wie kan zich nog iets herinneren van voor zijn/haar derde levensjaar?

Ik wel, meerdere dingen. De dag dat mijn broertje geboren werd, vage herineringen van uitstapjes, etc.

Ja, een kinderspeelfilm in de jaren 70 van Sinbad de Zeeman. Ik kan me herinneren dat ik heel bang werd van een scene met een spin. Maar dat is dan ook meteen het enige.

Ik weet nog dat ik 'voor het eerst' op vakantie was. Ik had een muizenholletje ontdekt en ik herriner me stokbrood.

Nu ben ik nog niet zo heel erg oud dus misschien dat ik het me daarom nog herriner.. Of omdat ik veel foto's gezien heb van toen ik klein was.

Ik kan me nog herinneren dat ik bij mijn moeder in de auto op schoot zat. Een Citroën 2CV. Naast me zat mijn vader achter het stuur. We moesten stoppen omdat vanuit de brandweer kazerne een brandweer met sirene aan kwam uitrijden.
Deze flits kwam een jaar of 12 tot mij toen ik in de auto zat op de van Baerlestraat in Amsterdam en me opeens de plek en gebeurtenis daar kon herinneren. Op de hoek bij het Museumplein heeft inderdaad een brandweer kazerne gezeten.
Ik vertelde mijn moeder dit verhaal en die vond het bijzonder dat ik het me herinnerde. Die 2CV hadden mijn ouders ongeveer een half jaar na mijn geboorte weg gedaan.

Ik kan me ook nog herinneren dat ik op mijn eerste verjaardag een knuffelpop van mijn oma kreeg. Ik heb hem nog steeds :)

Ik ben bij 'wie het eerst thuis is' met mijn broertje met mijn hoofd op het stoepje bij de voordeur gevallen. Ik werd in het fietsstoeltje vóór op de fiets van mijn vader naar de EHBO gebracht. Moest gehecht worden en ik kreeg een groene doek over mijn gezicht. Volgens mijn moeder was ik toen 2 jaar.

Ik kan me mijn verjaardag herinneren toen ik 3 werd. Kijk ook eens bij deze vraag; http://www.goeievraag.nl/vraag/allereerste-herinnering-mens.8683

Ha, die Redhead;

Ik heb nog wel een paar losse flarden in mijn geheugen van voor mijn derde levensjaar. Niet dat ik me daar altijd heel bewust van ben, maar sommige dingen kun je bijvoorbeeld met behulp van foto's en herinneringen van anderen redelijk nauwkeurig herleiden.

Herinneren is lastig van de prespraakperiode van je leven... Er wordt nog geen herinnering opgebouwd...
Alles is meteen nadat het gebeurt weer vergeten... Je hebt taal nodig als instrument om iets te onthouden...
Ik kan me wel sfeer herinneren... Vanmiddag had ik even geslapen, een siesta zogezegd, ik werd wakker en ik keek naar de natuur en de wolken en ik voelde dat er een herinnering was, dat ik als kind dat ook zo deed... Er was geen gedachte alleen maar kijken... Kijken zonder begrijpen, zonder woorden of gedachten... Er was verwondering van de aanblik, maar er was geen doener in het kijken er was alleen maar dat wat er gezien is...
Dat beleven van het moment komt van een periode van mijn leven van voor mijn derde levensjaar vermoed ik...

Ik herinner me meerder dingen. O.a. de moestuin van mijn vader. dat ik in bad ging in de gootsteen. de keer dat ik mijn handen verbrandde... en nog veel meer. Maar ik heb een fotografisch geheugen en onthoudt (zoals blijkt uit gesprekken met familie) heel en heel veel.

Twee jaar (bijna drie) was ik toen toen uit de kinderbox was geklommen .
Toen ik er uit was riep ik he he.

Ik was 2,5 toen mijn zusje geboren werd. Ik weet nog heel goed dat de kraamhulp haar verschoonde en dat mijn zusje vreselijk aan het huilen was. Ik stond ernaast en werd zo boos op de kraamhulp, omdat ik dacht dat zij mijn zusje liet huilen. Ik kan me zelfs nog de boosheid herinneren, wat resulteerde dat ik de kraamhulp een paar klappen gaf.

Ik verdronk bijna, en dat kan ik me nog wel herinneren. Voor de rest alleen maar vage herinneringen over mijn muziekdoosje en mn knuffel.