Wat maakt voor jouw iets waarheid?
Wanneer neem jij iets aan en beschouw je dat als waar?
a) Als ik zelf iets ervaar waar ik niet omheen kan. Als ik dit zo vaak ervaar, kan ik er niet meer omheen dat het er moet zijn (voor mij is dat begonnen met energieën, als jarenlange QiGong beoefenaar). b) Als minimaal 2 verschillende personen hetzelfde zeggen. Deze personen hebben totaal niets met elkaar te maken. Dan begin ik toch te denken dat er een mate van waarheid in moet zitten. c) Ik heb een sterk gevoel. Als iemand iets zegt en het voelt voor mij niet goed, dan zal ik dit niet zo snel als waar beschouwen. Als het echter direct goed voelt, dan wordt ik "gepakt" door die uitspraken. Geloof ik het dan meteen, ja innerlijk wel, maar het rationele misschien nog niet direct. Ik zal het echter niet vergeten. d) Beperktere gevallen van wetenschappelijk bewezen. Beperkter omdat in sommige onderzoeken andere belangrijke factoren niet meegenomen worden.
Een paar maanden laten ontmoette ik een fysiotherapeut in een hele andere stad. Hij deed iets met QiGong, ik herkende dat direct.
Het eerste wat hij vroeg was: en voel je al wat? Ik WIST direct waar hij op doelde. Dat het de eerste vraag was... de voorzichtigheid waarop hij het vroeg... (Hij was ook een QiGong docent). Was voor mij een optie b)
Later ben ik het zelf gaan voelen, nu is het redelijk sterk ontwikkeld, ik KAN er gewoon niet meer omheen.
Ik gaf even een voorbeeld hoe ik iets als een waarheid ben gaan beschouwen.
Wat voel je dan, een bepaalde prikkeling, warmte, een bepaalde druk. Misschien begin je ook wat vlekjes te krijgen in de palmen van je hand.
Dit zijn uitingen van de energie, die stroom waar je gedachten zijn. Waar de energie stroomt, stroomt ook het bloed meer.
Je zegt misschien, ja maar de zenuwen voel die pijn van het klappen, vandaar de tintelingen. Dat klopt, ook.
Het bloed veroorzaakt de vlekjes, de wrijving de warmte, en de druk. Allemaal waar. Maar als je en indicatie wilt hebben, dat is dit het op een grof niveau. Je zenuwstelsel moet zo gevoelig worden, dat als je je hand heel langzaam beweegt (1cm/s), dat je de lucht heel duidelijk voelt tussen je vingers door. Je voelt ook de verkoeling van diezelfde lucht, alsof het waait.
Je beweegt je hand immers door de lucht heen en lucht is voelbaar als het beweegt (waaien). Sommige mensen zijn geboren met een gevoeliger systeem. Deze kunnen energie van nature ervaren. Wij noemen ze nieuwetijdskinderen. Maar iedereen kan het leren.
Het duurt alleen minimaal 5 jaar voordat je ermee kan werken. Minimaal een jaar of 2 voordat je iets kan ervaren. Met de methode van QiGong dan in ieder geval. En net zoals alles heeft de een meer aanleg dan een ander. Ik kan het je leren, ik kan het je niet laten zien.
Ik ken mijn leraar, die wil niet "showen" met dit gegeven. De andere persoon was een kortstondige relatie en die relatie bestaat al heel lang niet meer. Er zijn vast mensen die het jouw kunnen laten zien. Ik ken ze helaas niet.
Toch zijn er mensen die het de wereld willen laten zien. Echter is er niemand (die niet al geloven) die deze mensen geloven. Ik noem nu wat namen: Uri Geller. Char. Derek Ogilvie. Het zesde zintuig.
Zij proberen de mensen het te tonen, echter lukt het ze niet. Ze gebruiken dus kennelijk niet de juiste methode. Maar wat is dan wel de juiste methode.
Zolang ik hier zelf niet een antwoord op weet, ben ik niet in staat om het jouw te laten zien.
2. De echte bedriegers. Dit zijn mensen die deze energie niet kunnen voelen, maar willens en wetens de wereld voor de gek houden.
3. De zelfbedriegers. Dit zijn oprechte mensen, die er zelf van overtuigd zijn dat ze iets kunnen voelen - maar die dat in werkelijkheid niet kunnen. Wat ik graag wil zien, is een test, of een experiment, waarvoor groep 1 zal slagen, terwijl groep 2 en groep 3 zal zakken. Geller, Char, Ogilvie en vele anderen laten alleen maar dingen zien die een echte bedrieger ook kan laten zien. Dit is zelfs gedemonstreerd: goochelaars hebben elke truc van deze mensen nagedaan. Precies om die reden is er geen enkel verschil te zien tussen Geller, Char, Ogilvie enerzijds, en bedriegers anderzijds. Daarom staat al meer dan honderd jaar het verzoek open, iets te doen waardoor we een *verschil* kunnen zien tussen de voeler en een (zelf)bedrieger. Een methode zou zijn: voeler A en voeler B geven onafhankelijk van elkaar aan waar veel/weinig energie zit. Zijn ze het eens, dan is er iets aan de hand. Zijn ze het niet eens, dan is minstens één van de twee niet capabel. Dit is een simpel experiment, en de experimentator (ik?) hoeft geen vijfjarige oefeningen te doen om te bepalen of er iets van waar is.
Men denkt van Char dat zij heel goed naar mimiek kijkt op bepaalde manieren vragen stelt, dat de ander haar altijd de antwoorden geeft.
Helaas is Char niet in staat om op een andere wijze haar gave (of kunstje) uit te voeren. Maar ik ben er van overtuigt dat er altijd tegen argumenten worden gevonden. Ik ben in Frankrijk naar een plek geweest waarvan bleek dat aarde een verhoogde energetisch waarde had. Een plek van een 10tal cm.
Ja ik voelde dat. Anderen van de groep ook.
Toch denk ik dat als jij daar als experimentator het aanschouwd. Je zal merken dat 8/10 mensen het zeggen te voelen. Dat jij dit zal gaan beschouwen als een massa hypnose verschijnsel. Dus als hij het wel kan voelen, dan "zeg" ik dat ik het ook voel. (het is ook een spirituele plek, dus de mensen zijn zelf ook zeer spiritueel en gevoelig). Ja jij bent misschien sceptisch over mijn verhaal. Maar ik ben sceptisch over wetenschap. Hoe goed ik het ook probeer de zien, hoe harder zij het tegenovergestelde zoeken. Jij zal misschien zeggen: dat is wetenschap.
Dan is wetenschap niets voor mij. Ik ben er moe door gestreden. Het zesde zintuig was toch jouw experiment. Onafhankelijk van elkaar. Kijk jij dan naar de overeenkomsten, of kijk jij naar de verschillen.
a) Char
b) Een zelfbedrieger Hoe kun je dan beweren dat Char geen zelfbedrieger is? Dan die plek in Frankrijk, met die verhoogde energetische waarde. Dat is wel heel eenvoudig te testen, vooral omdat het plekje zo klein is. De test: zet een redelijk grote tent rond die plek, zodanig dat de plek niet meer kan worden herkend als je in de tent staat. Laat dan een heleboel mensen door die tent lopen, en aanwijzen waar die plek zich bevindt. Wat wetenschap betreft, dat kan inderdaad heel vermoeiend zijn als je blijft vasthouden aan je innerlijke wereld. De wetenschap gaat over de wereld om ons heen. Het is een ontdekkingstocht. Daarbij moet je je eigen innerlijke wereld ondergeschikt maken aan de wereld om ons heen. De buitenwereld is leidend, niet onze wensen. Ik noem dat bescheidenheid. Misschien is een ander woord beter, maar ik kan zo snel geen woord bedenken dat kort en krachtig weergeeft wat ik bedoel. De wetenschap is bereid elke kracht en elke energie te accepteren. Je hoeft alleen maar te laten zien dat die kracht of die energie bestaat. Maakt niet uit hoe, de wetenschap stelt zich heel kwetsbaar op. Veel mensen houden echter vast aan de houding "ik voel het zo, dus ís het zo". Dat is de innerlijke wereld, die we niet mogen opdringen aan de realiteit. Als je je innerlijke wereld wilt blijven opdringen aan de wereld om ons heen, word je inderdaad moe: de wereld om ons heen is immuun voor onze innerlijke wensen.
a) Char
b) Een zelfbedrieger Hoe kun je dan beweren dat Char geen zelfbedrieger is? jij kiest dus automatisch voor optie b)
Ik kies vanwege eigen ervaring voor optie a) Hoe kan jij beweren dat Char niet de waarheid vertelt? Nu niet komen met omgekeerde bewijskracht. Jij zegt dat optie b) waar is. Dat is jouw stelling, die zul jij moeten bewijzen.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.