Waar zullen de meeste ouders voor kiezen?

Ik weet niet waar de meeste ouders voor kiezen maar het lijkt mij wel belangrijk wat de handicap van het kind is en in welke mate en of het een geestelijke handicap is of een lichamelijke.

Ik weet de keuze van de meeste ouders niet.
Deze is zo afhankelijk van , het kind, de handicap, de school, en de mogelijkheden van de school dat je hier niet een algemeen antwoord op kan geven.

Toegevoegd na 2 minuten:
Verder zijn er plannen om 'het rugzakje'voor speciaal onderwijs af te schaffen en het geld rechtstreeks aan de scholen te geven.

De meeste ouders zullen kiezen - of proberen te kiezen - wat het beste is voor het kind. Dat kan soms de speciale school zijn, soms het rugzakje, afhankelijk van kind, handicap , school en mogelijkheden.

Voor verstandelijke handicaps zal vaak de speciale school de beste plek zijn (maar lang niet altijd), voor lichamelijke hangt dat weer meer van de (toegankelijkheid en aanpasbaarheid) van de school af. Het blijft dus een individuele keuze.

Als ouder probeer je zo goed mogelijk in te schatten waar je kind zich het meest happy zal voelen.
Het kan heel goed zijn dat een kind met een handicap zich minder gehandicapt voelt onder gelijkgestemden. (Je bent minder doof in een omgeving van doven dan in een wereld vol met geluiden.)
Het kind zal zich mogelijk veiliger voelen in zo'n wereld, maar heeft buiten school toch ook te maken met een onaangepaste omgeving.
De vraag is ook: waar hecht je als ouder de meeste waarde aan. Vind je het belangrijk dat je kind in eigen dorp of omgeving naar school gaat, vanwege speelgenootjes in de buurt? Op langere termijn blijkt vaak dat kinderen die uit hun millieu zijn gehaald om verder weg naar een vorm van speciaal onderwijs te gaan, daar later weer profijt van hebben omdat hun (lot-) en leeftijdgenoten een veel grotere regio beslaan dan bijv. een klein plattelandsdorpje.
Het is allemaal moeilijk van te voren te voorspellen. Het heeft heel veel impact hoe het karakter van het kind is en vooral ook hoe de ouders en ook de rest van de familie (oma, opa, buurt) er tegen aan kijken.

Wij hebben - als ouders van een kind met het Asperger syndroom- bewust gekozen voor het speciaal onderwijs, zowel basis (al zijn we er pas achter gekomen toen hij 9 jaar was, maar de laatste 2 jaar waren dag en nacht verschil bij het reguliere onderwijs), als bij het voortgezet.

Wanneer je voor het speciaal voortgezet kiest zal dit echter nog geen garanties geven dat dit wel goed gaat, getuige een verhaal wat ik vanmiddag toevallig hoorde van een vriend van mijn zoon, die ook een autistsche stoornis heeft en naar een àndere school gaat voor speciaal onderwijs. Dat verhaal is een beetje lang, maar als je het wilt weten dan vraag maar, dan zal ik het in een reactie zetten.

Hoe dan ook, voor ons heeft het speciale (voortgezet) onderwijs nog altijd voorkeur omdat ze daar de klassen zo klein mogelijk houden, er zitten meer leerkrachten die affiniteit hebben met hun 'bijzondere' leerlingen, en mocht je in de toekomst meer gespecialiseerde hulp nodig zijn dan is het altijd fijn dat je dit samen met de school kunt doen en nemen ze je eerder serieus wanneer je kind op cluster4 zit (belachelijk, maar is echt waar).

Ik kan hier niet uit opmaken of je het over het basisonderwijs hebt of over het (speciaal) voortgezet, maar ook wanneer je kind speciaal basisonderwijs geniet kan hij/zij eerder doorstromen naar het speciale voortgezet onderwijs.

Mocht je nog vragen hebben betreffende het 'rugzakje'( ik hààt dat woord overigens), stel ze dan maar gerust.

Voor de rest: Succes!

O ja, en mijn zoon zit in Havo4 (dezelfde leerstof als het regulier), dus het hoeft met de kwaliteit van het onderwijs/diploma's niks te maken te hebben.

leuke vraag,ik werk met verstandelijk gehandicapten ,maar tegenwoordig willen ouders dat hun kinderen (is wel afhankelijk van het niveau natuurlijk,je hebt zoveel gradaties)zoveel mogelijk genormailiseerd zijn in de maatschappij.En wordt er voor regulier onderwijs gekozen zodat deze kinderen zich kunnen optrekken aan andere.Soms mislukt het omdat het toch te hoog gegrepen ishet is dan toch geprobeerd,maar soms worden er juist succeservaringen mee gedaan.Dat komt ten goede voor het gehandicapten kind.Het is wel afhankelijk aan de de handicap.Ik ken een situatie van een kind met het douwnsyndroom ,ze wordt nog eens extra ondersteund door de kinderen in de klas en krijgt hierdoor veel zelfvertrouwen.Dus als ouder wil je dat toch?

Het ligt er denk ik ook aan wat je allemaal voor het kind wilt regelen. Met het rugzakje heb je natuurlijk als voordeel dat je (tot op bepaalde hoogte) zelf kunt kiezen welke begeleiding dat je voor je kind wilt. Maar van de andere kant heb je daarmee ook weer allerlei administratieve rompslomp, wat je er misschien net niet bij kunt hebben.

Onze zoon ontwikkelde een tic toen hij 9 jaar oud was. Er was nooit iets bijzonders aan hem vastgesteld, hoewel hij wel bekend stond als de wandelende atlas cq. encyclopedie,omdat hij altijd van alles wilde weten en het dan op ging zoeken. Als de juf iets niet wist, kon hij het haar s`middags vertellen. Als juf met topografie de verkeerde plaats aanwees, riep hij al dat ze de verkeerde aanwees, ook al hoefden ze die plaats nog niet te kennen. Ik twijfelde wel aan een autistisch stoornis, want hij wist zoveel, las al mee op televisie bij de ondertiteling, las veel en goed, toen hij 4 jaar oud was en heeft ook nu een ongelooflijke woordenschat. Op school zeiden ze dat hij gewoon heel intelligent was. Hij had ook gewoon vriendjes. Toch liet ik hem onderzoeken, toen die tic ook in de vakantie niet weg ging. De kinder-psychologe diagnostiseerde Gille de la Tourette (overigens zonder geluiden erbij) en een stoornis in het autistisch spectrum. Hij had ook ADHD maar daar is hij overheen gegroeid. Hij was en is nog steeds een gemakkelijk kind, nu puber van 14. De CITO toets wees uit HAVO-VWO en hij koos voor de HAVO. De brugklas vond hij niet leuk, hij vond de hele school niet leuk. Het was ook een grote school en hij zat in de drukste,lawaaiigste klas. Hij wilde daar weg en ik heb hem toen op het VMBO-t gedaan. Zit hier in de buurt en is kleinschalig (ca. 200 leerlingen).Hem werd ook HAVO leerstof extra aangeboden en was zo goed dat hij in de derde klas kon kiezen om weer naar de HAVO terug te gaan. Hij wilde niet, want dit is voor hem een relaxte manier om te leren. De school doet hij erbij ( bij zijn talloze hobby`s en projecten. Hij verveelt zich nooit en zit goed in zijn vel. Ik heb altijd gestimuleerd om vrienden te hebben, maar voor hem hoeft dat niet en hij mist ze ook niet. Als hij straks zijn VMBO diploma heeft, wil hij alsnog doorstromen naar de Havo. We zien wel, ik zie hem ook nog naar de grafische school gaan, want creatief, fantasierijk en een goed gevoel voor design en ruimtelijk inzicht heeft hij allemaal volop. Kortom, ik heb gekozen wat hij graag wilde,want het gaat mij erom dat hij zich prettig voelt. Of ik er goed aan doe, weet ik niet en het kan me eigenlijk ook niet schelen, want de beste stuurlui staan aan wal.