Wat is de zin van het leven als leven soms lijden wordt?

Je zegt het zelf al: het lijden is soms. Daarmee leer je de andere momenten beter waarderen en huppel je weer als een vrolijk vogeltje rond. En dan heeft het leven weer even zin.

De zin van het leven is of je er zin in hebt of niet...

Heb je geen zin, dan voelt dat een stuk minder dan met wel zin...

Is dit een zinnig antwoord?

De zin van het leven is om doelen te halen die je graag wil ,maar zeer zeker om ook (te leren) te genieten. Met alles wat je prettig vindt . Wat je niet prettig vindt dus waar je ongelukkig van wordt zet dat om in positieve dingen. Daarnaast komt het lijden weer en moet je er doorheen ,leed is groei . En als je pijn hebt over een situatie mag dat ook. Er komt weer een tijd dat het beter gaat. Bedenk waarom je lijdt er is een reden voor . Er komt een tijd dat je dat ook weer kunt relativeren. Met ups en douwns gaat dat gepaard. De ene dag gaat het dan weer beter dan de ander. Maar als het beter gaat zie je de zin van het leven weer in .Stel je doelen. Dan gaat het trapsgewijs .

Volgens mij is de zin van het leven ontwikkeling, groei. Dat maakt het leven interessant, geeft verandering zodat je zaken van meer kanten kan bekijken. Het verrijkt.

Als in je leven alleen mooie en goede momenten zijn, wordt je niet genoeg geprikkeld om te ontwikkelen.
Daarnaast kun je het 'goede' veel beter waarderen als je ook het 'slechte' kent.
De meeste mensen ontwikkelen het meest als ze, problemen moeten oplossen, met dingen moeten leren omgaan.

Zo wordt het leven een spannende reis.
We lezen toch ook het liefst boeken waar dingen in gebeuren, waar zaken 'overwonnen' moeten worden.

Volgens mij is het leven zinloos (in de meest oordeelloze betekenis).

Dus niet zozeer dat het niet hoeft, alswel dat het geen intrinsieke betekenis heeft.

Je bent er. Doe ermee wat je wilt. (mijn advies: geniet!)

als het leven echt lijden wordt, heeft het geen zin meer.
ik denk dan ook dat het wat makkelijker moet worden gemaakt er uit te stappen.
als ik kijk naar mijn oude moedertje die minder en minder kan, dingen die ze leuk vindt worden moeilijker en moeilijker, dan vind ik dat je zelfbeschikkingsrecht moet hebben, onder begeleiding uiteraard.

Lijden kan zinvol zijn. Door lijden kan een mens gevormd en gelouterd worden. Je leert hele andere dingen dan tijdens je gezonde leven waarin je alles kon.

Lijden is heel veel uit handen geven, loslaten en dingen ondergaan die soms heel erg zijn. Lijkt verschrikkelijk, maar voor je ziel kan het heel veel betekenen. Mocht je door dit lijden heenkomen krijgt het leven een heel andere betekenis.

Soms lijden hoort bij het leven. Als het leven echt letterlijk lijden wordt, dan denk ik, dat het van mij niet meer zou hoeven. Als je alleen maar pijn, honger, verdriet, of een ander negatief iets hebt, dan lijkt mij dat het leven helemaal geen zin heeft.
Jij zei in je reactie dat je veel leed hebt gezien op de wereld. Dat brengt mij wel weer aan het denken, want de mensen in de derde wereldlanden lijden ook meer dan dat ze plezier hebben.(wat ik heel erg vind, en er graag wat aan zou willen doen)
Het klinkt heel lullig wat ik nu ga zeggen, maar deze mensen weten misschien niet beter dan dat het nou eenmaal zo is. Het is denk ik maar wat je gewend bent. Sommige mensen zien de zin van het leven niet meer als ze 100.000 euro van een miljoen kwijt zijn, en andere mensen hebben honger, geen kleding, vreselijke ziektes, geen scholen waar de kinderen naartoe kunnen etc. en die gaan maar door. En volgens mij zijn dat juist de meest optimistische mensen.

Dus volgens mij is het maar net hoe je het bekijkt.

Om te ontdekken wat het Ware leven is en wat je voor jezelf kunt doen.

Het leven heb jezelf al ingevuld en daardoor zin gegeven.
Dat kan op velerlei manieren.
Dan kom je in een andere fase, het lijden.
De zin van het leven is daardoor nog niet verdwenen, het leven is wel zwaarder geworden.
Voor een aantal personen zal het zo zwaar worden dat ze geen zin en moed meer hebben om door te gaan.
En dat kan ik heel goed begrijpen.

Ik lees in jouw reacties dat je zelf veel lijden heb gezien in jouw reizen.

Het is ook bedoeld dat je dat hebt gezien. Hierdoor heb je namelijk een hele andere kant van het leven gezien. Je hebt waarschijnlijk ook een missie gekregen hierdoor. Een missie waar je helemaal achter staat en welke een goede bedoeling heeft.
Deze missie is voor jouw veel sterker geworden, juist doordat je het lijden hebt gezien.

Het zin van het leven voor diegene die lijdt, is voor jouw misschien niet zo duidelijk. Je hebt immers meer de focus gehad op het lijden zelf.
De zin van dat leven is in ieder geval dat jij dat hebt gezien, en dat jij daardoor een extra gemotiveerde missie hebt gekregen. Dat is al 1 goede zin van dat leven wat heeft geleden. Zo zijn er meer, ook voor diegene zelf. Dit moet je dan niet zien in 1 leven voor die ziel.

Het klink misschien rot, maar echt geluk kan men pas weten wanneer ook het echte ongeluk is gekend. De wereld zit vol met deze tegenstellingen en die zijn ook nodig om de juiste balans te kunnen houden.
Soms is dat erg zwaar, zeker om te moeten aanschouwen. Maar een doel is er altijd, kijk maar wat het jouw heeft gegeven en hoe goed jij bezig bent hiermee.

Je kunt geluk eigenlijk pas echt naar waarde schatten als je weet wat er tegenover staat.
Zoals je tegen een kind zegt dat het zelfstandig leert te worden met vallen en opstaan gaat het eigenlijk in het hele leven. Van tegenslag, en lijden kun je leren.

Hoewel ik hier als kanttekening bij wil plaatsen dat ondraaglijk lijden zonder uitzicht op verbetering niet iets is wat ik als positief zie. In mijn antwoord bedoel ik dus de nare dingen die een mens te behappen krijgt gedurende zijn leven.

Je kunt met lijden twee kanten op. Of je wordt er bitter van of je wordt er beter van. Soms lijkt het lijden maar 1 kant op te gaan, namelijk de bittere kant. Dan is het moeilijk, misschien wel onmogelijk om er beter van te worden.

God kan je de kracht geven om die betere kant te leren zien. In Hebreeën hoofdstuk 12 vers 15 (zie bron) zegt de Bijbel daar iets over. In je hart kan een bittere wortel groeien als je Gods genade aan je voorbij laat gaan. De betere kant kun je dus leren zien als je Gods genade aanneemt.

Veel mensen zijn juist bitter geworden door het geloof in God. Toch denk ik dat Hij Degene is die je bitterheid kan genezen. Ondanks je vragen, ondanks de problemen die niet (meteen) op jouw manier worden opgelost, kan Hij je vrede geven die je verstand te boven gaat (zie bron 2: Filipenzen hoofdstuk 4 vers 6 en 7). Hij kan je leven zin geven, ook al lijkt het zo onzinnig als het maar kan.

Volgens mij kun je deze vraag alleen écht beantwoorden op zielsniveau, wat je ziel moet of wil leren en ervaren. Dat is in ieder gveal wat ik geloof.

Als leven lijden wordt en het lichaam een last
Dan groeit een verlangen naar eindelijke rust.
Stukje bij beetje neem je stilletjes afscheid,
alsof je steeds minder van 't leven lust.
Je draagt de dag als vanzelf tot zijn eind
maar zwaarder wordt het,keer op keer.
En als je eindelijk niet meer dragen kunt.
Dan op een dag,dan hoef je niet meer.
Het licht aan stokt,nu is het genoeg geweest
Maar liefde voor het leven houdt je nog even vast.
Als de laatste woorden zijn uitgesproken
Verlaat je het gehavende lijf dat niet meer past.
Gedenk haar,die niet sprak over enig pijn.
Lichamelijk of geestelijk,het is om het even.
Zij vroeg om uw waarachtig aanwezig zijn.
Gezelschap hebt u haar gegeven.
En haar gift aan u is de herinnering
Aan haar,die zichzelf niet telde
Die voor een ander iets te zijn
Zich tot een levensopdracht stelde
Hoe vreemd werkt het leven soms
Zich weg te cijferen doet ons niet verdwijnen
Het doet onze aanwezigheid op aarde
Nog meer aanwezig en groter schijnen.

De zin van het leven wordt niet minder als je lijdt.
Ze zin die jij zelf aan het leven geeft, dat is anders mogelijk.
Als het leven voor jou inhoudt dat je kunt fietsen springen lopen rennen vliegeren reizen klimmen en ravotten, en je kunt dat ineens niet meer, dan kan dat voelen als een zinsverlies van je leven...

dan kan alles zinloos worden. De kunst is dan natuurlijk om te zorgen dat je aan zingeving gaat doen... dat je een nieuw doel vindt, dat je andere dingen als leuk ziet in het leven.

Dit is heel erg verschrikkelijk moeilijk, als je heel erg vergroeid was met het leven wat je leidde vóór het eventuele lijden.

Omgaan met pijn en verlies is niet niks, en soms raakt je levenszin ondergesneeuwd. Gewoon, de ZIN om iets te doen, om ergens van te genieten is dan weg.

Als je dus lijdt onder het leven, is de zin van het leven om een betere weg te vinden in het omgaan met dat lijden!!

Zodra je dat gedaan hebt, vervalt je vraag omdat je dan weer zin hebt in nieuwe dingen!

Ik hoop dat ik niet al te vaag ben hierover en dat je snapt wat ik bedoel ;-)

Toegevoegd na 2 minuten:
* foutje: DE zin die je aan het leven geeft.

dit lijden heb je nodig om in de emotionel laag te geraken. Hierna kan je na het proces je steeds meer als "ervaringsdeskndige" beschouwen. je hebt dan je eigen lijden overwonnen, en je kan dan anderen met empatie tegemoet treden en voor hun een "helpende hand" zijn. De zin van het leven zie ik dan uit de voldoenig die je er dan uit kan halen.
bij de zin van het leven hoort deze diepgang, (het lijden dus). dan komt de krachtige kant.
je zou ook kunnen vragen: waarom moet ik lijden om de zin van het leven te ervaren.