Tussen foliumzuur en vitamine B12 bestaat een nauwe relatie. Het lichaam heeft naast vitamine B12 ook foliumzuur (vitamine B11) nodig voor de groei en het instandhouden van het lichaam en de aanmaak van witte en rode bloedcellen. Samen met vitamine B12 is foliumzuur betrokken bij de vorming van purine en pyrimidine, het erfelijk materiaal in de cellen van het lichaam. Daarnaast is het ook betrokken bij omzettingen van sommige aminozuren, zoals de omzetting van homocysteïne naar methionine.
Maar deze twee vitamines zijn niet onderling uitwisselbaar. Het toedienen van grote hoeveelheden foliumzuur kan weliswaar als gevolg hebben dat zowel de vitamine B12 als de foliumzuurafhankelijke reacties in het lichaam weer op gang komen, maar dit is slechts tijdelijk. Wanneer na het toedienen van foliumzuur een door een vitamine B12 tekort veroorzaakte bloedarmoede (tijdelijk) verdwijnt, wordt soms de voorbarige conclusie getrokken dat er sprake was van een tekort aan foliumzuur. Toediening van foliumzuur laat een verbetering van de hematologische waarden zien, en kan daardoor een vitamine B12 tekort maskeren.
Neurologische klachten als gevolg van een vitamine B12 tekort kunnen door het toedienen van foliumzuur snel verergeren, met als gevolg zenuwbeschadigingen die niet meer zijn terug te draaien. Vandaar dat er alleen foliumzuur gegeven mag worden als een vitamine B12 tekort absoluut is uitgesloten of voldoende behandeld wordt.
- Bronnen:
-
http://stichtingb12tekort.nl/b12-tekort/b1...