Waarom reageren zoveel niet-gelovigen op geloofsvragen en niet-spirituele mensen op spirituele vragen?

Ik vind religie en spiritualiteit bere-interessant. Maar zoals ik in een recente vraag (zie bron) ook al heb geschreven: ik geloof niet in allerlei metafysische onzin.

Maar dat maakt religie en spiritualiteit als menselijk fenomeen niet minder interessant. In tegendeel, zou ik zeggen.

Omdat iedereen wel ergens een mening over heeft denk ik.

Als niet religieus persoon, en als skepticus tegenover claims over paranormale zaken, volg ik graag in discussies, en doe er soms ook aan mee. Ja, dat komt door interesse, daar is niets stiekems aan.

Vaak wil ik in elk geval voor mezelf doorgronden hoe de andere persoon tegen het onderwerp aankijkt, en ga daarom dus vragen stellen of mijn insteek deponeren om die discussie op gang te krijgen. Soms lukt dat redelijk, maar niet altijd. Sommige mensen hebben er helaas meer moeite mee om duidelijk te maken wat hun positie precies inhoud, en sommigen weigeren deze zelfs helemaal prijs te geven.

Maar als de discussie wel op gang komt, is het interessant om eens goed te leren wat andermans invalshoek is. Soms krijg je inzichten die je anders niet zou hebben, soms gebruik ik deze ideeën later in wat andere hobbies (als je veel aan role-play doet helpt het om ook andere standpunten dan alleen die van jezelf te kennen), maar in elk geval ben je bezig met na te denken over je eigen positie. En aangezien ik graag meningen heb die ik kan onderbouwen, helpt het als je soms de tijd neemt erover te denken.

Bovendien - zou je echt alleen maar antwoorden willen hebben die je beeld bevestigd? Een forum waar iedereen het alleen maar met elkaar eens is stagneert heel gauw, omdat de gespreksstof eindigt. Een plaats waar iedereen alleen maar schouderklopjes uitdeelt aan elkaar is al gauw saai.

Een plaats waar je soms gewoon behoorlijk pittige, doch vriendschappelijke, discussies kunt voeren - waarin beide partijen proberen om oprecht antwoord te geven op de gestelde vragen, en goed lezen wat de gegeven antwoorden zijn om gericht verder t discussiëren, is daarentegen uitermate stimulerend voor de geest, om er maar even een bekend gezegde tegenaan te gooien.

Ik denk dat dat komt doordat diegene vindt dat het beeld nog niet compleet is.
Als je alleen maar spirituele vragen door spirituele mensen laat beantwoorden, dan mis je soms, heel soms wel eens een nuchtere blik op de zaken. Eentje waar wel eens door het "moeilijke" denken over het hoofd wordt gezien.

Als je het aantal antwoorden bij elkaar neemt, volgen alle antwoorden samen jouw een beeld op dat onderwerp.

Ondanks dat ik redelijk sceptisch ben tegenover beide zaken heb ik wel intresse. Dat lijkt me zeker in het geval van religie ook wel logisch omdat een groot deel van de wereldbevolking religieus is en er de laatste jaren een flink debat gaande is over religie in de samenleving. Ik zou het vreemd vinden om dat volledig langs je heen te laten gaan.

Iedereen is spiritueel, iedereen, maar sommigen weten dat en sommigen niet...

En als je denkt te horen bij niet-spiritueel dan moet je niets hebben van spiritueel en andersom...

Maar iedereen is spiritueel, iedereen, maar sommigen weten dat en sommigen niet...

Ik kan hier alleen vanuit mijzelf een antwoord op geven. Ik zal je een aantal redenen geven. Het hangt van de gestelde vraag af, welke reden(en) in dat geval meespelen.

De vraagsteller stelt een vraag. Als je een vraag stelt, loop je het risico dat je antwoord krijgt. Ik zal dan ook een antwoord geven, gewoon, omdat daarom wordt gevraagd.

Het spirituele krijgt vaak erg veel aandacht  --  meer dan het onderwerp objectief gezien verdient. Enig nuchter tegenwicht tegen deze overvloed lijkt mij nuttig.

Ik ben in het spirituele geïnteresseerd als menselijke eigenschap. Hoe kómt iemand erbij om iets te geloven, iets dat wel zó onwaarschijnlijk is dat het eigenlijk niet waar kán zijn? (Deze zin klinkt denigrerend, maar is niet zo bedoeld - ik geef slechts mijn gedachten enigzins extreem weer omwille van de duidelijkheid.) De mens achter het geloof, dat vind ik intrigerend.

Ik ben zoekende naar de waarheid. Waarheidsvinding, op welke manier ook, is voor mij vrijwel heilig. Volgens Popper moeten wij er altijd rekening mee houden dat de dingen die wij denken te weten, eigenlijk onwaar zijn. Met andere woorden, ook al lijkt iets nog zo vaststaand, je móét blijven zoeken of het écht zo is. Daar hoort dus ook het continu evalueren van spirituele beweringen bij.

Een aantal spirituelen cirkelt slechts rond in het eigen wereldje. Ik daag die mensen graag uit, net zoals ik zelf graag uitgedaagd word. In dit geval bestaat mijn uitdaging uit een kennismaking met een ander wereldbeeld. Denk aan de inmiddels bekende theepot...

Bij de eerder genoemde heilige waarheidsvinding hoort ook het ontmaskeren van aperte onzin. Wordt er pure onzin verkondigd, dan zal ik dat zeggen.

Ik eindig met een filantropische reden. Het is o zo makkelijk om informatie te krijgen over de spirituele invalshoek. De nuchtere invalshoek en het kritische, zelfstandige denken, krijgen aanzienlijk minder aandacht. ik zie het als mijn morele plicht de lezers, ook degenen die zelf niet deelnemen aan de discussie, ook dit nuchtere alternatief te laten zien. In de hoop dat ik bij enkele van die toehoorders een zaadje kan planten dat ontkiemt tot een prachtige bloem.