Spiritualiteit is larie volgens vele. waarom beweren velen het te zijn (kunnen)

Goed beschreven, +1.

Zoals jij bij mij ben ik het met jou niet 100% eens...

What the bleep, onzin?

Ja, het kon me ECHT niet één seconde overtuigen of boeien, en ik heb toch twee keer gekeken En het boek gelezen, maar helaas pindakaas.

Hoe meer je van de wetenschappelijjke ontwikkelingen weet, hoe tenenkrommender What the Bleep is.

Ik heb voortdurend het idee dat ze bewust heeel erg vaag zijn en overdreven opzettelijk onduidelijk in hun taalgebruik. Ik kan er dan op een gegeven moment werkelijk geen touw meer aan vastknopen, met de bedoeling natuurlijk dat ik denk dat het aan mij ligt dat ik het niet snap. Echter , een verhandeling over pakweg iets extreems als teleportatie aan de hand van quantummechanica is ook heel ingewikkeld, maar kan ik WEL prima volgen. Dus dan ben ik toch geneigd te denken dat het aan mij niet kan liggen....

Precies, dat is wat ik bedoel met tenenkrommend. Veel wazig taalgebruik, veel vage verwijzingen naar iets dat vagelijk bekend lijkt. De bedoeling is dat de kijker een gevoel van herkenning krijgt, en daaruit concludeert: ja, daar moet dan wel iets inzitten. Sommige kijkers, zoals jij en ik, kijken en denken verder dan "vagelijk bekend". Die vragen zich al tijdens het kijken af, wat het dan precies betekent, en hoe het zou kunnen samenhangen met andere dingen. Als je dat doet, prik je het sprookje meteen door.

Er moet gewoon minimaal iets van logica inzitten, of een gevoelsmatig ' ja verhip' . Bij quantummechanica heb ik dat dus wel, vermoedelijk doordat het ondanks dat we er weinig van begrijpen en het niet strookt met onze eigen wereld, het al wel toepasbaar (denk aan lasers, camera's ed) en dus aantoonbaar is. In feite is het net zo ' bovenaards' , maar dan gedegen en onderbouwd. Daar kan ik blijkbaar wat mee. Toen ik ' What the Bleep' zag, was ook mijn eerste gedachte (die steeds weer terugkwam) : verdiep je eerst eens ineen stukje elementaire natuurkunde.

Weer jammer dat je je vooroordelen weer klaar hebt met:
"het leuke is dat de meeste mensen zo oppervlakkig bezig zijn".
Uit jouw bijdrage lees ik dat 'deze groep' het niet door heeft, het niet zou snappen. Wanneer je echt geïnteresseerd bent in het leven, in je medemens en hem beter wil begrijpen wat hem beweegt, zul je als eerste vrij moeten zijn van oordeel, ver- of vooroordelen. Alle mensen zijn, gelijk jij, op zoek het leven te doorgronden. Ieder om zijn manier. Jij wil dit mn wetenschappelijk uitgetikt zien, en de spiritualisten nemen hiervoor een andere benadering/insteek enwel die van zijn gevoel, ervaring, emotie, intuitie.... En ja, dit is subjectief en heel individueel. Daarom wordt dit bv door jou (en de reguliere gezondheidszorg om nog maar wat aan te halen) )als niet serieus genomen. Hoe komt dat....
Omdat jij en zij hier niet mee overweg kunnen (praktijkvoorbeeld en eigen ondervinding)! Wat moeten jullie met gevoelens, met kronkelingen in de geest, de beleving van de ander. Jullie kunnen er niets mee (Ik merk dat ik generaliseer. Dit is niet mijn opzet) Zowel jij, als zij, hebben een eigen manier gevonden wat het dichtst bij jou en bij hen ligt om het leven te leven. Ieder is op zijn manier lerende, op zoek naar zijn antwoorden, enz. Ieder op zijn eigen manier. Dit is dé manier om te bepalen hoe het voor jou werkt; en is.
Of je daarvoor op enig moment eerst de wetenschap kiest om jouw waarheid/ jouw totaalbeeld te bepalen (misschien heb je de spirituele kant daarvoor al doorvorst) om je vervolgens te verdiepen in 'het spirituele', of vice versa. Ieder leert door vallen en opstaan. Geef hem en jouzelf de kans je hoofd te stoten om er vervolgens een oplossing voor te zoeken deze niet meer te stoten. Aangeprate 'wijsheid' werkt niet, wel die door eigen ervaring en studie wordt opgedaan. Nogmaals, ik keur jouw waarheid niet af, maar doe dit (en zeker niet op voorhand!) ook niet bij anderen.

Berth, je leest een opmerking die ik niet heb willen maken. Als je alleen het zinsdeel leest dat je citeert, lijkt het net of ik spiritualiteit in zijn algemeenheid oppervlakkig noem. Maar dat is niet wat ik doe. Mijn opmerking betreft twee mensen die twee totaal verschillende vormen van spiritualiteit beoefenen, daar met elkaar over in gesprek gaan, en vervolgens niet doorhebben dat hun benaderingen zo compleet verschillend zijn. Dat mag ik oppervlakkig noemen, toch? Vergelijk het met een discussie tussen twee fervente gelovigen, bijvoorbeeld een streng katholiek en een aanhangster van wicca die bij volle maan de natuurgeesten aanbidt. Als die twee met elkaar praten, allebei enthousiast zijn over het fijne gesprek over hun gezamenlijke geloof, maar niet doorhebben dat hun uitgangspunten, hun benaderingen, hun hele ziens- en handelwijze, compleet van elkaar verschillen - dan mag ik dat oppervlakkig noemen.