Iemans zei dat alleen lelijke mensen zeggen dat schoonheid van binnen zit, vind ik mijzelf dan lelijk omdat ik het ook zeg?

Volgens mij moet je het gewoon zien als een snelle reactie op een vaakgehoord cliché. Ik ken nog een Engelstalige versie, die zegt "Beauty is only skin deep, but ugly is to the bone", maar achter die uitspraken moet je volgens mij gewoon niet teveel zoeken.

Zelf zeg ik het ook, omdat ieder mens iets moois heeft. Sommige mensen hebben hun uiterlijk mee en worden dan mooi gevonden.
Anderen zien er wat minder aantrekkelijk uit, maar hebben ook iets moois. Je moet die persoon niet afkeuren op het uiterlijk, maar leer hem beter kennen.
En daarmee bedoel ik dan het mooie karakter van die persoon, wat uiteindelijk veel belangrijker is.

Ik denk dat die persoon dan een draadje los heeft zitten...

Want ik mag dan van mezelf zeggen dat ik niet moeders mooiste bent. Maar ik ken toch een paar bloedmooie meiden die datzelfde zeggen. Het is gewoon een feit dat de echte schoonheid van binnen zit...

Ik zeg dat zelf ook altijd. En ik ben niet lelijk of bijzonder mooi (hoewel ik er 20 jaar geleden apetijtelijker uitzag, ha, ha). Maar voor mij is het echt waar. Als je een tijd met iemand omgaat dan zie je niet meer of ie lelijk is of mooi, dan zijn heel andere dingen belangrijk voor je band met die persoon. En dat zijn inderdaad dingen die van binnen zitten, het karakter van iemand. Ik heb 100x liever een vriend(in) die een karakter heeft dat mij aanspreekt als een heel knap persoon, dat is eigenlijk zo'n onbelangrijk detail. Voor mij dan.

Nee, het is de emotie die erin wordt gelegd.

Raar is wel dat mensen alleen opkijken naar iemand als de schoonheid zichtbaar is, ongeacht het karakter. Andersom nooit...

Dat is zogenaamde b*llshit natuurlijk. Alleen mensen die verder kijken dan hun neus lang is, snappen dat het innerlijk veel belangrijker is. Ja, het is leuk om eens te horen dat je 'een lekker ding bent', maar dat iemand je innerlijke schoonheid ziet én waardeert is een veel groter en mooier compliment.

Mensen die zichzelf lelijk vinden, zullen eerder geneigd zijn om dit te compenseren. Deze mensen zoeken erkenning in niet hun uiterlijk, maar de dingen die ze doen. Het blijft natuurlijk een lastig punt, aangezien schoonheid een subjectief iets is.

Het kan zijn dat je jezelf lelijk inschat, terwijl de meeste mensen je knap vinden. Alleen daarbij komt weer dat als mensen een oordeel over je uiterlijk mogen geven, dan vaak niet de waarheid durven te vertellen. Ze zeggen dat "je er toch prima uitziet" (soms nog het vreselijke "voor je leeftijd" eraan toegevoegd).

Uiteraard is het zo dat schoonheid van binnen zit. Dat weten de meeste mensen wel, of ze nou in z'n algemeenheid knap of lelijk gevonden worden, dat maakt dan weinig uit. Als je dit dus zegt, wil het niet zeggen dat je ook lelijk bent, aangezien iedereen weer anders over jou denkt. Je wordt vaak ook knapper voor degenen waar je mee omgaat, omdat ze je gaan waarderen om wie jij bent. De ander wordt dan leuker gevonden, ook qua uiterlijk.

Andersom werkt het net zo. Iemand die denkt knap te zijn, en ermee te koop loopt, wordt snel minder leuk gevonden, en ook minder mooi gevonden, omdat hij/zij als arrogant wordt gezien.

Het is gewoon een waar gezegde dat gebruikt wordt door veel mensen, mooi of minder mooi.
Mensen die mooi gevonden worden weten, dat er maar iets hoeft te gebeuren ( b.v. een verwonding), waardoor zij minder mooi gevonden worden.
Ook bij het ouder worden lever je, naar de maatstaven van onze maatschappij, schoonheid in.
Het is dus zaak dat je zorgt voor innerlijke schoonheid door een aantrekkelijk mens te zijn om mee om te gaan.


Ik vind trouwens dat je eigenlijk alleen maar de eerste keer dat je iemand ziet, echt op het uiterlijk afgaat, daarna kan je iemand eigenlijk niet meer objectief beoordelen.
Er zijn mensen waarvan ik me nu afvraag waarom ik hen bij de eerste aanblik niet mooi vond, omdat ik, na verloop van tijd, bepaalde uiterlijke kenmerken juist ben gaan waarderen.

Beauty is in the eye of the beholder oftewel schoonheid of knap zijn is een subjectieve waarneming.
Sommige mensen zijn basic mooi, omdat ze aan bepaalde schoonheidsnormen voldoen die door de eeuwen heen al gelden, anderen zijn mooi volgens de trend van de tijd.
Anderen zijn mooi in het ene werelddeel en lelijk in het andere werelddeel.
In de basis zit echte schoonheid in iemand, hoe knap je buitenkant volgens allerlei subjectieve normen ook is.
En dat "schijnt" echt naar buiten, en maakt je mooi.
Dus wat die persoon zei zegt meer over hem of haarzelf en over de manier waarop je daar mee bezig kunt zijn.

Die zin slaat mijns inziens helemaal nergens op.
Niet dat ik mezelf nou zo knap vind, maar lelijk vind ik mezelf zeker niet. En ook ik vind dat echte schoonheid binnen in de mens zit.
Natuurlijk wil het oog ook wat en ik zal zeker niet zeggen dat ik mijn nek niet zal verrekken als er een mooie man voorbij loopt.
Maar als ik zou moeten kiezen tussen een mooie man die alleen voor zichzelf leeft of een minder mooie man die het hart op de juiste plaats heeft. Kies ik toch zeker voor optie 2. Uiteindelijk is die iets mooiere man dan toch een veel mooier persoon.

Het is meer dat als je jezelf goed voelt je dit naar buiten uitstraalt. Dus de schoonheid komt daarme naar buiten. Ik vind mezelf ook niet knap maar heb wel een bepaalde aantrekkingskracht ten opzichte van mannen. Het is ook je houding, je expressie in je gezicht je manier van hoe je in het leven staat. Dat maakt je aantrekkelijk voor anderen. Er zijn mooie mensen die onuitstaanbaar zijn. Die stralen dan ook helemaal niets uit. Ik vind die mensen dan ook niet mooi ook als zijn ze van de buitenkant prachtig om te zien. Je innerlijk is dus van wezenlijk belang van hoe je er buitenaf uitziet.