Zulke vragen voor groep 7 basisschool; wat vind jij ervan?

Nou, om je eerlijk te zeggen zit ik de laatste dagen al met een commercial op tv in mijn maag waar mensen waarschijnlijk ook hun kinderen naar laten kijken zonder erbij na te denken.

Het gaat over een of andere bouwmarkt waarbij het lijkt of er een complete aanslag op een hele wijk wordt gepleegd.

Mijn maag draait telkens weer om zodra ik deze reclame zie.

Is dit dan wèl verantwoord om kinderen uit groep 7 naar te laten kijken?

Ik zeg niet dat jij dat ook doet hoor, maar kun je ze dan niet beter ècht onderwijs daarin laten krijgen waarbij ze nog wel het onderscheid kunnen maken tussen goed of fout ipv dat ze in ieder geval weten bij welke bouwmarkt ze moeten zijn wanneer ze een nieuw dak moeten hebben?

pff dit is idd heftig. Ik heb zelf voor de klas gestaan. Ik herinner me nog een les over wie ben je... (nav de wereld van sofie). Ik vroeg ze (ook groep 7) of ze denken of ze over 20 jr dezelfde zijn als nu... 'T merendeel gaf aan dat wel te zijn. Dit bewijst eigenlijk wel dat groep 7 hier nog helemaal niet over na kan denken. Dus ik denk dat deze vraag over wie of wat te heftig is. Ik ben ook wel benieuwd wat de aanleiding is van deze vraagstelling...

Hangt ervan af hoe diep die discussie gaat.
Het lijkt me inderdaad niet iets om diep en uitgebreid op in te gaan. De discussie zelf is meer iets voor wat oudere kinderen, inderdaad middelbare school.
Als jij er destijds van overstuur was, zegt dat op zich ook wel meer over jou, dan over de discussie.

Ook hangt het ervan af wie er met de vraag komt. Is het een kind of de leerkracht. De leerkracht zal wel snappen dat het niet diep uitgemolken moet worden. Maar als een kind ermee komt, en het iets is wat speelt in de klas, dan vind ik 't juist weer wél goed om er goed over te praten.

Ik denk dat kinderen meer aankunnen dan volwassenen vaak denken. Het leuke van kinderen is onder andere dat ze met hun problemen bij je komen, en dan denk je: och, zit je daar nú al mee? En 2 minuten later zeggen ze: "ik ga naar buiten naar de crossbaan, want daar is een vriendje met een nieuwe crossfiets."
Oftewel: die gaat gewoon weer heerlijk verder spelen. Of na de begrafenis van opa, een kind dat gelijk weer wil voetballen. Dat vind ik fantastisch die uitersten, en dat moet niet door ouders afgeremd worden. Laat ze kind zijn, en hou er dus ook niet alle narigheid voor weg, maar begeleid ze er gewoon in.

Sommige vragen mag je een kind nooit stellen.
"Van wie houd je het meest? Je vader of je moeder?"
is ook zo'n zeer foute vraag.

Ik ben leerkracht.
Je stelt zo'n vraag niet aan een klas kinderen. Als je dat wel doet ben je niet goed bezig als leerkracht.

Wat WEL gebeurt, is dat je een kind in je klas krijgt dat gevlucht is uit oorlogsgebied en nu, totaal ontheemd, als een vreemde eend in de bijt, tussen de Hollandse koppies inzit.
Daar moet je wel wat mee. Dus ga je daarover praten met de kinderen, en daar kun je nog verder op doorgaan doormiddel van een project oid.

Op die manier probeer je de kinderen enig inzicht te geven in de situatie waar hun nieuwe klasgenootje uitkomt, en leren ze gelijk een beetje dat niet alle kinderen een gespreid bedje hebben in deze wereld.

Het is een vraag die ik niet eens aan mijn toch wel zeer volwassen vrienden zou vragen (allemaal dertigers) laat staan kinderen van groep 7. Waarom zouden ze daar al over na moeten denken op hun leeftijd? OK, hebben ze een klasgenootje uit een oorlogsgebied o.i.d. en komt zoiets 'ter sprake' dan kan het zinvol zijn maar anders..... nee.

Stel even dat je dat soort kwesties _niet_ goed zou vinden voor groep 7. Dan kan je beter gelijk de helft van alle TV-uitzendingen overdag verbieden - want dat soort zaken kunnen die kinderen dagelijks op TV zien.
Mijn conclusie is: als je een kind zelfstandig TV laat kijken, dan gaat dat verder dan wat jij beschrijft. Aangezien bijna elk kind van 11 al zelfstandig (overdag) TV mag kijken, denk ik dat 't roepende in de woestijn is om zulke problemen nog niet in groep 7 aan de orde te willen laten komen.

Om kinderen groot te willen brengen door ze buiten te sluiten van alle leed van de wereld is, naïef. Ook een kind kan best nadenken over het leed dat elders in de wereld gebeurt en is gebeurd. Kinderen vinden op die leeftijd ook boeken over bijv. de tweede wereldoorlog, inclusief de mantelingen tijdens de verhoren; het leven in concentratiekampen; het vluchten en onderduiken van mensen etc., machtig interessant. En dit soort praktijken zijn niet alleen van vroeger. Er is nog steeds heel veel leed in de wereld! Ook via de media komt een kind met dergelijke onderwerpen in aanraking. Alleen het kind moet wel mogelijkheden hebben om begeleid, zowel in de thuissituatie als op school, over deze onderwerpen te praten.

Of dit soort vragen kunnen, hangt wat mij betreft af van de manier waarop ze aangeboden zijn. Als deze vragen gesteld worden naar aanleiding van een stuk lesmateriaal van de leerkracht dan kunnen zulke vragen best. De leerkracht moet ze daarna ook niet teruggeven en laten liggen, maar ze ook nog nabesproken.
Worden dit soort vragen pats, boem gesteld zonder dat lessen en informatie vooraf en zonder nabespreking, dan kunnen ze wat mij betreft niet.