waarom doet liefdesverdriet zo pijn?

omdat je iets heel belangerijks aan die persoon had gegeven en dat is je hart....

Toegevoegd op 16-06-2009 00:55:16
en dat is het kostbaarst en breekbaarst om te geven

een ding stond vast en dat was jullie liefde, maar als dat los laat is niets meer zeker, liefde is 1 van de dingen die je zeker weet. je wereldstort in en niets is meer iets waard,
als zelfs liefde al niet meer echt is ect.
je komt er over heen, dat zweer ik je, en beloof ik je. duurt alleen even.

Omdat liefde zowat het belangrijkst is in het leven en je beseft dat er een stuk toekomst terug zal opgebouwd moeten worden na eerst dit verwerkt te hebben. Soms duurt dit een jaar ,een periode van boosheid, niet aanvaarden ,niet begrijpen ,loutering, frustratie, acceptatie en tenslotte het begin van iets nieuw. Al deze stadia zul je doormoeten en daarom gaat dit tesamen met de al de gekende symptomen van pijn, braken, niet eten, eindeloos wenen. Uit ervaring weet ik dat de sereniteit en goede vrienden de enige uitweg biedt op herstel .

Omdat je verder met die persoon wilde, maar 't niet mogelijk blijkt.

Juist omdát je wereld vergaat. Alles wat fijn, goed, warm en mooi was, is opeens weg, en je krijgt het nooit meer zo terug. De Fransen hebben daar een heel mooie omschrijving voor : Partir cést mourir un peu / afscheidnemen is een beetje als sterven, of afscheidnemen is een beetje sterven.
Maar wat óók zo'n pijn doet, is dat al het lieve en byzondere in jou opeens niet meer op prijs gesteld wordt, want hij wil je niet meer.......en als je vooruit kijkt, is dat als een eindeloos strand, met níéts meer om naar uit te kijken, laat stáán je ergens op te kunnen verheugen.
Het enige wat je nu blijft is tijd.
Probeer elke dag zo goed mogelijk door te komen, zoek je vrienden/vriendinnen op, luister naar muziek die je juist nú mooi vindt, en lik je wonden.
Al kan je dat nu absoluut niet geloven : gevoelens verliezen langzaam hun scherpe kantjes, en doven nog langzamer uit.
Er komt een dag, dat je jezelf opeens in de disco in een spiegel ziet dansen, en dat je verbaasd denkt : Goh - moet je mí'j nou zien - als ik terugdenk aan een jaar geleden, toen ik zo doodongelukkig was....Maar ik bén er weer!!!!
Er komen betere tijden, ik beloof het je!!!!

Omdat er zulke grote belangen bij gebaat zijn... Het gaat over nakomenlingen wel of niet, dat is niet niets... Er zijn zulke grote belangen...
En het pakt je bij de lurven, verliefd en dan ben je ziek, bloedstromen veranderen zomaar ineens... dus ook al om ziek van te worden... en dan is het uit... ook alweer om ziek van te worden...

Omdat het zo intens is... daarom doet het zo´n pijn...

Pijn om een verbroken relatie knakt je leven, zo voelt het.
De pijn kan zo intens zijn dat langdurige depressie, ongezonde stress en lichamelijk klachten het resultaat zijn.

In Nederland is liefdesverdriet vaak de tegenkant van seksuele vrijheid en individualisme.
Toch zit de kracht van je bestaan voor een belangrijk deel in je relatie.

Ook liefdesverdriet is een uitdaging, al is het een zeer ongemakkelijke. Het biedt, als elke echte persoonlijke crisis, een unieke kans om je te bezinnen
op je (verloren) relatie en jezelf. Het biedt je de mogelijkheid opnieuw en wijzer te beginnen, als herboren. Met frisse liefdesenergie.

Daarvoor is wel nodig dat je je liefdespijn en wat daarmee verband houdt, verwerkt. Als je afgewezen bent, kan het gebeuren dat je jezelf emotioneel zelfs tot gijzelaar van je geliefde maakt. Een kwellende, afhankelijke toestand.

Praat erover! Schrijf! Uit je! Creativiteit en contact redden je. Eenvoudig gezegd. Maar hóe doe je dat? Als je diep in het verdriet gevallen bent?
Liefde is namelijk niet om te lijden, maar om ervan te genieten! Dus probeer het negatieve om te buigen in iets positiefs, ook al is het moeilijk, je komt er wel bovenop! Heel veel sterkte!

Wat zo'n pijn doet is het afscheid nemen van je vroegere toekomst........

dat is een rouwproces.

als dat doorleefd is, zul je kracht vinden en ruimte om een nieuwe toekomst te bedenken en daarnaar te verlangen.

Geloof me, dat komt weer.
Maar nu nog niet
en dat is niet erg
je zult het voelen, van binnen, als het zover is

accepteer je gevoel nu, en wacht maar af

Het doet pijn omdat je de liefde dus je hart hebt gegeven. Voor jouw is dat heel vervelend. Het is een clichè maar je kunt me 100% vertrouwen dat dit overgaat. Je zal er de tijd voor moeten nemen. Als je het verwerkt hebt zie je nieuwe mogelijkheden om jouw liefde te delen. De pijn die je hebt is heel realistisch maar de liefde in je hart blijft. Als de verwerking achter de rug is heb je geen pijn meer en kun je met hart verder leven in liefde en harmonie met je zelf vinden. Liefdesverdriet is een beetje rouwverwerking. Je hebt letterlijk last van het vertrouwde en verlies van de liefdes band. Bij de èèn duurt dit heel lang en de ander kort. Niemand kan jouw vertellen hoe lang het zal duren. Je creeert wat rust, als je erop vertrouwt dat het over gaat. Neem er de tijd voor. Voor dit moment wens ik je sterkte en hoop voor jouw op kracht dit verlies te verwerken. Het gaat over, echt waar.

Begin en eind van een liefde worden voelbaar door de onthutsende ervaring alleen te zijn. Zoals verliefdheid zich uitdrukt in sterke lichamelijke en geestelijke emoties, zal liefdesverdriet nog sterker zijn. Het is een omgekeerd proces wat tijd nodig zal hebben om te rouwen en te helen.

Sterkte...

Omdat je een kostbaar bezit had: Liefde.
Dat is ineens weggevalen en er ontstaat een gat. Dat doet pijn..