Vindt jij het ook vervelend als mensen te dicht bij je komen staan?

Ik vind het alleen vervelend als die persoon stinkt :) En als ik voorderest niks met die persoon te maken heb.

JA, alhoewel dart natuurlijk omgevings gerelateerd is. Als de bus vol is is het normaal dat er iemand naast je gaat zitten, maar als je de enigste in de bus vbent en er stap een vreemde in is dit niet normaal. Maar ik hou inderdaad ook niet van die kleffe mensen

Ik hou daar ook niet van, het geeft me een onbehaaglijk gevoel.
Als ik in de rij sta bij de kassa, ga ik altijd VOOR mijn wagentje staan, ook met het uitpakken er van.

Toegevoegd na 13 minuten:
Dat heeft te maken met je energieveld en je gevoeligheid. "Vreemden" hebben een andere energie. Als dat niet overeenkomt met die van jouw, kun je je heel onbehaaglijk gaan voelen.
Bij vrienden heb je dat niet, omdat je gelijkgestemden bent.

Ja, dat is vervelend als een onbekend iemand opdringerig in jouw leefruimte komt. Gewoon een stapje terug doen of met een overdreven wijds gebaar je sjaal (of iets dergelijks) opnieuw omslaan. Je kan ook "iets" doen met je handtas, je haar, bedenk maar wat. Als je die persoon dan aanraakt, zeg je quasi verontschuldigend: "O, sorry ... we staan een beetje te dicht op elkaar hè?"

Sting vond dat ook, he, "don't stand so close to me". Een of ander leerlinge die een beetje gek op hem was en iedere keer heel dicht tegen hem aanstond.

Sommige mensen komen inderdaad ongevraagd mijn terrotorium binnen waar ik me veilig voel en dat kan me enorm irriteren vooral omdat dit ook een soort mens mens waar ik slecht tegen kan, de hijgerige verkoper zal ik maar zeggen.

Dat is zó verschrikkelijk irritant. Maar ook wel leuk om zelf te doen.

Moet je gewoon eens voor de grap te dichtbij iemand gaan staan. Diegene zal een stap terug doen, jij zet gewoon weer een stap vooruit. Degene in kwestie weet totaal niet wat hij/zij moet doen. Prachtig om te zien. Doe dit trouwens niet bij vrienden, gewoon bij iemand die je toch niet zo goed kent.

Maar als iemand het onbewust bij jou doet, is het zeer vervelend. Vooral als diegene nog een slechte adem heeft ook nog!

Deze vraag is in een net iets andere vorm al gesteld. Zie de antwoorden aldaar.

Ja, zeer herkenbaar. Al heb ik het veel sterker bij mannen dan bij vrouwen. Mannen moeten per definitie niet te dichtbij komen, ik hou ze ruim op afstand. Vrouwen mogen een stapje verdergaan, maar dan ook snel weer stapje terugdoen uit mijn persoonlijke ruimte. Als ik wil 'plakken' doe ik dat wel met mijn eigen vriend, die kan niet dichtbij genoeg komen :)

Ik heb trouwens eerder een soortgelijke vraag gesteld over persoonlijke ruimte. Misschien vind je het interessant om de reacties hierop nog even door te lezen:

Ik vind het heel belangrijk dat je om je heen een cirkel hebt van 1 meter om je heen creert. Daar moet niemand dichter bij komen. Alleen als je ze daarvoor zelf uitnodigd. Iedereen heeft een beetje ruimte om zich heen nodig ander krijg je het benauwd.

ja daar houd ik niet van
dan komen ze in mijn haptische ruimte
ik heb een collega die buigt ook altijd zo over je heen dat haar borsten ongeveer in je nek liggen
bbrrr bbbrr

JA dat is zoo irritant! Mensen bij de kassa doen dat. Ik zeg soms wel eens dat de rij echt niet sneller opschuifd als ze in me gaann staan. Wat ook irritant is, is in de stad. Dan wordt er gelobbyed voor een of andere stichting en staan ze zo dichtbij (opdringerig) dat ik ook niet echt zin heb om ernaar te luisteren. Dan heb ik echt het idee dat ze in mijn aura (oid) staan. (dan krijg ik de neiging om te meppen)

Dat komt omdat mensen daarmee in je aura komen staan, wat ze niet moeten doen omdat je ze daar (nog) niet wilt toelaten.
Vrienden bv kunnen dat wel omdat ze vertrouwd zijn.
Je kunt het beschouwen als een klein stukje territorium dat je altijd om je heen hebt. Het is maar een paar centimeter, maar daarbinnen moet een onbekende niet komen. Dat is ook instinctmatig.

Als vreemde mensen zomaar in je aura stappen voelt dat als een ongewenste intimiteit, en dat is onprettig.
Je doet dan inderdaad automatisch een stapje naar achteren. Dat is pure lichaamsreactie.

Toegevoegd na 7 minuten:
Ken je Pierre Wind, die tv kok?
Lijkt me een schat van een man, maar met z'n ADHD komt hij zo verbijsterend dichtbij je hoofd dat het gewoon eng is!
Wat mij betreft het ultieme voorbeeld van in andermans aura stappen...

Ja, gigantisch! Ik voel me dan in m'n vrijheid beknopt. (Ik heb een enorme vrijheidsdrang.) Meestal ga ik dan ook achteruit staan en als het me te gortig wordt, zeg ik er wat van. En als het me veel te gortig wordt hebben ze tutti problemi!

ik probeer het af te leren, heb gemerkt dat het wel erg westers is om een eigen space te willen hebben. Misschien (positief) discriminerend, maar ik heb het idee dat hoe meer kleur de mensen hebben, hoe minder moeite ze hebben met nabijheid en aanrakingen (vriendschappelijk dan he) en ik denk dat dat mooier/beter is. (voor erge stinkerds en creeps maak ik eeen uitzondering natuurlijk) Am I right?

Meestal wel.. vooral als je de winkel (vooral een kledingwinkel) binnenkomt en iemand meteen naar je toe komt en gaat kijken naar wat je bekijkt en commentaar geeft, dat is irritant.

ligt aan de persoon, van sommige mensen vind ik het niet erg. Maar van andere mensen kan ik er niet tegen.
Het licht eraan hoe goed ik die persoon ken en of ik die persoon toe laat op die afstand. Sommige mensen vind ik heel aardig en mogen ook dichtbij komen, anderen vind ik heel aardig en toch deins ik terug als ze te dicht bij komen...