Wat is 't mooiste natuurfenomeen waar je zelf geweest bent?

The Cliffs of Moher in het westen van Ierland.
Adembenemend !

Totale zonsverduistering in Noord Frankrijk. In '99 geloof ik

Beetje cliché misschien, maar toch wel de Niagara Falls, Ontario, Canada.

Ha, die 上戸彩

Ik heb ooit in de Sahara, midden in de woestijn, zittend op een zandberg 's ochtends om half vijf de zon op zien komen en dat is het mooiste natuurfenomeen dat ik ooit heb gezien.

De Serengeti in Tanzania en Masai Mara in Kenia. Olifanten, leeuwen, zebra's, luipaarden, etc. in hun natuurlijke omgeving zien was al geweldig, maar de sterrenhemel 's nachts was toch wel een onvergetelijke ervaring.

Cueva de los Verdes op Lanzarote.

Jouw foto op goeievraag.nl

Het meest indrukwekkende natuurfenomeen waar de haren in je nek letterlijk rechtovereind van gingen staan? Bolbliksem. Absoluut.

Ik had het al eerder verteld vandaag, maar laatst heb ik een maanillusie gezien, een opkomende maan zo groot als ... tja, moeilijk te zeggen, echt groot. Hij hing hier boven de natuurplas, vlak boven Utrecht te hangen (dat is 20km verderop ofzo), en trillend rood, om een uur of 8 in de avond. Zo mooi kan ons eigen Nederland zijn.

Ik blijf een simpele bergenformatie erg indrukwekkend vinden. Ook een zware storm vind ik erg mooi.

Het mooiste natuurfenomeen wat ik gezien heb is toch wel het Söderåsen natuurpark in Skåne, Zweden. Dat is één groot natuurpark met allemaal planten, bomen, dieren, water, bergen etc. We hebben daar een hele dag gelopen zonder ook maar 1 iemand tegengekomen te zijn. In 1 woord: Prachtig!

De verloskamer.

Een hoop zijn al genoemd:
- De zonsverduistering in Vouziers
- California Redwoods
- De trip met de Maid of the Mist
- De tocht door Monument Valley
- De storm in Cancun, waar de kokosnoten door de ruiten vlogen

Ik denk toch wel de volgende punten: Mt. st. Helens in Washington, VS. Apart om te zien dat er gewoon zo'n gigantisch stuk berg is afgebroken. God's Window in Mpumalanga in Zuid-Afrika.

Het mooiste wat ik in Nederland heb gezien was een weerzinwekkende wolkenformatie (zie onderstaande foto's... Helaas niet de beste foto's; meer zo'n 'had-je-bij-moeten-zijn moment')

Maasdal, Frankrijk: twee kraaien die een buizerd achterna zaten die hun jong had geroofd.

Moeilijk te beantwoorden.

Bryce canyon in Utah, varen door de mistregen van de Niagara Falls, een fotosafari in een wildpark in Zuid-Afrika, de zonsondergang op de tafelberg in Kaapstad, het uitzicht vanaf één van de WTC torens in 1996.
Vind het allemaal nog steeds ongelofelijk mooi, maar een nummer 1 kiezen lukt me niet.

De zonsverduistering in 11-8-99 in Straatsburg. (het weer werkte nog net wel mee)

Van een mooie boom kan ik al heel stil worden.

Ik ben de naam ff vergeten, maar in venuzuela* waar de bomen in het water groeien. Echt de mooiste dingen gezien daar.

Tot nu toe zonsondergang in de zee op Djerba (Tunesie), dat was echt schitterend met prachtige kleuren. Verder moet ik vooral nog veel gaan zien hopelijk :-)

in indonesie heb ik in vier dagen een vulkaan beklommen. was ontzettend zwaar, maar het uitzicht was zeker de moeite waard! zie link

Bryce Canyon in Utah!

Singing sand dunes, oftewel zingende zandduinen in de woestijn in het Midden-Oosten. Erg indrukwekkend als je dat hoort. Zie de toelichting op wikipedia.

De Weissensee in Oostenrijk daar ligt elke winter ijs

Perhentian eilanden in Maleisie

zeker weten de totale zonsverduistering. ik zag hem meen ik in 2000 aan de franse kust. schitterend licht en prachtig hoe de natuur daarop reageerde. (alle vogels gingen maar slapen)

Itatiaia National Park, Rio de Janeiro

Alleen op 3500 meter in de sneeuw met zicht op de Matterhorn.

de watervallen van iguazu op de grens van brazilie en argentinie, dat is superindrukwekkend.

Een vallende ster(en).

De zonsverduistering ik was op dat moment in Hongarije daar was hij compleet erg mooi om te zien. Erg apart ook nog.

tijdens de kortste nacht 21 juni was ik eens in Skagen, in de top van Jutland, Denemarken. Het land is daar maar een paar kilometer breed... de zon ging om een uur of half 12 onder...(in het westen, natuurlijk)...toen ben ik naar de oostkust gewandeld en zag om ongeveer 3 uur de zon weer op gaan...

Toegevoegd op 22-04-2009 12:04:13
oja en een samenzwering van natuur en muziek: rijdend over een hoefijzervormige bergrug in noord Portugal zweefden twee enorme roofvogels op mijn hoogte boven het dal, ze vlogen als het ware met mij mee, en bewogen precies op de muziek van Madredeus die ik op had staan.... een regisseur had het niet kunnen verbeteren...

de zon die opkomt na een goeie wip op het strand van salou

Dit is de zoetwater voorziening van het pitoreske Peñiscola. Dit is een grote opening in de rots waar het stadje op gebouwd is en zout zee water zoet drinkwater word...

Bij mezelf.

zonsverduistering.
Ik moet ècht eens gaan reizen.
Eerst de studie afmaken, geld sparen.
en DAN kom ik op jou vraag terug ;)

Twee dingen waaruit ik geen keuze kan maken.

Ten eerste: de totale zonsverduistering in Noord-Frankrijk, augustus 1999. We stonden op een westhelling. Daardoor zagen we de schaduw van de maan recht op ons afkomen, over een afstand van zo'n tien kilometer.

Stel je voor: een muur van schaduw. Heel vreemd, het ziet er echt uit als een muur, maar het is een muur van schaduw, dus die muur is er niet echt. Toch is hij echt genoeg - je ziet een muur van donkerte die met meer dan 1000 km per uur recht op je afkomt. Een muur die reikt van de linkerhorizon tot de rechterhorizon, en van de aarde tot de hemel - en die komt met een rotsnelheid recht op je af. Terwijl ik dit typ, gaan alle haartjes op mijn armen weer recht overeind staan.

En als die muur je dan bereikt - dan gaat plots het licht uit. Ik had verwacht dat er een geleidelijke overgang zou zijn van normaal zonnig, naar geleidelijk donderder, tot de zon weg zou zijn. Die overgang was er ook wel, tot dat moment dat de muur van schaduw ons trof - dat was echt of het licht werd uitgedraaid.

Daarna was het ongeveer zo donker als bij twee volle manen. Je kijkt dan omhoog. Waar eerst nog het sikkeltje van de zon zichtbaar was, is nu een gat. Een gat in de hemel, van het donkerste zwart dat ik ooit heb gezien, omgeven door een prachtige kroon, of stralenkrans. Wonderschoon.

Daarna kijk je naar de wereld rondom. Net achter de horizon was de verduistering niet totaal. Daar scheen de zon dus nog op de aarde, al was het maar als een sikkel. Voor ons, in de totaliteit, was dat zichtbaar door het oranje licht dat van net achter de horizon zichtbaar was. Het was net of de hele aarde rondom ons in brand stond.

En al die wonderbaarlijke ervaringen treden binnen enkele seconden op. Fantastisch. Sindsdien begrijp ik waarom er totaliteitsjagers zijn, die elke totale zonsverduistering willen zien, en daartoe de hele aarde bereizen.

Ten tweede: de Victoriawatervallen in de Zambesi, aan de Zimbabwaanse grens. Zoals Livingstone schreef toen hij op zijn ontdekkingsreizen deze watervallen als eerste blanke zag: "scenes so beautiful, must have been looked upon by angels in their flight".

Mosi oa tunya, ofwel de rook de dondert. De rook is de opspattende nevel, de donder is het geraas waarmee de watermassa's zich in de smalle kloof storten.

En, heel mooi: we hebben fietsen gehuurd om vanaf de Zimbabwaanse kant naar het bovenstroomse deel van de Zambesi te gaan. Daar, honderd meter voor de watervallen, zijn we in een poeltje gaan zwemmen.

Ik heb toen geprobeerd hoe dicht ik al "zwemmend" bij de waterval kon komen. Wat bleek: ik kon tot aan de rand komen!

Daar lag ik, plat op mijn buik, met mijn schouders over de rand. Links van mij stroomde een beetje water, rechts, op luttele meters afstand, stortte de hoofdstroom zich met donderend geraas de diepte in. En daar lag ik ontspannen naar te kijken, terwijl mijn armen naar beneden bungelden...

Zo dicht bij zoveel natuurgeweld -- wauw!

7 spelende reuzeotters in een meertje in de amazone jungle bij puerto maldonado in peru

De bliksem die inslaat in een meer in Hongarije

Gorges du Verdon, Zuid Frankrijk

timmy;een hond die speelde

Als je er voor open staat is alle natuur mooi maar als ik toch iets expliciet moet noemen: De Angel falls in Venezuela, de Amazone, het noorderlicht , de zee in Indonesie bij de vele eilandjes van de Komodo groep enz,enz

de volkaan

Bryce Canyon.. vond ik ook een van de mooiste plekjes op aarde. Nog mooier als de Grand Canyon.

Verder als fenomeen.. ik vind regenbogen altijd schitterend !

De Grand Canyon!!! Aboluut een topper

Noorwegen:
- 18 potvissen gespot op walvis-safari bij de Lofoten, en een groep grienden (pilot whales) zwom een eindje op met de boot.
- Een zeearend die relaxt op 50 meter schuin voorlangs de auto vliegt, nabij de Noordkaap.
- Duizenden papegaaienduikers en een groepje nieuwsgierige zeehonden, op een bird-safari nabij de Noordkaap.
- De zon die doorbreekt na een regenachtige dag: de hele camping kwam naar buiten om te genieten van de warmte. Om kwart voor één, 's nachts.

Zie foto

Wrangell St. Elias gebergte in Alaska vond ik heel erg mooi.
Woestijngebied Sossusvlei in Namibië, surrealistisch mooi.
Milford Sound gebied in Nieuw Zeeland, blijft een warme plak in mijn gedachten.
Bwindi Impenetrable Forest in Uganda, onvergetelijk (in meerdere opzichten).

Maar als ik dan weer thuis over de Sallandse Heuvelrug struin, dan denk ik dat ik het in Nederland ook nog niet zo slecht getroffen heb qua natuurschoon.

Ik vind zelf dat het ook een natuurfenomeen is, dus bijdeze:
vakantie Corfu in periode april/mei hebben je tegen de schemering van de late namiddag een prachtige voorstelling van dansende vuurvliegjes. Echte grote wolken vele langzaam knipperde lampies! Geweldig mystieus, super mooi om te zien!

Pointe du Raz. Het verste puntje van Frankrijk dat de Atlantische Oceaan in steekt.

heel voor de hand

zonsondergang

maar dan wel in de sahara...
van VET heet naar IJSkoud in 1 minuut

Een zeereis naar IJsland:

Eerst anderhalve dag ploeteren door een orkaan, golven hoger dan een gebouw van 4 verdiepeingen die over het schip heenslaan. In de ochtend na de storm in bijna windstilte een IJslandse baai invaren... waar wel 20 orca´s voor de storm aan het schuilen waren en onophoudelijk van blijdschap boven water "springen",

Kippenvel, slikken, stilte...

De overgangen van besneeuwde alpen met gletscher naar bos en strand en van oerwoud binnen een paar kilometer op een kale vulkaanvlakte in New Zeeland.

Mooiste plek: San Blas (heet nu Kuna Yala).
Maar ik heb nog heel wat te ontdekken, dus raag het over 40 jaar nog eens!

een bliksem schigt (als dit fout is heb ik geen idee hoe wel)
die in het zand van een strand was ingeslagen en glas was geworden, een glazen bliksemschi..t. hij staat in het natuuralis in leiden.

Op de aardbol, alles wat met de natuur te maken heeft is prachtig.

Monument Valley. Het lijkt net alsof je op een andere wereld bent.

In het Zweedse plaatsje Rattvik ligt 's werelds langste steiger, die volledig uit hout bestaat. De steiger is 628meter lang. Werkelijk een apart gevoel om dat in het echt te zien.

De zonsondergang toen we met de boot terug kwamen
uit Zweden. De rust, de kleuren, de fjorden. het was zo mooi dat je er stil van werd........