Ervaringen met een stressfractuur/marsbreuk

Een stressfractuur is eigenlijk een breuk van botbalkjes IN het bot zelf. Dus niet het volledige bot is gebroken, maar slechts enkele botbalkjes binnenin.

Oorzaak is bijna altijd overbelasting van het bot, bv. door langdurig marcheren. Het bot kreeg meer druk te verwerken dan het aankon en er braken wat stukjes binnen het bot. Vaak gaat het vooraf door een beenvliesontsteking (periostitis) dat je soms kan voelen als verharde bolletjes op dat bot. Bv. op je scheenbeen kan je ze makkelijk voelen.

Behandeling is zoals voor alle breuken in eerste plaats rusten gedurende langere tijd, om het bot te laten herstellen (een volledige breuk herstelt binnen de 6 weken, een minibreukje binnen enkele weken).
Daarna is het van belang om je fysieke prestaties geleidelijkaan op te bouwen om zo de botweerstand te verhogen. Het bot maakt immers -net als spieren- meer weefsel aan als je het meer gebruikt. Zo wordt het sterker en zal het beter bestand zijn tegen bv. lange marsen.


Stressfracturen zijn trouwens zeer moeilijk tot niet te detecteren op foto. In je bloed zou je eventueel verhoogd alkalisch fosfatase kunnen vinden en na 1 à 2 weken zou een foto mogelijk herstellend bot kunnen tonen (maar ook dat is moeilijk te detecteren). Meestal berust de diagnose dan ook op het klinisch onderzoek en de anamnese (=het verhaal van hoe de pijn ontstaan is en waar/hoeveel pijn het doet).

Veel beterschap !