Waarom worden mensen die contact kunnen maken met gene zijde door velen niet serieus genomen?

Juist +1

niet helemaal -1 er zijn zulke gevallen, natuurlijk, maar niet alles is zo

Zoals ik al eerder aangaf; jammer als er een rotte appel in een mand zit, dat dan alle appels rot moeten zijn. -1

éen rotte appel? Pffff ... volgens mij zijn dat er wel meer. Waarschijnlijk is de hele mand rot.

Daar zit ik dan gelukkig niet in....

Prima antwoord!

+1

Het is de aloude dicussie die al maanden aan de gang is.
Telkens weer komt het verhaal boven drijven dat de spirituele mensen zich niet verdiepen in de wereld en mogelijke andere uitleg van de ander (Nietgelovers).
Zeker er zijn hier mensen die deze dicussie niet eens aan gaan.
Maar ik wil deze dicussie zeker wel aan gaan. Als ik contact met geesten heb en de door hun verkregen informatie blijkt vrijwel geheel te kloppen.
En als andere mensen, onbekenden, precies het zelfde waarnemen ( beschrijven), zonder mijn eigen verhaal te kennen en ook dat klopt vrijwel geheel.
Als bij dit alles ook nog eens zeer sterke emotie's bij komen, dan zou ik graag vernemen hoe dit allemaal uit te leggen is, als het allemaal niet echt bestaat. Zeker onze geest is tot vrijwel alles in staat, maar als drie mensen onafhankelijk van elkaar het zelfde waarnemen, zonder het van elkaar te weten, dan is het voor mij echt.
Zijn er andere verklaringen , dan hoor ik het graag.

SuzyQ, zeer goed verwoord. +1.

Credit en vertrouwen voor alles waarvan mensen zeggen dat het bestaat? Dat kan niet. nee, credit en vertrouwen in je zelf is voldoende niemand zegt toch, geloof alles wat er gezegd wordt. dit betekent ook niet dat jij alles moet uitsluiten in een geval kan het zo zijn, in andere anders maar je zal het nooit kunnen weten, hoe het in dit of andere geval echt is, als jij het per definitie en van tevoren uitsluit enige die hiervan wat verliest ben jij en als jij het bestaan van de geesten wilt ervaren, kijk in de spiegel

Hier moet ik tegen protesteren. 't Klinkt als een aardig verhaal, maar in feite koppel je de niet-gelovers aan praktijken (van gelovers nog wel!) van heel lang geleden, en vervolgens poneer je zomaar dat wij, de niet-gelovers, angstig zouden zijn. Je legt ons gedachten in de hersenpan die daar niet zitten. Die gedachten moeten dus wel uit jouzelf komen. -1, ik kan er niets anders van maken.

+ 1 voor gnadonym, want ik weet dat ik ook ooit al heks ben ben verbrand.

er was een tijd op aarde toen dit soort zaken waren veel dichterbij bij het dagelijkse leven. samurai's denken over hun eigen dood iedere dag er was een tijd toen dood niet apart van het leven werd gezien, en er wordt over gesproken. in sommige volken vieren ze dood nog steeds, in plaats van rouwen uit dat tijd ontstaan al de rituelen de echte betekenis waarvan is al lang in de tijden verloren, op verschillende manieren geïnterpreteerd, vervormd een ding is duidelijk: krachten waarmee mensen hierbij te maken hebben zijn veel hoger dan onze zielige rationele menselijke verstand de angst is dus begrijpbaar, zo moet het ook, zo hoort het ook angst van de dood is het meest natuurlijke, het zit in onze bloed

een woord, bullshit soms zien mensen juist wat ze niet willen zien

Bullshit, eh? Ga jij de zaak even verhelderen met wat nuttige inbreng?

+1. Dat is precies wat ik denk en zal doen.

Het kan best zijn dat gene zijde "bestaat". Waar ik echter niet tegen kan, zijn mensen die mij tegen betaling gaan vertellen dat ze een praatje kunnen maken met mijn overleden moeder om me te zeggen dat ze het goed maakt en erg gelukkig is.

dat klopt, dat haat ik ook...

Prima verwoord! Die vergelijking met dromen is een heel sterke. Je kunt badend van het zweet wakker schrikken na een nachtmerrie, of juist urenlang in een heerlijke roes verkeren na een prachtige droom. Een droom kan je veel positieve energie geven. Er is nog nooit iemand in geslaagd te laten zien dat er verschil is tussen de droom en een geestwaarneming. Beide zijn heel echte ervaringen die echt iets met je kunnen doen. Beide worden door onze psyche gecreëerd. Beide staan, afgezien van hun oorsprong in onze psyche, buiten de werkelijkheid. Althans, voor zover we tot nu toe hebben kunnen nagaan.

@Marleen. Hier ben ik het helemaal mee eens! +1

Marleen, ik vind je antwoord grotendeels prima, natuurlijk zijn er erg veel oplichters, onze hele maatschappij zit er vol mee, kijk maar eens naar alle oplichterspraktijken die je op de T.V. ziet op het gebied van fitnis, gezondheid en uiterlijk. De mens wil graag geloven in het onmogelijke.
Zo gauw het maar veel geld kost en het niet te doorzien is hoe het eigenlijk werkt,, blijven mensen er in trappen.
Hierbij valt ook bijna alles op paranormaal gebied, juist door het misbruik hiervan, zien de meeste mensen niet meer dat niet alles oplichting is. Ik lees voor het eerst in je antwoord, dat je bereid bent te geloven dat er mensen zijn die bepaalde zaken kunnen waarnemen en deze op een positieve wijze kunnen toepassen.
Je basis van het geloof in het paranormale is terug.
+1

Toch heb ik dat al wel vaker gezegd hoor, alleen geloof ik niet dat het paranormaal is.

Ho, te snel geklikt...was nog niet klaar. Ik geloof dat het waarnemen van / spreken met geesten, het horen van stemmen en dromen allemaal min of meer voortkomen uit het zelfde gebied : tussen de oren. Dromen hebben en kennen we allemaal, geesten en stemmen horen we niet allemaal. Maar dat IK ze niet zie, betekent voor mij niet dat JIJ ze niet kunt zien. Ik kan alleen jouw geesten niet zien zoals jij mijn dromen niet kunt zien. Voor mij zijn geesten dus geen 'onafhankelijk bestaand' ding.
Hoe je dromen, geesten en stemmen moet / kan interpreteren verschilt denk ik nog wel sterk tussen ons, en ik denk dat ook die kracht in de persoon / waarnemer zit.
Dat een verschijnsel 'tussen de oren' danwel in de hersens zit, wil voor mij niet zeggen dat iets afwijkend of ziek is. Net zoals een ziekte tussen de oren niet minder erg is dan een 'erkende' ziekte of zelfs niet bestaand.

Als drie mensen zeggen dat er een blauwe auto voorbij rijdt en een vierde zegt het is een rode, wie zal je dan geloven?
Maar zelfs op deze zeer duidlijke vraag zal je een afwijkend antwoord geven, maar ik wil heldere antwoorden, net zo als jij.

Degenen die hetzelfde waarnemen als ik , natuurlijk. Kleuren kun je wat dat betreft redelijk nauwkeurig vaststellen, die naamafspraken hebben we niet voor niks gemaakt. Misschien is het hier ook wel een naamkwestie. Vier mediums nemen iets waar. De één zegt het is een geest, de ander zegt het is een alien, de derde zegt het is een demon, de vierde zegt het is een engel, de vijfde zegt het is een visioen. En ik zie niks. Wie zou ik dan MOETEN geloven en op basis waarvan ?

Ik word hier een beetje moe van, probeer het opnieuw, als drie mensen onafhankelijk van elkaar precies het zelfde waarnemen en een vierde persoon zegt , dat is geen enkel bewijs en ik geloof het niet.
Dan ga jij met deze vierde persoon mee en gelooft die andere drie niet?
Drie zien een rode auto en jij ziet nog steeds een blauwe.

Nee, Ed, ik geloof dat jij je eigen metafoor niet begrijpt of je kunt hem niet goed duidelijk maken. Al zien 200 mensen een groene auto en ik een gele, dan zal ik hooguit aan mijn definitie van 'geel' gaan twijfelen of heb ik het verkeerde woord voor de verkeerde kleur geleerd. Maar de auto blijft de constante factor. Die reeds langs, no doubt. Misschien was het donker, of groenig-geel. Als drie mensen een blauwe auto zien en één een rode, dan kijk ik wat ik ZELF zie. Is dat blauw, dan geloof ik die drie, is dat rood, dan geloof ik die ene. En zie ik niks, dan heb ik geen reden om aan te nemen dat er echt een auto wás. Ben ik er niet bij en beschrijven 4 mensen me een auto, waarvan één afwijkend, dan neig ik mee te gaan met de meerderheid. Zoals jij het schrijft MOET ik denken dat het rood is omdat 1 persoon dat beweert....maar die kan wel kleurenblind zijn. De crux is hier : auto's zien. Niet welke kleur ze hebben.

Waarnemen is weten.
Twijfelen is wetenschap.
Ontkennen is stilstand.

Ja, dus ....?
Ik weet wat ik waarneem, (daar kun je niet omheen).
Ik onderzoek wat ik niet zeker weet, (lijkt me heel gezond).
Dat ontkennen kan ik niet plaatsen. Tenzij alles wat ik weet door mijn waarnemen voor jou gelijk staat aan ontkenning van de dingen die ik niet waarneem. Zoals jij mijn ´gebrek´ aan waarneming ontkent. Zoiets ? Dat lijkt me inderdaad niet opschieten....

Denk er maar over na.

Nee, Ed, dat vind ik een flauwe dooddoener. Ik heb je al verteld wat ik er van kon maken, en de bal ligt nu bij jou. En dan niet weer een vage spreuk, maar gewoon een antwoord of reactie, vanuit jezelf. Nu 'weglopen' wekt juist de indruk dat je eigenlijk geen respons meer hebt, en daar acht ik je toch echt te hoog voor.

Je eigen oordeel raakt verwart in je manier van denken.
Ik begrijp je heel goed dat je bij een oordeel niet zo maar alles moet uitsluiten, dat er voor veel zaken een andere verklaring is, maar ik krijg zo geen antwoord op mijn vragen.
Voor je het weet staan er weer 60 reactie's zonder antwoorden te geven.
Als ik zeg dat er in Zeeland een pak sneeuw ligt en jij zegt dat kan niet want het is voor sneeuw veel te warm, dan blijft nog steeds een feit dat er nog steeds sneeuw in Zeeland ligt.
I.P.V. hele theoriën hier over te houden dat het onmogelijk is bij 10 graden boven nul, zou je ook simpel kunnen komen kijken of hier inderdaad sneeuw ligt.
Dan kunnen we werden gaan kijken om te begrijpen waarom hier sneeuw ligt bij themperaturen van 10 graden boven nul.
Dan kan je gezamelijk met verklaringen komen.
Daar ben ik nu al maanden over bezig, ik lees alle site's die jullie aangeven om uit te leggen dat het anders in elkaar zit, terwijl jullie alleen maar bezig zijn met jullie eigen manier van denken.

Als iemand zegt dat er sneeuw ligt in Zeeland, van mijn part in Augustus, en die heeft daar bewijzen van of ik kan erheen gaan om te komen kijken of een paar andere mensen bellen, kortom, het op één of andere manier verifieren, wie ben ik dan om te zeggen dat het TOCH niet zo is. Dat is een aanname van jou, waar ik niet in meega. Het zal me in eerste instantie sterk lijken, maar met bewijzen van welke aard dan ook ben ik altijd te overtuigen. Misschien is het zelfs wel geen sneeuw maar iets anders ; ook minimaal het onderzoeken waard. En daar ben ik te allen tijde toe bereid. Het verschil zit hem wederom in de verifieerbaarheid. Ik kan naar Zeeland om zelf de bewijzen te zien van de sneeuw die er ligt, de foto´s te bekijken, de vele honderden ooggetuigen te spreken, de monsters te zien die genomen zijn, allemaal mogelijke onderzoeken om te kijken wat er precies aan de hand is of is geweest. Maar één iemand die één keer in een afgelegen woestijn een stukje sneeuw van een vierkante meter heeft waargenomen......tsja, dat wordt inderdaad lastiger. Er zijn zoveel op het oog onverklaarbare natuurverschijnselen en mogelijkheden, dat ik daar in mijn eentje geen uitspraak over kan doen, maar er zijn vast veel theorieen voor te bedenken. Maar als de uiteindelijke conclusie moet luiden (met monsters, foto's, metingen, tests) dat er daadwerkelijk op dat ene plekje sneeuw is gevallen, dan zeg ik : wow, sneeuw. Heel apart. En zullen er misschien wat veronderstellingen over de samenhang tussen weersverschijnselen en tempertuur op de schop moeten. Dat kan, dat is wetenschap : je past de informatie aan de feiten aan.

Juist Marleen alles lijkt je sterk op bepaald gebied, zo blijven we naast elkaar heen praten.
Ik doe een stap naar jou en jij doet een stap naar mij, dan hebben we de eerste hindernis gehad.
Pas dan kunnen we verder.

Ik vind eerlijk gezegd dat ik de afgelopen dagen heel wat stappen in die richting gedaan heb (ik loop zelfs als voor Gdanonym met een halfedelsteen om mijn nek !) Het is toch niet meer dan NORMAAL dan dat ik iets dat tegen alle wetten der natuur indruist op zijn minst 'sterk' vind ? Als je álles moet geloven dat mensen beweren, verlies je al in eerste instantie je EIGEN geloofwaardigheid. Bovendien moet je dan heel wat waarheden naast elkaar kunnen verhapstukken. Daarnaast ben ik bij iedere vorm van bewijs of verifieerbaarheid of zelfs maar plausibele verklaring bereid mijn kennis bij te stellen en aan te passen. Ook altijd geweest. Dat ik naar eer en geweten kan toegeven dat ik wil geloven / aannemen dat geesten (oid, maar voor het gemak maar één term aanhouden) voor sommige mensen bestaan - zij het niet stoffelijk - en dat degenen die dat beweren dus niet per definitie een steekje los hebben zitten, vind ik eerlijk gezegd aan deze kant van het spectrum al heel wat. Dat er voor mij vooralsnog geen bewijs is dat een geest daarmee wezenlijk (!) anders is dan een droom of hallucinatie of visioen, en dat ik nog geen concrete voorbeelden heb mogen zien van de toepasbaarheid van die waarnemingen anders dan die we allang langs meestal psychologische weg kunnen verklaren, en de hele afdeling List&Bedrog natuurlijk, heeft mij nog geen aanknopingspunten gegeven verder te onderzoeken. Want daarvoor moet er eerst iets te onderzoeken ZIJN. Veel interessanter is voor mij de vraag WAAROM sommige mensen die waarneming wel hebben en anderen niet. En WAAROM sommige mensen veel meer achter hun dromen zoeken dan een ander. En voor de antwoorden op die waaroms, sta ik vooralsnog voor alles open. Maar niet klakkeloos, natuurlijk.

Misschien - en dan kom ik met een gewaagd theorietje - is het waarnemen van geesten oid nog wel een recente ontwikkeling in onze evolutie, waar nog niet alle mensen aan toe zijn, en heeft het inderdaad te maken met een nieuwe stap in onze (geestelijke) ontwikkeling. Dat sluit ik niet uit - met het risico dat ik nu zelf ook een beetje zweverig begin te klinken.
Al klinkt dat al plausibeler dan een ander theorietje dat ik al eens gehoord heb dat het inderdaad buitenaardse identiteiten betreft die langs die weg contact met steeds meer mensen zoeken. Soms met goede, soms met slechte bedoelingen.
Maar er zijn nog veel meer theorietjes denkbaar : manifestaties van het zelf, manifestaties van iets goddelijks, manifestaties van energieën tussen mensen onderling, de verklaringen zijn eindeloos, maar de plausibiliteit ontbreekt nog hier en daar. Bij mij staan alle deuren nog open. Zowel de meer realistische als de meest fantastische. Zolang alle 'waarnemers' het onderling nog niet eens eens zijn, hoe zou ik , niet-waarnemer, dan ooit kunnen bepalen wie van al die roepers in de woestijn het bij het rechte eind heeft?
En welke reden heb ik om aan te nemen dat JOUW theorie de enige juiste is, als ik nog niet eens precies weet hoe die luidt ? Naast de grote groep mensen die geestverschijningen ziet als iets goeds, is er ook een grote groep die ze ziet als iets potentieels gevaarlijks, wat ze, in het hoofd van een labiel of angstig genoeg iemand ook absoluut kunnen zijn. Denk aan gevaarlijke spelletjes als glaasje draaien of spiegel staren, waar mensen helemaal van kunnen doordraaien of zelfs psychotisch worden.

Mooi Marleen jij loopt nu met een tijgeroog om.
Je bent inderdaad een heel eind om gekomen.
En wat het wel of niet kunnen waarnemen betreft, ik zou het niet weten, maar niet wij ,maar hun bepalen het .
Hun laten zich waarnemen.
Waarschijnlijk zoeken hun de juiste mensen uit.
Vaak bestaat het waarnemen niet visueel, maar is het zien zonder te kijken, ook al zoiets moeilijks.
Een heel enkele keer zie ik meer, maar nooit gezichten.
meestal grijs en transparant, soms in een wolkvorm.
Een droom heb je als je slaapt, een visioen meestal als je wakker bent en een geest altijd als je wakker bent.
De geest direct naast je ( rechts) is je gids, die zie je nooit maar kan je vaak voelen.
Zo gebeuren hier nog veel meer onverklaarbare dingen, vooral met energiën.
Voor alles probeer ik eerst een logische verklaring te vinden.

Nee, geen tijgeroog, het is een groene galle...nogwat. Op advies van de verkoopster bij de Blauwe Maan ; spirituele winkel hier in de stad. Schijnt goed te zijn tegen Meniere (merk er helaas nog weinig van, maar ik hou vol en doe mijn best !!!) ' Voor alles probeer ik eerst een logische verklaring te vinden.' Ja, ik dus ook. Gewone, non-arestoteliaanse logica, (nul A) al is dat een zo nieuw denkspoor dat dat echt niet altijd meevalt. Voor Nul N en Nul E ben ik niet onderlegd genoeg, en Nul I is denk ik het punt waar we nog wel eens op vastlopen ; verschillende definities voor hetzelfde object en vice versa.

Ik was even een middagje roeien en daarna lekker in de tuin werken, en ik zie me hier een serie reacties... wauw! Ik heb zojuist de hele discussie doorgelezen. Wat me opvalt is, dat Marleen zich helemaal openstelt. Ze is bereid alles te onderzoeken. Ze is bereid als uitgangspunt te nemen, dat haar huidige uitgangspunten onjuist zijn. Kortom, een toonbeeld van openheid, tolerantie en onderzoeksbereidheid. Ed daarentegen, sorry dat ik het zo moet stellen, houdt keihard vast aan zijn eigen standpunt. Hij stelt zich niet open, wil alleen onderzoeken als zijn eigen standpunt als uitgangspunt mag dienen, en gaat er helemaal van uit dat zijn eigen standpunt het enig mogelijke is. Zo komen we natuurlijk nooit tot elkaar. Ed, je vertelt expliciet dat het goed is wanneer Marleen jouw kant op komt (de paranormale kant dus). Maar hoeveel stappen heb je zélf gezet? Je zégt wel dat je alles wilt onderzoeken, maar is dat zo? Ben je bereid aan te nemen dat een geest niets anders zou kunnen zijn dan het onderwerp van een realistische droom? Je hebt in eerdere discussies wel eens verteld dat al dit soort pogingen tot contact er slechts toe leiden dat je alleen maar steviger op je standpunt komt te staan. Dat je alleen maar met nóg meer gedrevenheid je geloof in geesten zult verkondigen. Mijn toenaderingspoging deed je af met één simpele hakbeweging, in de vorm van het woord "woordenbrij". Of, op een ander moment, "zondvloed van woorden". Waar is dan die openheid? Waar is dan die communicatie?

Bij het dragen van helende stenen, moet je er wel zelf het vertrouwen in hebben dat het zou kunnen helpen.
je moet het als het ware toelaten in je leven.
Als je er van te voren al van uit gaat, helpt het niet dan schaad het niet, zal er ook niet zo veel gebeuren denk ik.
Je weet hoe je , je hersenen kan beinvloeden, er kunnen onbewust bepaalde stoffen worden aangemaakt, die dingen blokkeren.
Door er wel in te geloven kan het ook anders om werken.
Is dit niet de basis voor veel niet uit te leggen processen.
Al maanden hoor ik van jullie dat onze hersenen tot veel in staat zijn, misschien valt dit er ook onder.
Maar wat zou het geven hoe het zit, als het maar werkt.
Ik hielp iemand eens van zijn migraine af door handoplegging, waarschijnlijk deed ik niets, maar was de suggestie van de persoon dat hij geholpen werd wel zo sterk dat het echt hielp.
Het fijt blijft dat door handoplegging de migraine weg was.
Maar was het eigenlijk de suggestie die hielp.
Zijn dit niet de dingen die jullie mij al zo lang aan het uitleggen zijn?
Zie je wel dat ik het begrijp? Rot.?
Jij leest dit ook mee.
Maar goed, het blijft onbegrijpelijk.

Ed, hier leg je het placebo-principe uit. Dat is een bekend principe. Ik vind het wel heel goed dat je dat principe kent en accepteert. Of het uitmaakt of iemand al dan niet door het placebo-effect beter wordt, is een andere discussie. Die kunnen we voor de helderheid bij een andere vraag voeren. Het placebo-effect heeft echter niet veel te maken met geesten als al dan niet werkelijk bestaande entiteiten. De geestervaring als ervaring bestaat, de geest zelf, daar zijn we nog niet uit.

Een heel stuk terug staat er dat ik alle site's die julie aangegeven hebben gelezen heb, om uit te leggen hoe het volgens jullie zit. En ik neem nog alle stappen die nodig zijn. Verders heb ik het niet over het placebo- effect
Er staat( misschien worden er door onze hersenen onbewust stoffen aan gemaakt die dingen blokkeren)
Misschien vinden we hier wel antwoorden. Verders het verhaal van de man met migraine, ja dat is het placebo- effect, maar dat heeft hier mischien ook mee te maken, wat veroorzaakt het effect van de suggestie?

Hoi Ed, Dat het placebo effect werkt, staat denk ik buiten kijf ; dat is heel goed waar te nemen en te reproduceren. Dat we niet helemaal weten nog HOE het werkt, ben ik het ook mee eens, dat vind ik dus iets wat zeker nog onderzocht moet worden. Voor mij is het echter iets in de mens zelf, en niet iets met stralingen of trillingen, maar ook daar laat me me eventueel graag door de feiten in het ongelijk stellen. Ik denk echter niet dat we het op korte termijn zullen kunnen sturen. En het is mooi dat het er is, wonderlijk, misschien (nog) niet helemaal verklaarbaar, maar nog niet paranormaal. Maar dit ging natuurlijk niet over het placebo-effect maar over het waarnemen van paranormale verschijnselen, en dan speciaal in de categorie entiteiten / geesten. Ook daarvan denk ik nog steeds dat ze in het hoofd van de waarnemer ontstaan, en daarmee niet stoffelijk of meetbaar zijn (al kunnen ze inderdaad wel geinduceerd worden, net als BDE's), en zeker niet paranormaal. MIsschien is dat wel een stukje misverstand dat er vanaf het begin geweest is : ik ben skeptikus, ja, maar ik ben dermate skeptisch dat ik ook niks afwijs. Echter, een claim voor een verschijnsel is niet hetzelfde als bewijs van dat verschijnsel. Effe knippen weer....

Ik zal nog eens een mooie metafoor bedenken : We weten allemaal dat varkens niet kunnen praten, simpelweg omdat het nog nooit is waargenomen. Bewijzen dat ze het echt niet kunnen, hebben we niet (in de metafoor dan he).
Nu kom jij mij vertellen dat je een varken hebt dat praat. Dan kan ik, skeptikus zeggen : lulkoek, dat kan niet, varkens praten niet. Uitgeluld. Maarja, daar sta jij dan met je pratende varkentje....en ik zou niet eens willen luisteren !!
Dat is mij dus te makkelijk. Ik zal eerst zeggen : laat maar eens horen dan, dat varken. Logisch, toch ?
Wanneer het varken nu gaat praten, zal ik niet meteen zeggen, wow, jongens, we hadden het helemaal verkeerd !! Varkens kunnen WEL praten !! Maar zo goedgelovig ben ik ook weer niet. Ik zou eerst grondig willen onderzoeken of er geen bedrog in het spel kan zijn, en wanneer dat volledig is uitgesloten, verder willen onderzoeken waarom DIT varken praat, en alle andere varkens niet. Zelfs al moet ik het varken daarvoor slachten Oneerbieding natuurlijk, maar er ZOU een zendertje in kunnen zitten of zo, je weet het niet.
Hoor ik echter nog steeds niks, maar jij en vier andere mensen wel (en jullie kunnen me ook, zonder bedrog, onafhankelijk van elkaar, vertellen wat het varken allemaal zegt), dan zou ik willen weten HOE jullie dit varken kunnen horen praten en waarom ik het niet kan, en hoe dat dan werkt. En dat is het punt waar ik nu min of meer sta. Vroeger zou ik gezegd hebben : zout op met je lullende varken. Nu zeg ik : ik geloof dat jij waarneemt wat je waarneemt. Hoe en waarom neem jij dat waar en ik niet ? En wat is het nut van 'pratende varkens' ?? Is het ook zinnig wat ze vertellen ? Hebben ze een boodschap voor ons ?

Prachtig uitgelegd weer, Marleen - briljant! Ik sta op hetzelfde standpunt als jij. Ik zie een bewering dat iemand een pratend varken heeft. Plus soms, niet altijd, een bewering dat anderen dat varken hetzelfde horen zeggen. Mijn punt is dat we daar moeten beginnen. Eerst eens uitzoeken of die drie of vier personen allemaal hetzelfde horen. Echt hetzelfde. Nou ja, de ene mag het varken horen zeggen dat de boer de stal mooi heeft gemaakt, en de andere mag het varken horen zeggen dat de boer de stal prachtig heeft gemaakt - je begrijpt wat ik bedoel. We moeten wel een verschijnsel uitsluiten dat helaas vaak voorkomt: de stal heeft een mooie lichtval, varkensluisteraar A gaat naar binnen en luistert wat het varken te zeggen heeft, daarna doet varkensluisteraar B hetzelfde, waarna ze "onafhankelijk" van elkaar zeggen dat het varken geniet van de mooi lichtval. Het bewijs moet iets steviger zijn. Voor mij is dit dus het punt waarop we staan: er zijn beweringen, er is nog geen bewijs.

Prachtig, geweldig zelfs, hier wacht ik al maanden op.
Ben het helemaal met jullie eens, klinkt misschien gek, maar het is waar.
Dit is wat ik bedoel ga terug naar de basis en zoek van daaruit verder.
Pas dan heb je een helder zicht, niet verstoort door allerlei theorieën en zinloze voorbeelden.