De mens begraaft zijn doden. Is er op aarde nog ander leven met dit gedrag?

Echt begraven niet volgens mij. Je hebt wel dieren die elkaar opeten, dan ben je ook weg;)

Het moeilijke van deze vraag is dat veel dieren technisch niet in staat zijn om te kunnen begraven. Je kunt dus niet weten of ze dit willen, of dat ze dit gevoel hebben. Het is wel bekend dat sommige diersoorten rouwen om overleden dieren. Het ijsbeertje Swimmer is daar al een mooi voorbeeld van.

Het begraven van doden is historisch, cultureel en religieus bepaald. Misschien is voor dieren het na een tijdje verlaten van een dood dier exact dezelfde gedachte, alleen anders uitgevoerd.

Olifanten hebben een kerkhof, waar stervende olifanten naar toe gaan om te sterven.

Heb wel ooit gehoord van bepaalde beren die hun overleden jongen overdekken met gebladerte en takken.

Kan het niet zo één, twee, drie vinden maar mocht het linkje nog opduiken zet ik 'm alsnog onder je (leuke) vraag.

De mens is de enige "diersoort" die gereedschap hanteert. Toen ons gereedschap minder ontwikkeld was, konden wij de doden ook niet begraven zoals we dat nu doen. Denk maar aan de hunebedden.
Dieren "verstoppen" de doden ook, maar doen dat anders dan wij.

Begraaft of verbrandt of geeft het lijk mee met de stroom van een groter water (zee, meer, oceaan, rivier) of legt het lijk neer voor aaseters of balsemt het lijk voor eeuwige opbaring of...

Ik denk dat de mens in ieder geval de dood omkleedt met rituelen. Rituelen die enerzijds dienen om de dierbaren afscheid te kunnen laten nemen en anderzijds om de dode een gunstige overgang te laten hebben naar een dodenrijk of hiernamaals.
Dat de rituelen ook inhouden dat de nabestaanden zich ontdoen van het lijk, heeft volgens mij vooral te maken met hychiëne. Een lijk gaat enorm stinken en als je het maar laat liggen waar het doodviel, heb je daar last van en kun je er zelfs ziek van worden.

Dieren hebben veel minder dan mensen een vaste woon- en verblijfplaats :-) De noodzaak om zich te ontdoen van een lijk is dan ook kleiner. Maar als bijvoorbeeld een kuiken sterft, zal een oudervogel dat dode kuiken wel uit het nest verwijderen.
Of er dieren zijn die dood met rituelen omkleden dat weet ik niet, maar wat ik één van de meest indrukwekkende beelden rond dood vind (uit de natuur) is die van een chimpansee die sterft van verdriet na het overlijden van zijn moeder. Dat apenkind was al een aantal jaren oud en fysiek en cognitief zeker in staat om zelfstandig (binnen de troep waar hij in woonde) te overleven. Toen zijn moeder stierf leek het beestje te breken van verdriet en het kwam daar nooit meer overheen. Het jonge dier stierf korte tijd later van honger, uitputtting en verdroging.
Ook bekend maar niet eenduidig geïnterpreteerd, is het gedrag van olifanten rond de beenderen van overleden soortgenoten. Zelfs jaren na dato bezoeken olifanten de beenderen van hun dode broeders en zusters. En dan gaan ze een vrij intensief contact met die botten aan.

Rouw bestaat wat mij betreft dus zeker in de dierenwereld. Ik weet niet of dieren in staat zijn tot het ontwikkelen van rituelen en als ze dat wel zijn, of wij dan in staat zijn die rituelen te herkennen. Ik hou het er op dat er diersoorten zijn die, net als wij, de dood betreuren en omkleden met bepaald gedrag.

je antwoord ligt al in de vraag besloten. De MENS begraaft zijn doden... Elk ander leven heeft er geen boodschap aan wat er met de doden gebeurt, alleen de mens heeft een voor- of afkeur tav zaken...

Het is geen direct antwoord maar heeft er wel mee te maken.
Toen het mijn Labrador reu met 16 zijn tijd om te sterven gekomen was, was ik geschokt door het gedrag van mijn twee lieve teefjes. Zodra de reu wilde eten, duwden ze hem weg en vraten snel zijn bak leeg. En steeds als de reu met zijn laatste krachten uit de tuin naar binnen wilde komen, blokkeerden ze samen de ingang. Het maakte me triest maar het was wel hun wijsheid.