Is het slecht om kinderen ongelovig op te voeden?

Nee hoor
Laat de keuze aan het kind over als het oud genoeg is
Dat deden mijn ouders ook .
Dan is het de keuzen van het kind en is het niet opgelegd

Belangrijk in de opvoeding vind ik dat je het kind in zichzelf laat geloven. Dat ten eerste. En dat er mensen zijn die anders over 'geloof' denken. Dat dit niet fout is maar 'anders'. Dat jij, als ouder ook nog in iets anders gelooft. enz.

Denk niet, dat je daarmee je kind het geluk onthoudt. Hij leert daardoor juist geluk kennen.

Nee, ik vind het niet slecht.
Ik ben zelf ongelovig opgevoed. Niet gedoopt en al dat soort dingen. Oftewel geen basis meegekregen van thuis uit. Maar daarentegen konden we thuis wel vrij over het geloof praten. Alle geloven...
Hierdoor weet ik vrij veel van allerlei geloven. En ik heb voor mezelf de weloverwogen beslissing genomen dat ik het beste meeneem uit alle geloven. Dat ik daarnaar probeer te leven. En dat ik zoiets als een allesheersende persoon niet nodig heb.
Had ik wel een gelovige opvoeding gehad, was ik in een richting gepusht en daar veel over geweten. En ook vast daar ook het beste uit gehaald.
Maar als ik mag kiezen om het nog te keer te doen. Kies is weer voor een open opvoeding met een vrije keuze naar elk geloof. Zonder een gelovige basis.

In dat onderzoek... worden gelovigen tegenover ongelovigen gezet. Maar is er verschil tussen de verschillende gelovigen (dus de verschillende geloven).
Ik ben niet gelovig, in zoverre dat ik niet tot een kerk of godsdienst behoor. Ik heb zo mijn eigen geloof opgebouwd. Uiteindelijk ben ik door mijn ouders 'ongelovig' opgevoed, maar dat maakt geen verschil voor wat je later gaat geloven.
Zolang je als ouder maar je kind daar vrij in laat en niet anti-geloof opvoed. Breng je kinderen bij dat er verschillende geloven zijn en dat ie zelf maar moet kiezen wat voor hem werkt. Ik denk dat tolerantie tov het geloof (welk geloof dan ook) een groot goed is voor ieder mens.

Ongelovig is denk ik niet het juist woord, want dan klinkt het alsof er echt niets is om in te geloven. Ik denk dat je je kind niet geheel ongelovig moet opvoeden, neem met het kind door waar er zoal in gelooft wordt en laat het aan het kind om te geloven ja of nee, eigen keuze op de juiste leeftijd, soms kom je er nogal bedrogen uit als je jaren bent wijsgemaakt in een bepaald geloof en als je ouders er mee stoppen is het ineens niets meer.. zoals een aantal gestelde vragen geleden van mij... ik geloof het niet zo dat gelovige mensen echt gelukkiger zijn, dan zou het komen dat ze zich aan een laatste strohalm vast kunnen houden, geen angst voor de dood hoeven te hebben doordat ze denken in de hemel terecht komen..

Nee dat vind ik niet slecht, het is ook niet slecht om ze gelovig op te voeden.
Ik geloof ook niet dat mensen die gelovig zijn opgevoed gelukkiger zouden zijn.
Ik denk niet dat je geluk persé uit een geloof haalt, dat zit ook in heel veel andere dingen.

Volgens mij hebben alle ouders de intentie om hun kinderen zo gelukkig mogelijk op te voeden. Ik vraag mij af of het mogelijk is, als je zelf niet gelooft, je kind als gelovige op te voeden. Dat komt niet over. Ik denk dat een liefdevolle opvoeding een kind een goede basis geeft om om te kunnen gaan met tegenslag en als gelukkig mens door het leven te gaan.
En ik denk dat het goed is om kinderen een brede opvoeding mee te geven. Daar hoort ook een stukje levensbeschouwing bij. Wat belangrijk is in het leven en wat niet.
Daarnaast hoort de algemene ontwikkeling gestimuleerd te worden. Kennis van de maatschappij en dus ook van het geloof geeft inzicht en daarmee begrip.
Mensen die niets van een geloofachtergrond hebben, missen veel betekenisgeving en begrip van bijvoorbeeld de kunst, de geschiedenis en zelfs het huidige leven. En dat is een gemis.

Nee, absoluut niet. Maar over welke onderzoeken heb je het? Ik denk niet dat gelovige mensen gelukkiger zijn dan ongelovigen. Ik vind dat het zelf verboden zou moeten worden om kinderen een geloof op te leggen. Het stopt angsten en waanideeën in hun belevenissen en biedt geen enkele meerwaarde. Dat ze het bijbelverhaal leren is misschien een deel van hun algemene opvoeding en ontwikkeling, maar dat is iets anders dan ze gelovig opvoeden. En als je het al doet, vertel dan ook alle narigheid die het geloof teweeg heeft gebracht.

Ik denk niet dat dit een kwestie is van goed of slecht. Ik denk persoonlijk dat het meer van belang is om je kinderen alle facetten van het leven en religies (als je dat toch wilt...) bij te brengen en hun daarna hun eigen keus te laten maken.

Daar gaat/ging het bij ons vooral in het christelijke geloof wel om. Onze kinderen gingen van kleins af vrijwillig mee naar de zondagschool wanneer wij op dat moment de kerkdiensten bezochten. Toen ze groot genoeg werden om een keer een paar uurtjes alleen thuis te blijven mochten ze kiezen, in ons geval gingen ze dan alsnog mee, maar als ze een keertje geen zin hadden dan was het ook goed.

Daarentegen hebben wij onze kinderen bewust op een school voor openbaar onderwijs gedaan zodat ze ook zouden weten dat er nog wat anders in de wereld was dan alleen het christendom.

Wij zijn er nooit voor geweest om onze kinderen onze eigen geloofsovertuiging op te dringen. Wanneer ze dàn de keus maken dan weet je ook dat ze het bewust doen, en er zelf volledig achter staan. En we hebben inmiddels ervaren dat dat zòveel beter gevoel geeft als ze dat ook daadwerkelijk doen, ipv van bang te hoeven zijn dat ze dat alleen maar deden omdat wij hun dat opgedrongen hadden.

Ik weet dat sommge christenen dit niet met mij eens zullen zijn, maar geloof is nog altijd een vrije keus, ook voor je kinderen. Of je het nu leuk vindt of niet.

Toegevoegd na 2 minuten:
En om nog even te verwijzen naar een aantal andere vragen hier op GV; wanneer wij nu bijvoorbeeld echt problemen hebben met bepaalde kleding of hun muziekkeuzes vanwege onze geloofsovertuiging, dat dit dan òòk door hun gerespecteerd wordt, en niet juist aangedikt wordt om juist te provoceren.

Kinderen gelovig of ongelovig opvoeden bestaat niet. Ik vind het belangrijk dat je je kinderen laat zien waar je zelf voor staat en dat je duidelijk maakt waarom je bepaalde beslissingen neemt.

Leer je kinderen om keuzes te maken op basis van je eigen waarden en normen. Dit doe je m.i. door in eerste instantie je eigen waarden en normen over te dragen en de kinderen de ruimte te geven hun eigen waarden en normen te ontwikkelen.

Als je zelf gelovig bent is het goed om dit ook mee te nemen in je opvoeding. Je kunt moeilijk jezelf verloochenen en dat bedoel ik met "je kunt kinderen niet gelovig of ongelovig opvoeden".

Ik denk dat het wel belangijk is dat als de kinderen groter zijn ze niet koste wat het kost met dit geloof mee hoeven te gaan (bijvoorbeeld dwingen om naar de kerk te gaan).

Ik denk dat het wél goed is om je kinderen te laten zien dat er ook meer religies zijn (en er ook een keuze is voor geen religie). Door kinderen hiermee in aanraking te brengen wordt hun wereldbeeld m.i. completer. Ik kan me niet voorstellen dat je hier ongelukkig van wordt.

UIt welk onderzoek blijkt dat ? Ik vind het onzin dat gelovige mensen gelukkiger zijn dan ongelovige.
Je hebt m.i. tevreden mensen en ontevreden mensen gelukkig of ongelukkigen overal ter wereld met een geloof of zonder geloof. Geluk of tevredenheid zit in je zelf ,dat zoek je zelf daar heb je geen god bij nodig .Ongeluk en ontevredenheid overkomt je ,dat je steun krijgt of voelt door wie en wat ook is alleen maar geweldig. Je vraagt of het slecht is om je kinderen "dit geluk"te onthouden...weet je wat slecht is ? Geen liefde bieden aan kinderen tijdens de opvoeding .Je kan zo in een god geloven maar wat als je geen liefde ontvangt ?
Wat als je van huis uit moet geloven en je komt er later achter dat je dat niet wil? Laat ieder kind zelf bepalen waar die in moet geloven qua geloof als het kind ouder is.
Als het kind maar een liefdevolle opvoeding heeft gehad .

Waarom zou dat slecht zijn. De kinderen zullen net zo goed rechtschapen en goede burgers kunnen worden dan met het geloof erbij.
Het zou dan betekenen dat gelovige mensen beter zouden zijn, nee hoor. !

Ik kan niet zeggen van slecht of niet slecht, wel vind ik dat een kind van ongelovige ouders wel het kind vertellen moeten over het geloof. Dan weet het kind ook de andere kant, en kan het zelf een keuze maken.

Ik vind het wel slecht als je je kind er niets van zou vertellen, of dat je kunt zeggen dat God niet bestaat.

nee, wat een onzin. Ik ben zelf niet gelovig opgevoed en ken gelukkige en ongelukkige mensen in gelovige en ongelovige kringen. Domme onderzoekjes altijd.

waarom zou jet de kinderen onthouden net als geschiedenis men kan er van leren en men kan zich dan ook beter inleven in mensen die wel geloven. Later kunnen ze altijd kiezen wat ze er mee doen

Mi. kun je een kind niet "ongelovig" opvoeden.
Want je leeft je eigen levensovertuiging voor aan een kind. (geloof hier als levensovertuiging dus).

Een atheist leeft dus voor , als voorbeeld dus, dat er geen god is. Een moslim zal zijn overtuiging voorleven net als een christen, humanist etc.

Wel kan je een kind vrij laten om later een andere overtuiging te kiezen als je zelf hebt.

Nee, het is heel slecht om kinderen binnen een bepaalde religie op te voeden. Je beperkt daarmee namelijk een deel van hun wereldvisie EN remt ze in hun begrip voor andersdenkenden. Binnen de gezinnen zelf kan natuurlijk niemand zich daarmee hardop bemoeien, maar zdeker op scholen ,in het onderwijs, zou religie op welke manier dan ook geen enkele plaats mogen hebben, anders dan het onderwijzen over het bestaan van en de vorm en inhoud van alle (belangrijke) religieuze stromingen.

Dat gelovige kinderen gelukkiger zijn dan ongelovige geloof ik helemaal niks van. Ben dan ook heel benieuwd naar dat onderzoek (en, uiteraard, de initiator ervan en zijn of haar agenda). Ik kom uit een behoorlijk streng religieuze omgeving, (hoewel mijn ouders wel meevielen) en 'gelukkige kinderen' is zeker niet het eerste wat je daarbij te binnen schiet. Mocht er al een verband zijn, dan is dat danwel statistisch, danwel zeer sterk gekleurd.

Kinderen gedijen bij liefde, begrip en aandacht. Als die dingen bij eender welk type gelovige mensen vaker voorkomt dan bij mensen die niet gelovig zijn (wat ik met en simpel onderzoekje in mijn eigen kring uitsluitend kan ontkennen, met veel gelukkige kinderen en weinig gelovige mensen) zou je opmerking hout snijden. Nu slaat die natuurlijk nergens op.

Vraag het ook eens aan Tyro ; ben wel benieuwd naar zijn antwoord eigenlijk.

Toegevoegd na 1 minuut:
Het aanhangen van een religie moet je EIGEN keuze zijn, en daarbij moet je ook iets te kiezen gehad hebben. Helemaal opvoeden binnen een geloof, beperkt die keuzevrijheid dus aan alle kanten, zowel gevoelsmatig als intellectueel.

Toegevoegd na 7 minuten:
Het is natuurlijk geen religie, maar wel een levensovertuiging ; wij zijn humanisten en voeden onze kinderen dus humanistisch op.

Dat hangt af van wat jij onder slecht verstaat. Als jij niet gelooft, vind je dat waarschijnlijk een goede keuze van jezelf. Kinderen voed je op met dat wat volgens jouw waarden en normen goed is. Dus is het volgens jou een goede keuze om ze ongelovig op te voeden.

Als je gelovig bent, krijgen goed en slecht een objectieve betekenis. Dan laat je het wel uit je hoofd om kinderen ongelovig op te voeden omdat je dat slecht vindt. Ze kunnen het goede niet vroeg genoeg horen.

Misschien is geluk wel jouw maatstaf voor het goede. Je noemt het in ieder geval in je vraagstelling. Je weet ook dat onderzoeken altijd een gemiddelde aangeven. De gemiddeld gelukkige gelovige bestaat natuurlijk niet. Dus kun je ook niet zeggen dat je per definitie gelukkiger bent als je gelovig bent opgevoed dan iemand die dat niet is.

Ik wil je een wedervraag stellen: Als je weet dat geen mens volmaakt is en dat de wereld -hoe mooi ook- gebroken is, kan je gelukkig zijn dan aanwenden als een objectieve maatstaf voor een goed leven?

Elke ouder voedt zijn kinderen gelovig op, denk maar aan sinterklaas...

Wij waren bij de bhagwan in de jaren dat onze kinderen geboren werden en wij hebben nooit iets tegen ze gezegd erover, en ook niet over religies, ik vind dat ze daar zelf over moeten beslissen... Ik heb ze dus bewust ongelovig opgevoed in de spirituele zin... Ik heb ze wel alle antwoorden gegeven die kinderen hebben aangaande zaken over het leven en God en zo... Dat weer wel, maar ik heb hen alleen maar antwoord gegeven op HUN vragen en zelf nooit wat opgedrongen, totaal niet...

En ze zijn allemaal goed terecht gekomen en ze zijn alle vier heel zelfstandig, doen geen rare of verboden dingen enz enz...

En ze mogen overal bij als ze dat willen, maar het is aan henzelf wat ze willen...

Ons standpunt is: Wij gaven onze kinderen een lichaam en zorgden ervoor zolang ze dat zelf niet konden en zodra ze zelfstandig zijn, mogen ze dat helemaal zelf hun ding doen... Wat het dan ook is, het is aan hen... Wij zegenen hen op hun pad... met liefde en begrip...

Wat kinderen van je overnemen is je voorbeeld. Dus als jezelf gelovig bent, laat je ze zien dat gelovig zijn in orde is.

Als je niet gelovig bent en ze om wat voor reden toch "gelovig opvoedt", bewijs je ze geen dienst, want je leert ze dat je woorden niet in overeenstemming hoeven zijn met je daden. En ja, daar wordt iemand nu juist ongelukkig van.