Kan je achterste voren denken?

!kjilegomno si tad eeN

Ja hoor. Ik ga achterstevoren zitten of staan en denk. Niet zo moeilijk.

Maar wat bedoel je precies?

!!snee namdroowtna ed tem tad neb

Alleen als je jezelf van te voren de opdracht geeft om achterste voren denken. Zo van: Nu ga ik aschterstevoren denken en dan doe je heel erg je best. Misschien als je dit vrij regelmatig doet, dat het na een tijdje met bepaalde zinnetjes automatisch gaat, maar de moeite dat het kost ten opzichte van het nut dat het heeft is denk ik te groot.

Niet letterlijk woord voor woord.

Je kan wel gebeurtenissen achteruit afspelen.

Als: voordat we in het vliegtuig stapte, zaten we in de bus vanuit het hotel, het hotel waar we 10 dagen doorbrachten nadat we aankwamen in dit prachtige land. De heenreis verliep niet vlekkeloos, de landing was hard en onderweg hadden we turbulentie. Erg leuk was het dat ome sjaak ons naar het vliegtuig bracht, in de auto die hij net nieuw gekocht had, omdat zijn vorige auto total loss was na de aanrijding op een zaterdag nacht. Hij had daarvoor te veel gedronken doordat hij verdrietig was dat zijn vrouw hem 2 uur daarvoor verlaten had, met de boodschap dat ze spijt had van de dag dat ze hem ontmoet had.

ofzo

Nee dat kan niet, want de tijd gaat vooruit en nimmer achteruit. Denken gaat met verloop van de tijd, dus je kunt niet achterstevoren denken.
Bijv. aan een omgekeerd woord denken: je denkt nog steeds naar voren en niet naar achteren. Wat de inhoud van die gedachte (bijv. een omgekeerd woord) is, maakt niks uit.

nee... dat is net zoiets als achteruit in de tijd gaan... kan toch niet?

Bij achterstevoren denken kan ik me niets voorstellen; een denkproces kan wel omgekeerd worden.
Zoals bij een roman die met de afloop begint of
je zoekt de dader van een misdrijf maar die kun je niet vinden tot je begint met denken dat je de dader al hebt en dan stap voor stap terugredeneert.

Nee, want dan denk je er over na wat je eerst moet denken en wat daarna, waardoor je toch vooruit gaat denken.

Nee dat gaat niet... Denken gaat tijdloos, flop en dan ligt het in het bewustzijn... Dan kun je het laten of erover gaan nadenken... En nadenken is oefening, en oefening...
En waarom niet achteruit oefenen te denken, en wellicht slaagt een slimme idioot om dat voor elkaar te krijgen... Nadenken zou dan achteruit kunnen wellicht, maar denken is tijdloos, maar nooit achteruit...

het denkproces is tijdgebonden, zoals tijd niet achteruit kan (neem ik even aan) kan denken dat ook niet.

Je kunt wel een redenering achterstevoren doordenken, maar als dat je doel is, denk je weer vooruit.

Van inzicht via logica naar aannames??
Het kan dus niet maar het zou ook niet tot iets leiden denk ik.

(-: .geoneg tein ki knird neihcssim raam ,eeN

een

Nee, lijkt me ook enorm vermoeiend. (vooruit) Denken op zich is soms al vermoeiend genoeg :P Je kan wel terugdenken, maar dat is weer iets anders.

Lijkt me fantastisch! Stel je je leven zo eens voor:

Je zou eerst dood moeten gaan. (Dan heb je dat maar vast gehad.)
Dan ga je in een bejaardentehuis wonen.
Je wordt eruit gezet als je op een gegeven moment te jong bent.
Je krijgt een gouden horloge en gaat werken.
Je werkt 40 jaar tot je jong genoeg bent om te kunnen stoppen.
Je houdt je bezig met vrouwen, alcohol en drugs.
Je feest.
Je gaat naar het voortgezet onderwijs.
Je gaat naar de lagere school en wordt een kind.
Je speelt en hebt geen verantwoordelijkheden.
Je wordt een baby.
Je komt in de baarmoeder.
Je zwemt daar 9 maanden rond.
En.......
Je eindigt als een spetterend orgasme.

Het is wel mogelijk.....je begint met een conclusie en gaat door naar het initiatief. Iets kan je te binnen schieten en je kan je daarna afvragen "hoe kom ik hier nou weer op?"
Voorbeeld: je hebt een liedje in je hoofd en je vraagt je af hoe dat liedje in je hoofd is gekomen....

Ha, die BarendBorrel;

Ik kan me er wel iets bij voorstellen; je neemt een fenomeen waar en probeert door steeds stapjes terug te gaan de oorzaak ervan te reconstrueren; dit zou je achterstevoren denken kunnen noemen. Blijft natuurlijk het feit dat dit denkproces zelf wel weer vooruit in de tijd gaat.