Wie heeft besloten wanneer iets gênant is?

De persoon die het woord zegt.

Ik denk niet dat dat van het een op het ander moment besloten is. Ik denk dat het zo ontstaan is. Iemand doet iets en wordt door de rest van de groep uitgelachen. Omdat uitgelachen worden niet fijn is (je zou verstoten kunnen worden door de groep), besluit je dat je nooit nog eens in die situatie wilt verkeren (omdat deze gênant is).

Dat doet een ander en dan nog achteraf en dan nog stiekem ook...

de regels der etiquette zijn daartoe opgesteld en het betekent dat je een ander kan afstraffen als jij ziet dat een ander zich niet aan de gedragscode houdt...

Dat gebeurt overal in deze wereld, en ook hier op gv...
Als iets gênant beoordeeld kan worden, hoe dan ook, dan wordt het achteraf gewist door een moderator, die er zo´n verschrikkelijke hekel aan heeft om überhaupt een vraag of antwoord te wissen... Ik weet wel beter onderhand...

Ik kreeg net van de beheerder van de site een compliment: "euh? Wauw, dit is weer een helder antwoord XiniX." en één paar tellen later is het gewist door een moderator... Is niet volgens de richtlijnen, staat er -5 punten weer...

Dat is heel gênant...

De Dikke van Dale in de uitgave van 1973...

Als genant, echt genant is laat ik het over aan diegene die de het genante heeft vastgesteld. Met andere woorden wie bepaald wat. Dat ben je dus zelf want jij zelf stelt de grens van het genant beleven. En ieder die iets genant vind heeft daar zijn eigen voorwaarden aan vastgelegd. Wat voor de èèn genant is, is voor de ander niet genant. Het woord genant heeft altijd betrekking van de èèn op de andere persoon. Het is bijna een nieuwe vraag wat zijn waarden en normen? Het ligt er dichtbij.

In het woord gênant vinden we de stam gene ; schaamte. Je beving je dus in een gênante situatie wanneer je per ongeluk iets doet of je iets overkomt waarvoor je je schaamt. En die schaamte komt weer voort uit de heersende norm van de plaats waar je je bevind, en die hoeft niet overal hetzelfde te zijn.
Stomdronken zijn ineen kroeg is minder gênant dan op je werk. In je blote kont lopen is bij de Hema gênanter dan in de It. En met je panty in je rok naar buiten komen kan eigenlijk nergens dat ik weet zonder je te pletter te schamen als je het ontdekt.
Gene is daarmee altijd afhankelijk van 'gever' , 'ontvanger' en situatie. Wanneer je een geschreven of ongeschreven norm per ongeluk overtreed, spreken we vaak van een gênante situatie. Die norm expres overtreden komt heel anders over.

Iets is gênant wanneer je zelf vind dat het gênant is.. Als jij je nergens voor schaamt is niks gênant (of dan heb jij er iig geen last van als anderen het wel gênant vinden)

Ik.

Jezelf, als je het liefste onder een grote steen had willen kruipen, en nog liever de tijd had willen terugdraaien zodat je het over had kunnen doen.

Generen is een gevoel en dat heeft met een rationele beslissing (verstand) niks te maken.