Wanneer kan je tot het besef komen dat je een uniek wezen bent en hoe weet je dan dat je vanuit dat besef jouw eigen keuzes maakt?

Dat kun je nu, hier, ter plekke doen.
Stil zitten, in ademen, uitademen.

Sommige mensen kunnen dat nooit; die zeggen dan dat een God dat bedacht en gepland heeft..

Elk moment kun je tot het besef komen dat jij een unieke uiting bent van leven, van zijn... Dat is bewustzijn, wetendheid...

Maar onwetendheid is keuzes maken... Want keuzes maken kun je alleen als je NIET weet... Als je niet weet welke weg dat je moet nemen, dan pas kun je een weg kiezen... Je kunt geen weg kiezen als je ergens naar toe wilt en je weet dat de weg je er wel of juist niet naar toe leidt... Het is krankzinnig als je weet dat een weg je er niet brengt en je kiest die weg om er te komen... En als je die weg wel weet, dan neem je die gewoon, dan kies je die niet... Dus keuze is altijd en per definitie een gevolg van onwetendheid... ALTIJD en PER DEFINITIE...

Natuurlijk is het moeilijk om onderscheid te maken in de keuzes die je maakt, omdat het in onwetendheid wortelt. Hoe moeilijk kan iets zijn dat je niet weet?

Dat kan pas, als je jezelf volledig hebt geaccepteerd.

Rond de leeftijd van tien maanden tot ene jaar komen de meeste mensen erachter dat ze een zelfstandig wezen zijn dat niet vastzit aan de mamma.
De periode vlak daarna gaan ze ook praten, en al snel wordt 'ik' het belangrijkste woord in hun vocabulaire.

Als ze een jaar of twee zijn, begint het besef te dagen dat je iets anders kunt willen dan de mensen om je heen, en dat je NEE kunt zeggen. Dat is gedurende dat levensjaar dan ook het favoriete tijdverdrijf, en een hele belangrijke periode om je grenzen te bepalen en te verleggen.

Pas in de puberteit echter, de laatste fase waarin de hersens rijpen , komt een volledig besef van het eigen denkvermogen en de eigen mogelijkheid je leven door keuzes te bepalen, en de consequenties die die keuzes kunnen hebben. Tegen het einde van de puberteit moet die fase in principe zijn afgerond. We noemen dat 'volwassenheid' . Doordat we echter in een softe wereld leven (althans in Nederland) waar lang niet alle negatieve consequenties van slechte keuzes snel en stevig impact hebben, kan dat proces van volwassen worden soms wel erg lang duren.

Goeie vraag. En best moeilijk ook.

Het besef komt pas, op het moment dat je ook beseft dat jij nog steeds veel dingen doet omdat je daarmee een ander wilt pleasen. Je wilt het bijvoorbeeld goed doen op school, omdat je daarmee je ouders een plezier doet.
Of je wilt een mooie auto zodat je buren tegen je op gaan kijken. Of je ouders te laten zien dat je het goed doet.

Je opvoeding is hierin belangrijk geweest. Veel kinderen lijken qua gedrag op hun ouders, omdat deze ouders ze bepaalde richtingen opduwen. Die willen dat je dat gaat doen. Of anders worden ze kwaad of verdrietig. Allemaal dwangmiddelen.

Als je erachter komt dat dit met jouw ook aan de hand is, dan krijg je daarin besef. Maar dan ga je je ook beseffen dat jij helemaal niet wilt zijn zoals je ouders je 'dwingend sturen'. Jij bent uniek.
Je past niet in elke groep, want elke persoon is uniek. Er zijn allemaal verschillen ook binnen de groepen.

Toch kijkt de maatschappij (ook jij en ik) naar groepen. Homo, hetero, blank, zwart, Marokkaan, man, vrouw, enz.

---

Bekijk eens in alles wat je doet, en de keuzes die je hebt gemaakt (scholen, werk, misschien wel gezin en/of kinderen). Of dit uit jezelf kwam, of dat je die keuze maakte voor een ander.

----

Mijn persoon als voorbeeld: Ik werd thuis nooit echt vertrouwd, alles wat ik deed werd de vraag gesteld, zal je dat nu wel doen, zal je het wel halen?
Ik heb scholen doorlopen als de LOM school, LTS, MTS, HTS.
Vooral die HTS heb ik gedaan om mijn ouders te bewijzen dat ik het kan. Dus alleen die keuze heb ik gedaan zodat ik hoopte dat zij mij wel vertrouwen in mij kregen.
Ondanks dat ik die keuze heb gemaakt, is dat vertrouwen er niet geweest. Pas nu sinds ik het besef heb gekregen, hebben zij het vertrouwen in mij. Puur omdat ik dat vertrouwen heb.

Maar belangrijke keuzes, heb ik in mijn leven gemaakt voor mijn ouders. Niet voor mijzelf. Ik dacht dat ik ook bij groepen moest horen.

Nu doe ik lekker MTS werk en ik vind het heerlijk. Beter als het HTS werk.

Het besef dat ik uniek ben heb ik in de laatste 6 jaar gekregen. Een ommekeer na een ziekte.

Je maakt je keuzes op basis van veel factoren, zoals je gevoel, kennis en ervaring, maar ook je opvoeding, cultuur en omgeving.

Als je bewust bent van de redenen van je keuze, dan is dat keuze van jou.

Door je bewust te worden van je diepe zelf, en van daaruit de keuzes gaan maken.
Je kunt je daarvan bewust worden door alles om je heen los te laten, en stil te worden.
Maak eens een mooie boswandeling in de vroege morgenuren, waarin de vogels fluiten en de wind door de bomen ruist, en er nog geen verkeer is.
Of ga eens mediteren met een rustgevend muziekje zonder iemand erbij, voel je uniek en voel de diepere lagen in jezelf.
Geen mens hoeft het product van zijn opvoeding te zijn, je kunt meester worden en zijn van jezelf. door het meesterschap toe te passen en het heft in eigen handen te nemen.
Wees ook niet bang om verkeerd te kiezen, want soms kan een verkeerde keus een enorm leermoment opleveren, waardoor je rijper en sterker uit de strijd komt.
Vergeef jezelf de foute keuzes, maak het goed met andere mensen, en laat het los.
Laat je meevoeren op je eigen ritme, en leef, voel en geniet.

Daarvoor moet je jezelf leren kennen. En dat gaat niet zo maar.

Als je gelooft in een leidinggevende kracht in je leven : Dan kan je leren luisteren naar je innerlijke stem. De stem van je diepste intuïtie . Die intuïtie die verbinding legt met de geest van leiding. Waardoor je veelal de beste keuzes maakt die bij jouw leven passen. Maar die keuze kan voor jouw persoonlijke leven weer de verkeerde keuze zijn omdat jouw leven verbonden is met die van anderen en die anderen ook hun geest van leiding hebben. Dus jouw keuze kan een weg in jouw leven openen die voor jouzelf ongemak brengt maar die je toch kiest in om je leven met anderen te optimaliseren.

Als je niet gelooft in een leidinggevende kracht in je leven dan lijkt het alsof de keuzes die je maakt jouw keuzes zijn. Totdat je er achter komt dat de keuzes die je ( hebt ) gemaakt ingegeven zijn door je opvoeding , je ouders , de wensen van de maatschappij en de wensen van je geliefde ander. De keuzes zullen ineens veel minder je eigen keuzes lijken te zijn.
Pas als je je authentieke zelf "open " hebt gelegd ( dat gaat via een psychologisch proces "psychoanalyse" of via een filosofische scholing waarin je jezelf leert kennen of via de ontmoeting van je "ander" , die persoon die jou spiegelt en waarvan je jezelf kunt leren kennen) , dan kun je "authentieke " beslissingen gaan nemen voor jezelf.
Echter je omgeving en je dierbaren hebben dan in jouw leven al heel vaak zover mee ontwikkeld dat er geen ontkomen meer aan is . Je authentieke zelf wordt al gesmoord door wat de anderen van je verwachten.

Conclusie : er is geen ontkomen aan. Als je tot het besef komt ( via bovenstaande processen : spirituele "ontwaking, psychoanalyse, filosofische scholing of ontmoeting van je "ander " ) dat je een uniek wezen bent en je vanuit dat besef je eigen keuzes maakt , dan zijn die keuzes heel vaak "ongewenste" keuzes voor je sociale omgeving.

Ons rest dan de spirituele weg te kiezen waarin je de geest van leiding in jezelf leert kennen en daarmee jezelf in harmonie met de omgeving kunt ontwikkelen. Inclusief de door jou gewenste keuzes kan maken.

Toegevoegd na 6 minuten:
Ik realiseer dat de bovenstaande conclusie tegenstrijdig klinkt. Ik geloof dat de weg naar "uniek wezen" en "eigen keuzes kunnen maken , kronkelig en moeilijk is. Wat dat betreft is je gehele leven een leerschool en mysterie. Je weet pas of je het goed hebt gedaan ... aan het einde voordat je overgaat in het sterven...

Dat jij een uniek wezen bent onstaat vaak wanneer jij je zelf kunt en duft te zien zoáls jij bént!

Naar je zelf kan kijken op een eerlijke manier.

Wij zijn opgevoed met bepaalde ideeën en soms handelen wij net zo, tot dat je inziet dat dit niet dé manier voor jou is.

Wanneer jij dichter bij jezelf komt, je ware ik kan zien/ervaren/voelen, je zelf waardevol genoeg vindt, jij je bewust bent van je innerlijke 'zijn', kun je makkelijker je eigen (bewuste) keuzes maken. Keuzes waar jij een goed gevoel over hebt.

En maak je een verkeerde keuze, niks mis mee, je maakt ze om daarvan weer te leren! Vergeef jezelf en wéét dat je op het moment van die keuze (nog) niet beter wist.

Enne........ieder mens is uniek!

elke gedachte die je hebt: is creatie

elk gevoel die je toelaat

(ik heb het niet over emoties, want emoties zijn weer reacties op gedachten)

is een uiting van je ware kern, je unieke zelf.

vaak voelen we iets, en reageren daarop (met gedachten)..

direct zijn we niet meer onze unieke zelf, maar wie we 'denken' dat we zijn...

dus je bent werkelijk daar waar je unieke zelf is,
wanneer je voelt
(welk gevoel dan ook, goed, slecht, happy or sad)

ZONDER enige reactie...