Hoe komt het als een kind een hapje krijgt van een lepel dat de mond van de gever ook open gaat?

Ik denk dat het puur automatisme is, dat de ander dat niet door heeft. Kijk je toch lekker de andere kant uit?

Het is een indicatie dat de gever over een beperkt motorisch vermogen beschikt.

Hier ook weer spiegelen... Men traint de kleine te spiegelen...

Soms is het voordoen, vaak is het spiegelneuronen. Dat is een onderbewust proces in je brein > je ziet het ook bij groepen mensen (bijv allemaal benen over elkaar of allemaal snuffen)
Bij mijn grote broer (die heeft Duchenne) doe ik het trouwens ook. Werd me er op een gegeven moment bewust van, maar het is vrij moeilijk te onderdrukken!
Misschien valt het trouwens ook onder de categorie 'jij hebt een telefoon vast dus ik kijk alvast naar je oor'

Heb je het zelf wel eens geprobeerd en bleef je mond toen dicht? Volgens mij is het een automatisme en kun je het alleen voorkomen door er steeds aan te denken,dat je de mond dicht moet houden.

Eigenlijk is het iets natuurlijks. Je bent intensief met je kind bezig; soms zeg je "hap"tegen het kind en doet daarbij je mond open (je maakt een hapbeweging); soms zeg je het niet, maar doet daarbij toch je mond open. Het is een vorm van interactie die heel natuurlijk is. Alleen zodra jij je bewust bent van deze actie vind je het ineens raar. Je doet dit alleen maar bij heel jonge kinderen. Het is een vorm van lichaamstaal die belangrijk is voor het contact met het kind. Zodra je met een uitgestreken gezicht zonder mimiek met je kind bezig bent, is er meer reden om je zorg te maken dan wanneer je jouw mond open wanneer je kind een hap eten krijgt. Je zou natuurlijk ook met je baby tijdens de maaltijd een ander onderwerp aan kunnen snijden, maar het is ook vreemd om over het weer, de zwangerschap van de buurvrouw of de politiek met het kind te praten. Je 'praat' met het kind door de (mond)bewegingen van het kind te imiteren.

Je kunt dit zien als een praatje met het kind op het niveau van het kind. Verzet je hier vooral niet tegen. Ook al staat het stupide. Je doet het uit (moeder)instinct.

Dit verschijnsel gebeurt in de hele wereld. Uit onderzoek is gebleken dat dit belangrijk is voor de ontwikkeling van jonge kinderen. Zowel voor hun sociale ontwikkeling als voor hun taalontwikkeling.