Waarom bestaat er intrinsieke angst?

Evolutionair gegroeid.
De mensen zonder angst bleken niet lang te leven.
Dood staat gelijk aan gevaar. Zowel voor een levensbedreigende omstandigheid als voor besmetting.

Omdat dat enge gevoel je door boeken/ films en dergelijke je wordt ingegeven.

Misschien komt dit wel omdat het een natuurlijke schrikreactie van de mens is. Lijkt me op zich wel logisch...

Als een heel klein kind een lijk aan een lantaarnpaal zou zien hangen, zou dit kind hier niet angstig op reageren. Evenmin zou het schrikken van een skelet in de kelder. Hoe het kind er wel op zou reageren, hangt van het karakter van het kind af. Het zou het object kunnen gaan onderzoeken als het nieuwsgierig van aard was, maar het zou het ook kunnen negeren, omdat het niet beweegt. Het zou in ieder geval niet schrikken. Dat een mens schrikt van een lijk aan een lantaarnpaal is dus niet intrinsiek. Dit is aangeleerd. Men heeft door televisie, boeken e.d. geleerd dat een lijk aan een lantaarnpaal niet normaal is; Er is iets ergs gebeurd. Met een skelet in de kelder idem dito. Een klein kind kruipt bijv. ook naar een dode muis toe. Wij als volwassenen leren dit kind door ons gedrag ("Pas op! Niet aankomen!") dat dit iets engs is. De volgende keer als een kind weer in zo'n situatie komt zal het niet onbevangen nieuwsgierig zijn, maar schrikachtig reageren.

Dat is aangeleerd... De beelden roepen dat op, omdat we daarin getraind zijn... Hier ook weer herhaling...

Toegevoegd op 15-06-2009 21:31:58
intrinsieke angst bestaat niet, angst kan niet intrinsiek zijn... Angst is een emotie... meer niet...

Dat heeft met onze westerse manieren te maken.
In dit deel van de wereld is de dood taboe.
een lijk is daarom eng, griezelig en ver van ons bed.
In andere culturen is dit vaak helemaal niet zo.
Er zijn zelfs culturen waarbij de dode net zolang in huis bij de familie wordt gehouden totdat het qua stankoverlast niet meer houdbaar is.
Bij ons is het letterlijk en figuurlijk: zo snel mogelijk zand erover!
En dus hebben wij door de eeuwen heen steeds meer angst voor de doden ontwikkeld.
Totdat....totdat je grote liefde, je beste maatje of je liefste familielid overlijdt....
Dan besef je pas hoezeer je vast wilt houden aan dat lege omhulsel, het enige wat er nog rest van datgene wat je ooit zo liefhad..
Nederland zou een voorbeeld moeten nemen aan landen als Suriname of de Antillen, India, Indonesie en noem maar op.
Daar waar de dode nog gezien, betreurd en verzorgt mag worden.

Ik vind er een heel verschil in zitten of "je een skelet in de lantaarnpaal ziet bungelen" of je zit naast een naaste, die net is gestorven. Het laatste boezemt mij geen angst in. Zit nogal een verschil in. Ik denk angst voor het onverwachte, en dat zal een oerangst zijn, wat je nodig heb om te overleven.

door csi enzo.
ik heb 1 keer een dode zien liggen op de plaats waar het gebeurde, en dat was op de verkoever van het ziekenhuis.
de persoon was niet aangesloten op de monitor en is daar gewoon overleden. terwijl ik hem 1 minuut eerder nog zag bewegen werd hij dood verklaart bah bah eng ik zag net zijn arm nog omhoog gaan.

mij lijkt het als je een skelet ziet dat je dan gelijk denkt aan overleden mensen omdat de rest natuurlijk weggaat zodat je alleen nog een skelet overhoudt. en zeg nou zelf je ziet het niet elke dag

Als je een lijk aan een lantaarnpaal ziet hangen kun je ook denken dat er een moordenaar in de buurt is, en dat er dus ook iets ergs met jou kan gebeuren. Mischien dat je daar van schrikt.