Waarom lijken vrouwen zich te pas en te onpas af te vragen wie er schuldig is? En waarom geven ze zichzelf vaak de schuld?

Oei, dat probleem heb ik niet. Althans dat denk ik toch. Zou het niet meer met de opvoeding te maken hebben? Sommige mensen leggen fouten heel snel bij zichzelf. Anderen, die duidelijk fout zitten, schuiven dit altijd naar anderen.

Dit heeft niets met vrouwen te maken. Er zijn een heleboel mensen die dit doen: zowel mannen als vrouwen. Het kan ook met opvoeding en geloof te maken hebben. Als de schuldvraag erg belangrijk is, ga je altijd zoeken naar een "schuldige"

De drang tot het toeschrijven van oorzaak en gevolg is overigens toch niet specifiek vrouwelijk? Het lijkt me meer iets specifieks voor weldenkende mensen. Lessn voor de toekomst zijn niet te trekken zolang wij ons verleden niet (wensen te) duiden.

Wat een mens kan, wil, voelt, wil zien, wil horen, kortom wat hij/zij met zijn zintuigen wil ervaren hangt af van zijn/haar zelfvertrouwen. Ik wil zeker niet nu suggereren dat vrouwen dit sowieso minder hebben, anderzijds hebben vrouwen m.i eerder een gevoel van inschikken (positief als negatief).

er is een mechanisme wat mensen gebruiken om gebeurtenissen te plaatsen, de zogenaamde "locus of control". Mensen met een interne locus of control geloven dat ze hun lot zelf kunnen beinvloeden door middel van gedrag. Zij zien zowel positieve als negatieve gebeurtenissen als uitkomsten van hun eigen gedrag.

Mensen met een externe locus of control geloven dat ze geen invloed kunnen uitoefenen op wat wat er gebeurt, dingen overkomen hun zonder dat ze er iets aan kunnen doen.

Interne locus of control wordt geassocieerd met een positieve levensinstelling. Als je negatieve gebeurtenissen aan je eigen gedrag toeschrijft betekent dit dat je je eigen leven in de hand hebt, wellicht heeft dit mechanisme met het antwoord op je vraag te maken!