kun je het contact gaan verdiepen. Je kan het hebben over relaties, politiek, problemen, onzekerheden, passies, privé zaken of wat dan ook.

Geef het een beetje de tijd.
Veel succes!

Toegevoegd na 42 seconden:
voelt=voert

Waarom moet tegenwoordig iedereen een etiketje opgeplakt krijgen? Voorbeeld: tegenwoordig lijken er op iedere straathoek en in iedere klas wel minstens 1 ADHD-kind voor te komen. Vroeger was het 'een druk kind' - en dat kon zoveel betekenen! WEG met die etiketjes!
JIJ bent JIJ - een unieke persoonlijkheid. Misschien valt die persoonlijkheid niet in het kader 'standaard; gemiddeld; normaal', maar is dat nou zo'n probleem? Moet je daarom maar direct een 'stoornis' hebben?!

>>als ik dingen zeg tegen mensen kan ik alleen maar over mezelf praten of wat met betrekking tot mezelf heeft dingen zeggen, maar een heel echt gesprek met mensen hebben vind ik heel erg moeilijk.<<
Begin eerst eens met luisteren. Vaak is dat het moeilijkst om te leren, omdat je vanbinnen het idee hebt dat er niet jaar JOU wordt geluisterd. Maar wees eerlijk tegen jezelf: als je niet luistert naar de ander, kun je ook geen gesprek voeren - dan blijft het bij 2 mensen die langs elkaar heen praten. Ieder is dan zo gespitst op wat hij/zij te vertellen heeft, dat het luisteren naar de ander erbij inschiet.

>>ik heb er behoorlijk last van dat ik teveel in mezelf gekeerd zit dus niet open en eerlijk naar mensen op kan stellen, dus zit ik in een soort isolement.<<
Ook hier weer: begin met luisteren naar anderen, en stel dan een paar gerichte vragen. Zodra je merkt dat je niet eerlijk bent naar de ander, hou dan verder je mond dicht. Open naar een ander zijn - dat doen we eigenlijk allemaal pas wanneer we het gevoel hebben die persoon te kunnen vertrouwen.
Verder ben jij de enige die dat isolement kan doorbreken.

>> ik heb het gevoel dat ik teveel met me hoofd leef in plaats van me hart.<<
Toch zit dat hartje blijkbaar op de goede plaats, want je hebt 'het gevoel dat...' Voor mij betekent dit, dat je al bezig bent om te veranderen. Wanneer je vaker je gevoel volgt (dat overigens NOOIT liegt), kom je uiteindelijk waar je wilt zijn. Het is een kwestie van stug doorgaan.

Mocht je er zin in hebben, lees dan eens mijn blog. Het is geschreven voor mensen zoals jij.
Ik wens je succes in je pogingen!

Toegevoegd na 1 minuut:
P.S. Ik zou je alleen maar 'introvert' willen noemen, en zéker niet 'gestoord'!