Wat voor inzichten kun je krijgen door middel van meditatie?

Alleen als je vind dat er een god is.
Anders werkt het niet.

Nee, het geloof groeit door de juiste meditatie. Op een gegeven moment kun je getuigen dat God bestaat.
Om te gaan geloven, moet je zijn weg bewandelen. Door filosofie kun je niet gaan geloven of overtuigd raken.

Tja, of niet. Your mileage may vary. Niet iedereen zal in jouw god geloven als ze maar bepaalde dingen doen.

Er is niet een mijn god of jouw god... er is een weg, de profeten hebben deze gewezen en hebben kennis hiervan.. het is een kwestie van volgen..
als iemand dat niet doet, is dat op eigen verantwoording, maar kun je niet zeggen dat "het niet werkt".

Eigenlijk is er wel degenlijk een 'jouw god'. Ik heb geen reden om aan te nemen dat er zoiets als een god bestaat, en geen reden om aan te nemen dat er ook maar iets klopt van wat die profeten volgens de overlevering gezegd zouden hebben. Als dit allemaal voor jou werkt, veel plezier ermee. Ga vooral door. Maar wat je schrijft is niet universeel.

Jij jouw religie, ik de mijne. Als jij gelijk hebt, maakt het niet uit wat ik of jij doet. Als ik wel gelijk heb, maakt het zeker uit welke weg iemand neemt.

Is dat het bekende religieuze dreigement? Mijn weg of de hel? Je hebt het mooi verpakt, maar denk je nu echt dat dat invloed heeft? Overigens heb je het mis. Als er, zoals ik denk, geen god is, maakt het héél veel uit wat we doen. Dat maakt uit in dít leven. Ik ben niet een goed mens omdat ik dan na mijn dood één of andere beloning krijg, maar omdat het de juiste manier is om te leven.

inzichtsmeditatie.. is dat op het boedisme gebaseerd?

Volgens mij oorspronkelijk wel, maar het is inmiddels overgenomen door allerlei instituten.
Vipassana meditatie is een eenvoudige, praktische en non-sektarische techniek, die de beoefenaar in staat stelt door middel van zelfobservatie zelfkennis te verwerven. Deze techniek werd 2500 jaar geleden onderwezen door Gautama de Boeddha.

vind je God belangrijk?

@momo... is je antwoord gebaseerd op eigen ervaring of neem je aan dat 'het' zo werkt ?

Suzy: dat is de ervaring met jouw meditatie. Je hebt vele verschillende meditaties, waarbij je je ook op verschillende woorden/zinnen kunt concentreren. Als je nog nooit een meditatie hebt gedaan die je nader tot God brengt, hoe kun je dan zeggen dat het niet werkt?

@Mard: het is handiger om te reageren op een reactie onder de bewuste reactie. Nu lijkt het alsof je reageert op dit antwoord.

Suzy,je verwoordt het beter dan ik dat kan,jouw antwoord is me uit het hart gegrepen!

Moolkeesje, je lijkt me niet de man die gaat mediteren, je zoekt alleen steun bij een bepaalde groep, of heb ik het mis? SuzyQ allereerst ben ik verrast dat jij zo serieus bezig bent met mediteren, je kan je soms heftig afzetten tegen een bepaalde denkwijze, aan de andere kant zoek je de rust op van de meditatie en dat is zeer positief.
Dat je echter geen spectaculaire dingen hebt meegemaakt tijdens deze meditatie is een kwestie van tijd, het zal ook jou overkomen, dat komt door de manier waarop je in het leven staat, waarschijnlijk laat je het nog niet toe (onbewust) je zal dit wel direct ontkennen, maar dat geeft niet.
Meditatie is geen wondermiddel, maar je kan er wel de sleutel vinden om de volgende stap te zetten, alleen jij bepaalt wanneer je die zet.

Tja Ed, dat is dan een vooroordeel. Ik heb op deze site al eerder antwoord gegeven op vragen over meditatie. Ik heb ook al verschillende keren verteld dat ik mezelf zie als een spiritueel mens. Daar is alleen niet voor nodig om te geloven in de één of andere metafysische werkelijkheid met allerlei onzichtbare entiteiten. De materiële wereld is wat mij betreft bijzonder genoeg. Ik hoef niet in geesten te geloven om me bezig te houden met medittie, en ik hoef niet verlicht te zijn om me als doel te stellen het leed in de wereld te verminderen door zelf in ieder geval zo min mogelijk leed te veroorzaken. Om precies te zijn, ik denk dat er wel zoiets bestaat als een verlichtingservaring (maar niet de trippy psychedelische ervaring die velen zich daarbij voor lijken te stellen) maar heb niet als prioriteit dat te bereiken. Het is puur jouw eigen idee dat mensen die niet in een complete andere wereld geloven geen spiritueel bewustzijn zouden kunnen hebben. Ik heb er alleen niet allerlei bovennatuurlijke mumbo-jumbo voor nodig. Mijn werkelijkheid is al rijk genoeg. Dat jij me hier wil vertellen dat het 'een kwestie van tijd' is voordat ik spectaculaire dingen meemaak, dat ik dat nu 'door de manier waarop ik in het leven sta nog niet toelaat', getuigt overigens van verregaande arrogantie. Ik weet niet of je je daarvan bewust bent, maar hierbij wijs ik je erop. Er wordt op deze site vaak genoeg geklaagd door mensen die in bovennatuurlijke zaken geloven, dat degenen die daar niet in geloven geen respect voor ze zouden hebben. Maar het zijn suggesties als deze, dat 'paranormaalgelovers' (bij gebrek aan een betere term) niet alleen ánders in het leven zouden staan, maar vérder zouden zijn, die respectloos is. Het is de suggestie dat de 'niet-paranormaalgelovers' een soort kleine kinderen zijn die gewoon nog niet genoeg 'gegroeid' zijn om de werkelijkheid te kennen, die ronduit beledigend is. Voor de duidelijkheid: zelf raakt dit me niet zo. Ik ben zeker in mijn eigen leven, en een ander kan daarover oordelen zoals hij wil. Maar ik vraag me af Ed, of je je wel bewust bent van de respectloosheid waarmee je regelmatig schrijft over andersdenkenden. Bij deze wijs ik je erop.

@ Ed,vele malen heb ik het gepoogd,maar alleen het feit,dat het me niet lukt om mijn hoofd leeg te maken en de gedachten die maar door blijven malen,hebben me tot de coclusie gebracht dat ik geen aanleg heb voor spiritualiteit.
Daarvoor heb ik geen bepaalde groep nodig,dat er een bepaalde groep mensen is die hetzelfde over dit onderwerp denken,doet daar niets aan af.

SuzyQ rrrrrrespect :D

SuzyQ, ik kom nu net thuis (24 uur) anders had ik eerder gereargeert op je reactie.
Respect voor de ander staat bij mij hoog in het vaandel, omdat jij nogal eens fel wil reargeren (zoals nu) leek je me niet iemand die aan meditatie doet. het botst eigenlijk.
Je zet je vaak af tegen iedereen die te dicht bij je komt, geeft niets, dat is jou keus.
Als ik respectloos op je over komt, dan is dat jou uitleg en zeker nooit mijn bedoeling geweest.
Dus nee Suzy, ik ben me niet bewust dat ik respectloos met nietgelovers, of wat je of ik ze ook noem, om ga.
Voor mij is ieder gelijkwaardig, er zijn geen slechte en goede mensen en wel of minder of niet spiritueel is van geen enkel belang, immers we zijn allemaal spiritueel. Mijn reactie op jouw antwoord was uit interesse naar jou toe, ingaande op jouw opmerking dat je niet echt spectaculaire dingen ervaarde tijdens meditatie en ik jou vertelde dat die misschien nog wel zouden komen en dat je ze misschien onbewust tegen houd. Blijkbaar lees jij iets anders, maar dat lossen we op, door nooit meer op je te reargeren, het ga je goed.

Moolkeesje, mediteren is een erg moelijke bezigheid, zeker in onze gejaagde maatschappij.
Rust in het hoofd vinden is voor de meeste onmogelijk.
Je ontspannen door meditatie hoeft niet spiritueel te zijn, dat kan het wel worden, maar is geen voorwaarde.
Toch mooi, dat je het geprobeerd heb, had ik niet gedacht.

Tja Ed, weet je wat het is? In eerste instantie las ik je reactie en dacht ik: ach laat het gaan. Wat maakt het uit? En voor mij maakt het ook niet uit. Uiteindelijk ben je een anonieme vreemde op internet, niet een vriend of familielid. Maar bij nader inzien heb ik toch gereageerd, niet om mezelf te verdedigen of een discussie te starten, maar puur vanuit het idee dat je je wellicht niet bewust bent van wat je doet. En ook al ben je een anonieme vreemde op internet, het lijkt me beter om mensen wel op dit soort dingen te wijzen. Dat geeft ze namelijk een keuze hoe zich in de toekomst op te stellen. Je komt ook over het algemeen over als iemand die respect hoog in het vaandel heeft staan, anders had ik deze moeite niet gedaan. Blijkbaar kwam het hard aan, als je naar aanleiding van mijn reactie nooit meer op me wilt reageren. Dat is jammer, maar het spijt me niet hoe ik dit verwoord heb. Ik weet namelijk geen andere manier om dit over te brengen dan gewoon zoals het is. Niemand is erbij gebaat als ik het vaag maak door eromheen te dansen. Verder mag je ermee doen wat je wilt. Of je het nu ziet als aanleiding tot zelfreflectie of tot nooit meer op mij reageren, dat is aan jou.

Suzy, een reactie als die van jou en die van mij, is meestal een optelsommetje van voorafgaande reactie.s
Er is al vaker irritatie tussen ons geweest, teminste zo heb ik het ervaren, al eerder heb ik een tijdje niet op je gereargeerd, omdat ik dacht, laat maar.
Je komt soms heel aardig en vriendelijk over, gaat van alles vragen en dan ineens weer heel hard en bijna kwetsend.
Je kan voor mij, in jouw reactie's vaak heel verwarrend zijn, waardoor ik je verkeerd begrijp en dus ook zelf een verkeerde reactie geef, als dat gebeurt, kap je direct zonder nog iets te zeggen, iedere discussie af.
Zelfs als je mij iets vraagt en ik geef je uitgebreid antwoord, dan hoor ik ineens niets meer van je, dan denk ik wel eens, barst dan maar, dan niet.
Ik lees daarna alles nog even door om het te begrijpen en vaak blijkt dan dat ik je antwoord niet goed ingeschat heb.
probeer nog contact te maken, maar hoor dan niets meer. Maar als je nu ,op mijn goedbedoelde reactie het hebt over* respectloos omgaan met anders denkende*
en ik ze als kleine kinderen behandel en verders ook lees*vergaande arrogantie* dan denk ik toch,dat je mij totaal verkeerd begrepen hebt. Ik hou best wel van een flinke discussie en een groot verschil van mening, maar probeer altijd iedereen in zijn waarde te laten en als dat niet zo over komt, dan is dat misschien van mij een verkeerde woordkeuze en dan spijt me dat. En mijn reactie nogmaals teruglezend, zie ik het nog steeds niet, al schreef ik wel, dat je het wel direct zou ontkennen, maar ook dat kan je niet als beledigend opvatten. Het is dus van jou een goedbedoelde aanwijzing geweest, die nog al hard overkwam.

Ach, mensen. Begrip is illusie, reken er maar niet veel op. Voor iedereen is veel belangrijker wat en hoe het op zijn eigen kant wordt overgekomen dan wat en hoe het aan de andere kant wordt ervaren. In dit zin, eigen spijt is veel belangrijker dan alle beschuldigingen. Ik zelf zie er absoluut geen belediging, als jij Suzy mij een kind noemt die niet genoeg gegroeid is om de werkelijkheid te kennen. In sommige gevallen zou ik er zelfs met je eens kunnen zijn. En dat ook zeggen. Niets beledigend, je kon ook net zo goed je onbewuste mumbo-jumbo noemen, en er zijn mensen die de hele wereld met alles erop en eraan mumbo-jumbo zouden kunnen noemen. Niets verkeerd, gezien hun eigen standpunt. En ik zeg het ook niet omdat ik het nodig hebt, ik vraag me ook gewoon af hoe bewust jij het doet? Als jij het over zelf-reflectie hebt, waarom komt het dan hard over? Als je het beledigend bedoelt met 'mumbo-jumbo' dan zou ik het nog kunnen begrijpen. En fok dat het hard overkomt, ik heb er ook genoeg, alles is vol. Maar als je het echt als gezamenlijke 'zelf-reflectie' ziet zou dat belediging je iets over je zelf zeggen, en niet over ed, of mumbo-jumbo.

*In dit zin, eigen spijt is veel belangrijker dan alle beschuldigingen = gevoel van belediging veel belangrijker is dan alle goed bedoelde aanwijzingen.

Suzy ; dikke plus voor je volledige antwoord en al je reacties hier. Vijf als het kon.
Mediteren is gewoon nadenken over jezelf, en of je daarbij in een ingewikkelde houding op een kussen zit of op je kop staat, of aan het afwassen of breien bent of een lange tocht fietst maakt niet uit, als die hersentjes maar werken om alles op een rijtje te zetten.
Sommige mensen denken inderdaad altijd hun raaf een uil te zijn, terwijl het om doodnormale verschijnselen en gedragingen gaat, als je het vernis er af plukt.

Ed, om te beginnen: de irritatie waar je het over hebt is inderdaad jouw ervaring: onze wereldbeelden wijken erg van elkaar af, dat is duidelijk, maar dat is niet iets waar ik me aan erger. Wel is jouw wereldbeeld iets waar ik graag meer van begrijp, niet omdat ik het wil delen, maar puur uit interesse. Daarom stel ik soms veel vragen, en soms raak ik ook een beetje gefrustreerd als we naar mijn idee in cirkeltjes beginnen rond te draaien. Misschien ligt dat aan een onvermogen aan jouw kant om het helder uit te leggen, misschien aan een onvermogen aan mijn kant om het begrijpen of de juiste vragen te stellen. Heel veel maakt dat niet uit, maar het betekent wel dat het soms niet veel zin heeft om dezelfde rituele dans dan nóg een keer te dansen. En zoals dat gaat op internet is er altijd één die de laatste reactie geeft. Dat is, in ieder geval van mijn kant, géén geirriteerd afkappen van de discussie vanwege één of andere 'verkeerde reactie' van jou. Wat betreft de hardheid en kwetsendheid die je bij mij denkt te zien: ik vermoed dat dit voorkomt uit het feit dat ik niet om zaken heen dans. Ik doe altijd mijn best om niet de persoon aan te vallen, maar raak uiteraard wel aan een wereldbeeld dat voor jou erg belangrijk lijkt te zijn. Maar ik kan nou eenmaal niet vertellen hoe ik zelf in dat soort zaken sta of vertellen wat ik er niet aan begrijp zónder aan dat wereldbeeld te raken. Want waar zouden we het dan nog over hebben? Omdat je zegt dat je na het herlezen van je reactie niet ziet wat ik bedoel, wil ik wel een poging doen om het uit te leggen. Het punt ligt namelijk niet zozeer in je verkeerd begrijpen, ik ben ervan overtuigd dat je het goed bedoelt. Het punt ligt daadwerkelijk in wat je schrijft op dit soort momenten. Ik gebruik hier even een volgende reactie voor.

Goed, om te beginnen is dit denk ik belangrijk: je lijkt een duidelijk beeld van mij te hebben. Dat is niet meer dan precies dat: een beeld, dat niet zoveel met de werkelijkheid te maken hoeft te hebben. Daarom verbaast het je ook dat ik mediteer: dat strookt wel met wie ik bén, maar niet het beeld dat jij van mij hebt opgebouwd. Daarom wordt ik persoonlijk ook niet echt geraakt door wat je schrijft, je schrijft namelijk iets over dat beeld, niet over mij. Laat ik dan ook duidelijk stellen dat mijn reactie niet in irritatie of woede was geschreven, en dat wat nu volgt daar óók niet uit voortkomt. Dan de delen van jouw reactie waar voor mij een zekere mate (klinkt dat beter dan verregaande?) van arrogantie uit blijkt. Dat is niet eens het 'je zal dit wel direct ontkennen', al is dat er wel onderdeel van. Dat is een symptoom: van het idee dat je mensen op basis van wat reacties op een website wérkelijk zou kennen, en dat dat het geoorloofd maakt een vrij gedetailleerd oordeel over die mensen te hebben. Daarnaast is het een manier om wat de ander zegt weg te zetten als irrelevant. Met 'ach, je zult het toch wel ontkennen' sluit je je af van alles wat de ander te vertellen zou kunnen hebben. Je hebt je oordeel klaar, over de ander, en de ander zelf heeft daar niets aan bij te dragen of te corrigeren. Maar dit alles is nog bijzaak. Belangrijker is het dat je je gekwalificeerd acht te vertellen aan een ander wat ze nog zullen ervaren. Zoals een volwassene tegen een puber zegt (vaak tot terechte ergernis van die puber) dat de puber later nog wel zal begrijpen wat echte liefde voor een levenspartner is, voel jij je gekwalificeerd om tegen mij te zeggen dat het 'slechts een kwestie van tijd' is voordat mijn ervaring zal stroken met de jouwe. Daarmee heb je het over ontwikkeling: mijn ervaring is niet alleen ánders dan de jouwe, maar minder ver. Je verheft jouw ervaring op die manier tot de norm, waarbij anderen die jouw ervaring niet hebben, die alleen nóg niet gehad hebben. Je ziet het als vanzelfsprekend dat ze die ervaring nog wel zullen krijgen. Dat jouw ervaring niet een soort natuurlijke 'bestemming' is, komt niet bij je op. Dan stapel je er nog een oordeel op dat er iets 'mis' (of minder ontwikkeld, of nog niet 'klaar', of noem maar op) zou zijn met mijn instelling. Waarom ik nog niet heb gezet wat jij ziet als 'de volgende stap', zou komen door mijn instelling. Waarmee ik mijn ontwikkeling naar die 'volgende stap' zou blokkeren.

Ter vergelijking wat manieren waarop je je eigen verhaal kunt doen zónder al die oordelen: Je kunt ook zeggen dat jijzelf een ándere ervaring hebt, in plaats van te speculeren dat de ander jouw ervaring heus nog wel zal meemaken. Je kunt je ook onhouden van speculaties over de geestelijke instelling van de ander. Je kunt zeggen dat jij ergens op een andere manier in staat in plaats van te zeggen dat de ander iets 'niet toelaat'. Je kunt ook zeggen dat jij op een ander pad bent, in plaats van te suggereren dat de ander nog een volgende stap moet zetten om te komen waar jij bent. En tot slot kun je ook de ander vrágen wat hij/zij denkt van jouw analyse van die ander (als je je dan toch zó geroepen voelt die te maken) in plaats van de ander buitenspel te zetten door de dooddoener 'je zult het wel direct ontkennen'. Ik hoop dat ik het nu wat duidelijker heb kunnen maken, Ed. En ik vraag me nu ook wel af: als je het los probeert te zien van jouw goedbedoelendheid en het idee dat je niet bedoelt om arrogant te doen, zie je nu wat je precies schrijft, en waarom daar zo'n reactie van mij op kwam?

En zoals dat gaat op internet is er altijd één die de laatste reactie geeft. Deze keer lijk ik, na 24 uur zonder reactie, dat te zijn. Ik geef uitgebreid antwoord, en hoor vervolgens niets meer. Toch denk ik niet 'barst maar'. Want ik weet: zo gaan die dingen.

SuzyQ, bedankt voor je tijd en moeite zo uitgebreid in te gaan op een deel van mijn reactie naar jou toe.
......je zult het wel direct ontkennen.................
is de zere kies die zo'n pijn doet.
Ik ga proberen uit te leggen waarom, want ik vind dat je daar nu recht op hebt na al deze woorden.
Er is hier op G.V een vaste groep gebruikers die ik ben gaan kennen door hun reactie's en antwoorden en vooral door hun manier waarop.
Ongewild en vaak ongemerkt verdiep ik me in de persoon achter de vraag of antwoord/reactie.
Ook zijn er hier mensen waar ik me bewust in verdiep, dit zijn de mensen waar ik me erg betrokken bij gaan voelen.
Door dit alles, bewust en onbewust,verzamel ik inf. die ik opsla in mijn brein, bij het zien van een avatar, is er direct deze inf. beschikbaar, het lijkt op het openen van een site.
Bijna al mijn antwoorden geef ik op mijn gevoel, mijn gevoel ben ik en mijn gevoel is alles wat bij mij hoort (spiritueel), dit gaat soms zo ver, dat ik vaak op gevoel zo maar wat typ en pas later zie wat mijn tekst is en me daar regelmatig over verbaast, ik hoop dat je dit kan begrijpen, best wel moeilijk denk ik, maar nu zit ik weer voor jou te denken, moet ik dus niet doen.
Juist dit gebeurt er regelmatig, ik vul al iets in voor de ander.
Dat gebeurt echter vanzelf, omdat ik met iemand zit te praten die ik ken en weet hoe deze reargeert.
Meestal wordt dit erg gewaardeerd door de ander, waarschijnlijk omdat ze het zien als inleving in de ander.
In het dagelijks leven help ik mensen met trauma's, burnout, verlies van dierbare, zelfmoord van naasten enz.
Hierbij moet ik al mijn mogelijkheden in zetten om te kunnen helpen en vooral zoeken naar antwoorden en juist daarbij vul ik zelf veel in, ook weer op gevoel.
Toen ik op jouw antwoord reargeerde, me volkomen onbewust dat het negatief overkwam, maar wel met de bij mij opgeslagen inf. van jou, zag/ hoorde ik je al reargeren en zei bijna vanzelfsprekend....... je zult het wel direct ontkennen........wilde het nog verwijderen, maar dacht/ voelde .laat maar staan het is suzy.het is mijn reactie die hoorde bij mijn inf. over jou, dus puur op gevoel, bijna altijd komt dit goed over, sorry, nu dus niet.
Ed

Dankjewel voor je reactie, Ed. Ik waardeer je moeite, maar heb het idee dat het me niet echt is gelukt om over te brengen wat ik bedoel. Het 'je zult het wel direct ontkennen' is namelijk niet 'de zere kies' zoals je dat noemt. Het speelt mee, absoluut, maar niet de hoofdrol. Die is weggelegd voor de tekst waar deze laatste uitspraak op volgt. Het is duidelijk dat je je best doet om je in te leven, en dat is bewonderenswaardig. Soms ga je daarin - ongetwijfeld met de beste bedoelingen - zover dat het een verklaring is voor de felle reacties die je soms krijgt. Daar lijk jij weer het idee van te krijgen dat er een soort 'strijd' is van mensen met een ander wereldbeeld tegen jouw wereldbeeld. Ik heb je meerdere malen, schijnbaar met een zekere verbazing, zoiets zien noemen, je af zien vragen waarom er strijd zou zijn. Het is in veel gevallen echter niet je wereldbeeld zélf waar gesprekspartners tegen in opstand komen. Voor mij persoonlijk is het dat zeker niet: ik deel je wereldbeeld absoluut niet, en zal gerust ook mijn wereldbeeld in tekst tegenover het jouwe zetten, maar jouw wereldbeeld is voor mij geen bedreiging. Het heeft geen enkel effect op mijn leven dat er ergens ter wereld een man leeft die Ed heet en die iets anders gelooft dan ikzelf. Bij het inleven, kun je al snel je eigen ervaring als norm nemen. Juist dáár komen mensen tegen in opstand. Dat zouden ze ook doen bij niet-spirituele onderwerpen. Jij hebt ervaring, waarvan je verwacht dat anderen die ook zullen meemaken. Daar zit op zich nog een zekere redelijkheid in: het kan heel waardevol zijn je ervaringen met anderen te delen. Maar "jij zult X en Y ook nog meemaken" en "het is slechts een kwestie van tijd" zijn alleen waar als jouw ervaring het natuurlijke eindpunt of in ieder geval een punt verder is op de weg die iedereen bewandelt, waarbij de anderen minder ver zijn. Actie en reactie: in dit geval is bij veel mensen de reactie "wat geeft je het idee dat je verder bent" en "waarom neem je aan dat ik überhaupt jouw pad bewandel". Je hoeft geen sorry te zeggen, Ed. Zoals ik al zei, niets van dit alles is kwetsend voor mij persoonlijk, je hebt me dan ook niets 'aangedaan'. Ik hoop alleen dat het mij is gelukt om begrijpelijk te maken waar het hem in zit dat je soms tegen een muur op lijkt te lopen, waarom je soms zoveel weerstand ondervindt. Dat lijkt me namelijk vooral voor jou frustrerend. (Al vul ik nu weer wat in in mijn beeld van jou: het is ook bijna niet te vermijden!)

Ik erken en herken dit probleem, ik begrijp je wel.
Maar dit soort problemen zijn al heel moeilijk te omschrijven laat staan te begrijpen.
Heb ooit om deze reden een enorme botsing gehad met Starbless die antwoord gaf over een vraag van incest.
Toen ik haar reactie las, schoten de tranen me in de ogen en ik voelde dat zij er ook mee te maken had gehad, ik voelde de wanhoop, de vernedering ,het intense verdriet, om haar te laten weten dat ik met haar meeleefde en haar verdriet deelde, schreef ik ergens in mijn reactie aan haar..........zo herkenbaar voor jou...........
Dat was helemaal fout er volgde hele akelige p.b.tjes over en weer, toen maanden lang niets en toen ik heel voorzichtig een bijna nutraal antwoord gaf op een vraag van haar, reargeerde ze vol begrip en hebben er na zeer goed contact gehad, ze bleef echter naar anderen toe vaak uiterst kwetsend er werden alsmaar antwoorden en reactie/s van haar verwijderd en toen is ze , na een berichtje aan mij, van de site verdwenen.
Achteraf gezien had onze enorme botsing zeker een doel gehad.
Van de honderd antwoorden die ik hier gegeven heb,is er hooguit een die verkeerd uitpakt.
Velen zijn blij met een uitgestoken hand, terwijl andere roepen , waar bemoei je, je eigenlijk mee!
Net vanmorgen heb ik door een dergelijke reactie van mij een waardevol contact gekregen, de uitgestoken hand werd dankbaar geaccepteerd.
Daar doe ik het voor, dat is mijn oogst.
Ik ben vaak erg begaan met de ander (gevoel) wel eens te begaan, maar zo ben ik nu eenmaal.
Toch zal ik denk ik wel behoudender gaan reargeren op de ander, want jij bent niet de eerste die hier over begint.maar aan de andere kant kan ik mijn gevoel niet verloochenen, het is wie ik ben.

Antwoorden krijg je pas als je er klaar voor bent.
Met of zonder meditatie.
Deze zomer denk ik, voel ik.
Ed

Een ontmoeting.

Ik ken je al zo lang, heb je al gezien in een visioen.

geef je even antwoord via een p.b.