Is het normaal dat je je niets meer kunt herinneren van je jeugd?

Probeer een paar jeugdfoto's te vinden, dan komt het misschien langzaam terug.

Er is namelijk teveel om te onthouden in je leven, zonder geheugensteuntje is het heel lastig om dingen te onthouden als je nooit een reden hebt gehad om het te onthouden.

Dit lijkt me niet gezond. Ik herinner me dingen van toen ik 1 was.. en ik kon mijn moeder dingen vertellen dat zij zei : " ojaaa". Dus mijn 1e idee hierbij is dat het niet gezond is. Misschien iets bewuster gaan leven en dingen opschrijven om je geheugen te trainen.

0-4/5 herrinerd niemand zich als het goed is Miss wou je de rest wel vergeten een nare gebeurtenis ofzo vraag het je ouders

Ik denk niet dat je veel mensen gaat vinden die zich echt niets herinneren. Ik heb in ieder geval nog nooit gehoord dat je helemaal géén herinneringen hebt aan je jeugd.
Komt er ook niets terug boven als je met je ouders praat over vroeger? Of als je foto's ziet van toen je klein was? Heel merkwaardig. Je kan misschien eens vragen aan je huisarts wat hij ervan vindt.

De meeste mensen hebben veel versnipperder herinneringen dan ze zich realiseren.
Ik heb het gevoel dat ik me bijvoorbeeld m'n jaren op de middelbare school goed kan herinneren, maar eigenlijk zijn het fracties van diverse jaren, die voelen als een redelijk compleet beeld.
Als je helemaal niets meer weet (een vakantie? het buitenzwembad? een schoolreis? een keer dat je ziek was? leren fietsen? bepaalde smaken of geuren?), dan is dat wel eigenaardig. Zeker als er een scherpe 'breuk' lijkt te zijn tussen voor en na je 14e (hoe weet je dat het toen was?).
Het kan ook zijn dat je je later meer gaat herinneren, soms ruik je een geur en ineens krijg je een bepaalde jeugdherinnering terug die je al heel lang kwijt was, misschien al sinds die keer dat de herinnering ontstond.

Dat is echt niet normaal. Voor je 14de maakt iedereen wel een aantal nare zaken mee die je nog heel lang bij blijven. Een valpartij, uitgelachen of gepest worden, je eerste onbeantwoorde verliefdheid, de begrafenis van een familielid dat je wat beter kende, je ouders kwijt spelen in een pretpark enz... Een aantal daarvan zou je op je 20ste toch nog zeker voor de geest moeten kunnen halen. Of het zou moeten zijn dat je op je 14de een ernstige dreun op je brein hebt gehad. Waarbij je hersenen in die mate beschadigd waren dat je totale amnesie had. In dat geval is het bijna zeker dat je toen ook op school ernstige achterstand opliep. Indien dit niet zo is, zou ik hier toch mee verder gaan. Zeker indien je op je 21ste niets meer weet van voor je 15de...

Ik denk dat het gemiddelde wat een mens zich kan herinneren begint : zo het begin van de kleuterschool.

Ik ben zelf 17 en herinner me niet veel meer van mijn periode op de basisschool behalve de zeer negatieve en zeer positieve ervaringen. Daarnaast herinner ik me soms ook dingen van toen ik 3 was (dit weet ik omdat mijn ouders hebben verteld dat ik die leeftijd had tijdens die herinneringen) maar dan in fragmenten, dus niet de gehele herinneringen (met een soort gaten dus). Ik denk dat het bij iedereen verschilt hoeveel je je herinnert van je jeugd. De dingen die ontzettend veel indruk op je maken herinner je je juist meer, of verdring je des te meer.

dan zal je mssn niet zo,n leuke jeugd hebben gehad ??? mssn is hypnose therapy iets voor je, maar je zal eerst naar een huisarts moeten en die verwijsd je door naar het GGZ of iets dergelijks

weet je echt helemaal niks meer? ook niet welke juffen en meesters je gehad hebt, bij welke kinderen je in de klas zat, met wie je veel omging, wie je totaal niet mocht, de cito-toets, de afscheidsmusical... denk terug aan de grote gebeurtenissen. Heb je niet nog ergens dvd of videoband liggen van vroeger, of misschien foto's? als je je helemaal niks meer kan herinneren lijkt het mij niet zo goed.

Goed dat je dat vraagt. En ja, vertel dit alsjeblieft heel snel aan je huisarts.
Als baby onthoud je alles, en dat gaat in het zogenoemde immediate geheugen. Dat werkt alleen maar als associatie. Er zit geen bewustzijn bij, of nadere informatie als waar hoe en waarom dingen zijn gebeurd. Dus die informatie kan niet worden opgediept; het is meer een gevoel. Een baby onthoudt dus alleen maar een koppeling, bijvoorbeeld "mamma is dicht bij mij, en dat is prettig".
Zo omstreeks een jaar of twee is er een ander soort geheugen ontwikkeld, waaruit wel informatie kan worden opgediept. Na het tweede jaar wordt het steeds waarschijnlijker, dat je een vroege herinnering kan opdiepen.
Als je tot je 14e niets kan herinneren, is er duidelijk wat aan de hand. Jouw andere vragen wijzen daar ook op, bijvoorbeeld je alcoholische moeder.
Die herinneringen zijn er wel, en kunnen ook terugkomen, hoor. Maar dat gaat niet vanzelf....

Volgens mij is dat heel normaal.
Bovendien is dat gebrek aan herinnering niet van blijvende aard.
Soms kom je in een levensfase terecht waarin er zoveel tegelijk op je afkomt dat je al jouw vermogen nodig hebt om jezelf letterlijk en figuurlijk in evenwicht te houden.
Zo'n periode kan van tot enkele jaren aanhouden.
En dan 'plots' kom je in rustiger vaarwater terecht en dan komen er al even 'plots' herinneringen terug aan die zogenaamde vergeten periode.

Ik heb dat ook gehad aangaande mijn periode tussen mijn 20ste en mijn 30ste.
Ik had als het ware een Black-Out over dat gedeelte... behalve over mijn 25ste verjaardag, die dag bleef al die tijd als de mooiste dag van mijn leven in mijn geheugen gegrift.
En nochtans was er niks spectaculairs gebeurd in de zin van een grote party of zo... wel waren er toen in beperkte kring mensen in mijn leven die echt heel veel om me gaven en me kleine doch bruikbare geschenkjes hebben gegeven.

Als ik nu terugblik op die periode dan merk ik dat ik toen aan een hels tempo heb geleefd, dat ik me nergens zorgen om maakte, dat ik ook vrij oppervlakkig en/of als een meeloper aan het leven deelnam. Ik stelde me helemaal geen vragen over het hoe en waarom van mijn reden van bestaan enz. en ik leefde alsof alles wat ik had de normaalste zaak van de wereld was.

Sommige mensen blokkeren vaak onbewust herinneringen aan een bepaalde periode omdat de herinneringen niet zo leuk zijn.
Iedereen zal wel andere redenen kunnen aanhalen om zo'n Black-Out te verklaren doch vroeg of laat komt de herinnering heel zuiver terug. Ik krijg daar steeds vaker de bevestiging van.

Nu leef ik heel bewust in volle Vertrouwen aangaande een constructieve reden van ALLES wat zich manifesteert en nu kan ik heel Bewust gedetailleerde herinneringen aan die 'vergeten' periode oproepen.

Dus maak je geen zorgen, van zodra jij daar klaar voor bent zal ook jij je eender welk detail uit eender welke periode van jouw evolutie-proces kunnen herinneren.

Het klinkt gek maar veel Glimlachen en/of ontspannen helpt om je Lange-termijn geheugen te re-activeren omdat Glimlachen de slaapkwabben (temporale kwabben)activeert en daarin liggen oa de contactpunten voor ons lange-termijn-geheugen. Alsook het vermogen om visioenen wekken en/of beelden uit een vergeten periode uit ons leven op te roepen.

Dus...
Glimlachen en Ontspannen maar ;-)

Fijn weekend nog!