Wat is het verschil tussen Funk, Soul en R&B ?

Funk is een energieke, rauwe vorm van dansmuziek die in de jaren zestig in de Verenigde Staten ontstond uit soul en rhythm & blues, en die met de jaren een belangrijk bestanddeel van popmuziek werd. Opmerkelijk zijn het pompende drum- en baswerk vol gesyncopeerde lijnen. Het is vooral de zogeheten 'groove' van deze instrumenten die kenmerkend is voor funk. Als het in andere muzieksoorten opduikt zorgt de groove ervoor dat die muziek 'funky' is. In de jaren zeventig komt funk in aanraking met andere, niet-zwarte muzieksoorten, zoals psychedelica, jazz en harde rock. Dat leidt er in de jaren tachtig toe dat funk een wereldwijd bekend genre is. Als stijl dringt funk door tot vele, soms lijnrecht op elkaar staande, andere genres (zoals hitparadepop en new wave). In de hiphop samplet men de drumbreaks en baslijnen van oude sixties funkplaten, wat zorgt voor grote vraag naar originele, oude funkplaten; de 'rare grooves' geheten.

Soul is uit rhythm & blues ontstane meer gestileerde zwarte dansmuziek, die ook zeer populair werd bij het blanke poppubliek. Aan het eind van de jaren zestig, begin zeventig ontwikkelde de soul zich twee kanten op. Enerzijds werd de muziek steeds harder, ruiger en energieker, waarmee funk ontstond. Anderzijds ontwikkelde zich de zachtere en zoetere disco. Dat zou de meest populaire muzieksoort tot aan de eerste helft van de jaren tachtig blijken.

R&b staat voor zoetgevooisde zwarte dansmuziek waarin soul, hiphop en rap samengaan. Het wordt deels elektronisch en deels via conventionele instrumenten gemaakt. In essentie is het opgefriste zwarte muziek uit de jaren zestig, sprankelend gemaakt met moderne technieken en inzichten. Belangrijk kenmerk is de technisch geavanceerde, opvallend goede, warme weldadige productie. Veel r&b-acts zijn voor hun geluid volledig afhankelijk van een producerteam.