Waarom bepalen de ouders de naam van een kind?

Op latere leeftijd je eigen naam kiezen maar hoe wil je dan tot die tijd door het leven gaan ?
Om nog maar te zwijgen over de heel erg late geboortekaartjes.
Ik vind wel dat het eenvoudiger moet zijn om je naam te veranderen, zowel voor- als achternaam.

Goede vraag, ik vind dat de groot-ouders de naam mogen kiezen, zijn we van al die absurde namen verlost.

als het eerste wat je zegt, je naam zou zijn...
dan zou iedereen lady gaga heten... en ik weet niet of je haar ooit hebt gezien... dat wil je niet :P

Eigenlijk alleen maar een kwestie van cultuur. Er zijn zeker ook culturen op deze planeet waarbij een pasgeboren kind een tijdelijke naam krijgt en pas veel later de permanente die ook weer bij de ene cultuur door de ouders wordt gegeven of door een stamhoofd of zelf gekozen wordt.
In Europese culturen (en invloeden daar van) is een naam ook over het algemeen niet meer dan een aanduiding om eenduidigheid te hebben over identiteit. Dan is een leven lang dezelfde naam wel zo praktisch. En zoals Shakespear al zei: 'Whats in a name? That which we call a rose. By any other name would smell as sweet.' Geeft eigenlijk al aan hoe weinig reële waarde we in Europa aan een naam hechten. Zo lang je maar geen 'he, jij' hoeft te roepen (hoeveel mensen weten bijvoorbeeld je volledige naam? weinig waarschijnlijk omdat het de moeite niet loont het te onthouden) en we allemaal maar hetzelfde gezicht in gedachten hebben wanneer iemand ter sprake komt.
In andere culturen waar naamgeving een veel meer mystieke significantie heeft zie je vaker dat permanente namen pas later worden gegeven of verdient moet worden als onderdeel van het proces van volwassen worden.
Zeker in culturen die van ouds her een hoge zuigelingen sterfte kennen is het gebruikelijk een baby nog geen vaste naam te geven.
Ik vermoed dat het ook wat te maken heeft met het Christelijke dogma van de erfzonde. De erfzonde namelijk moet bij de doop weg gewassen worden als het ware en een naam is daarbij zeker van belang om de identiteit aan te kunnen geven van wie nu eigenlijk gedoopt wordt. Om die reden werd in meer kerkelijke tijden bij een keuze tussen het redden van het leven van de moeder of van de baby bij een moeilijke bevalling gekozen de baby te redden om te zorgen dat het niet ongedoopt zou sterven.

Als we het aan het kind overlaten dan bepaalt het kind het inderdaad. Als ouders heel bewust geconcipieerd hebben, geluisterd naar het aankomende kind, dan hadden de ouders kunnen weten wat de naam had moeten zijn van het aankomende kind en het vervolgens de naam aan verleend...

Het is erg onhandig om als kind geen naam te hebben, zoals door de andere antwoordgevers al is aangegeven. Wie zijn of haar naam echter niet mooi vindt, of om een andere reden niet langer zijn of haar naam wil hebben, kan deze laten veranderen. Dit kost wat geld en moeite en het levert ook weer praktische problemen op, maar het kan en mag wel, in ieder geval in Nederland.

Het is in de meeste westerse landen nog steeds mogelijk om je naam naar verloop van tijd aan te passen. In vele gevallen hangt hier wel een prijskaartje aan. Maar wanneer jij het goed kan formuleren en argumenteren tegenover een rechter dan kan deze er mee instemmen dat je naam gewijzigd wordt. Dit kost in het ergste geval één uur advocaatkosten, want dit moet wel via de advocaat...

Verder kan je er voor kiezen om je naam je naam te laten en in je directe omgeving een roepnaam te introduceren...

Als laatste zou je kunnen zorgen dat je in een getuigebeschermingsplan terecht kom. Maar hiervoor moet je wel erg waardevolle informatie hebben voor justitie. En je moet ze er echt van kunnen overtuigen dat je dusdanig veel gevaar loopt dat je leven niet meer zeker is als jij je mond open doet...

Je roepnaam kan je gewoon zelf veranderen op latere leeftijd, ik heb daar in mijn directe kring wel voorbeelden van. Als je dat een half jaar consequent volhoud is je oude (roep)naam geschiedenis. Je doopnaam veranderen is lastig, maar dat is toch zelden maar ook je roepnaam.

En dan moet je nog blij zijn dat je niet in IJsland woont, daar bepalen de grootouders namelijk de achternaam van de kleinkinderen :).
De achternaam van een kind is daar namelijk de voornaam van zijn/haar vader met daarachter "son" in geval van een jongen en "dottir" in geval van een meisje.
Als je daar dus als man een rare voornaam hebt, dan krijgen je kinderen later ook direct een rare achternaam.

Naast de praktische component zodat je weet tegen wie je het hebt of over wie het gaat hebben mensen ook de behoefte om mensen/dieren/zaken een naam te geven om ze toe te eigenen. Als je iets een naam geeft, kun je het je een soort van toeeigenen. Denk maar aan je vriend of vriendin, die je anders noemt dan hij/zij heet. Als ouders heb je de sterkste band met je kinderen en moet jij ze dan ook hun naam geven, zodat je kan laten zien dat ze van jou zijn.

Naast de praktische component zodat je weet tegen wie je het hebt of over wie het gaat hebben mensen ook de behoefte om mensen/dieren/zaken een naam te geven om ze toe te eigenen. Als je iets een naam geeft, kun je het je een soort van toeeigenen. Denk maar aan je vriend of vriendin, die je anders noemt dan hij/zij heet. Als ouders heb je de sterkste band met je kinderen en moet jij ze dan ook hun naam geven, zodat je kan laten zien dat ze van jou zijn.

wel vind ik dat de ouders de naam moeten kiezen. Maar wel met hun verstand. Niet lukraak maar een naam roepen zoals ik laatst op het eind van een (serieuze) belgische film zag in de aftiteling: "Lul Hannes".
Nee eerlijk waar dat is gewoon iemand zijn naam.

Daarom meteen naar het volgende punt:

Ik vind dat je je eigen naam indien je dit echt wil, makkelijker moet kunnen veranderen.

;)

Ouders bepalen de naam van het kind omdat dit kind zich door naam moet kunnen onderscheiden van anderen. Men wil het kind toch kunnen roepen of benoemen. Het meest praktisch is om dit te doen door een zorgvuldig gekozen naam. Anders wordt je benoemd op een uiterlijk kenmerk (sproet; rooie, dikke; ...) of op een ander onderscheidend kenmerk (zus; broer; nummer drie;....) en ook al mag je dan later je eigen naam kiezen, blijft deze, soms negatieve, naam je toch je hele leven bij. Om die reden is het namen kiezen door de ouders toch te verkiezen boven het op latere leven zelf kiezen van een naam. En als je echt niet met de door je ouders gekozen naam wilt leven, is naamsverandering altijd nog mogelijk.

Tenzij je één of andere wacko naam toebedeeld kreeg door wacko -ouders, denki k dat de grote meerderheid een naam heeft gekregen van zijn ouders die met liefde , met veel voorbereiding uitgekozen is. Dus ik voel me dankbaar tov overleden ouders dat ik een ierse naam gekregen heb .