Waarom hersteld een trage schildklier niet uit zichzelf?

Het is niet zo, dat een te trage schildklier nooit uit zichzelf kan herstellen; er bestaan aandoeningen van de schildklier waarbij de functie wel degelijk spontaan herstelt; denk bijvoorbeeld aan een stille lymfocytaire thyreoïditis.

Maar goed, de meest voorkomende oorzaak van een te traag werkende schildklier is een thyreoïditis van Hashimoto. Hierbij richt het immuunsysteem van het lichaam zelf zich tegen de cellen van de schildklier. Daardoor sterven die cellen af; eenmaal afgestorven heeft het lichaam nu eenmaal niet meer de mogelijkheid om die cellen weer te kunnen aangroeien (net zo goed als we geen afgehakte arm meer kunnen laten terug groeien.) Na verloop van tijd zijn er nog maar zo weinig van de schildkliercellen aanwezig dat er te weinig hormoon geproduceerd wordt; we spreken dan van een hypothyreoïdie, oftewel een te trage schildklier.
In ongeveer 90-95% van alle gevallen van een trage schildklier is een Hashimoto de oorzaak.
Een andere veel voorkomende oorzaak zijn de zogenaamde iatrogene oorzaken; oftewel "door de dokter veroorzaakt." Behandeling van een te snel werkende schildklier heeft vaak als bijwerking dat de behandeling als het ware doorschiet naar een te trage schildklier. Bij deze behandelingen worden ook schildkliercellen weggenomen (bijvoorbeeld door een operatie, door een radioactieve slok of door bestraling.) Ook nu geldt weer dat afgestorven of weggesneden cellen niet meer terug kunnen groeien.
Er bestaan ook medicijnen die een trage schildklier als bijwerking hebben (ook dit is iatrogeen), maar dan herstelt de functie doorgaans wel weer als het medicijn gestopt wordt.