Moeten we zoiets belangrijks als het opvoeden van kinderen niet aan professionals overlaten?

Het probleem is dat je dan wel een HELEBOEL professionele opvoeders nodig.(teveel) Bovendien ik ben geen expert op dergelijke gebied maar ik weet wel dat kinderen ouders nodig hebben in hun opvoeding. Als ze niet worden opgevoed door hun ouders en totaal geen contact hebben met hun biologische ouders dan raken ze pas echt in de war.

Het belangrijkste wat een kind nodig heeft is persoonlijke aandacht. Wanneer we onze kinderen door professionals laten opvoeden, verdwijnt dat. Lees een paar romans over kinderen op kostscholen en je weet meteen dat dat niet zou werken, zeker niet op grote schaal. Bovendien zijn de verhalen van kinderen die in de war zijn en ouders die slecht opvoeden de uitzondering, de regel is dat het allemaal wel op zijn pootjes terecht komt.
Dan nog iets over opvang en werkende ouders: ik ging voor het eerst naar een opvang toen ik 3 maanden was en ben er tot ik twaalf was elke week ten minste 2 dagen geweest, en vaak andere dagen oppassen. Mijn ouders werkte allebei fultime en meer. Dat heeft me niet verpest, sterker nog, het is een van de beste dingen voor me geweest. Het leert kinderen ambitie en het belang van werken omdat hun ouders dit doen, vooral belangrijk voor meisjes, het leert kinderen delen en dat ze niet het centrum van de wereld zijn en het leert kinderen sociale vaardigheden en vrienden maken. Maar belangrijk was dat ik aan het eind van de dag met mijn ouders mee naar huis kon, zodat je wel de liefde krijgt die je nodig hebt.

Wat stel je dan voor, dat mensen kinderen krijgen en dan afstaan een de overheid of andere organisatie en deze in een soort opvoedfabriek terecht komen. Alleen het idee al vind ik angstaanjagend. Daarnaast vraag ik me af of kinderen vroeger geen problemen hadden. Alleen werden die onder de duim gehouden door ouders, onderwijzers en andere gezagsdragers dmv geweld. Ik denk vooral dat we als samenleving een aantal gezamelijke waarden moeten hebben. Als we als samenleving het goede voorbeeld geven, volgt de jeugd vanzelf.

Veel ouders verpesten hun kinderen. Ze zijn zelf verpest en geven de ellende gewoon door. Deze kinderen moeten gered worden uit de klauwen van het gezin. Maar wie gaat dat betalen? ( zoete lieve Gerritje niet)

En die professionals gaan professionele vader- en moederliefde geven? Dacht het niet. Dit lijkt me ook onontbeerlijk bij een opvoeding.

Wanneer kinderen naar een opvang moeten en vervolgens worden opgehaald door een liefdevolle ouder en in hun eigen bed kunnen slapen, lijkt me dit 100 keer waardevoller.

Ik vind het woord "outsourcen" in dit verband vrij ongelukkig. Ik mag toch hopen dat kinderen niet willen dat er zo over hen gedacht wordt.

Uiteraard is het geen oplossing om kinderen van je af te sturen. Dat er soms opvang nodig is prima, maar ouders moeten hun taak zeker erg serieus nemen. Je kunt niet kinderen op de wereld zetten en dan als in een bedrijf ze gaan outsourcen. Dat is het tegenovergestelde van liefdevol en zal zich altijd tegen de ouders keren.

Kinderen voelen zoiets aan en krijgen naar mijn idee het beeld dat ze niet geaccepteerd worden door hun eigen ouders. En niets is erger voor kinderen dan dat.

God heeft gemaakt dat er twee ouders zijn om kinderen te krijgen, professionals kunnen geen kinderen krijgen, alleen amateurs... En elke ouder is een amateur, op het moment dat hun eerste kind geboren wordt...

Dus niet aan professionals overlaten...

Nee, dat lijkt me niet de oplossing.
we moeten met z'n allen wel waakzaam blijven dat wanneer het dreigt fout te gaan er vakkundig ingegrepen gaat worden en dat niet ook tot het laatste uitstellen.
Zo heb ik sinds gisteren een sociaal opvallende (om maar niet moeilijk opvoedbaar te hoeven zeggen) jongen in huis, die zal in ons gezin mee gaan draaien en ook onze liefde krijgen. Bij hem is veel te lang gewacht voordat er uiteindelijk ingegrepen is.
En als professional is het wel degelijk mogelijk vreemde kinderen liefde en aandacht te geven.

Maar wat ik nog wel op wil merken is dat we tegenwoordig voor kinderen kiezen, dus we ook de consequenties ervan moeten dragen.
Een fulltime job door beide ouders en kinderen gaat mijns inziens niet samen.

Ik werk al jaren als vrijwilliger met kinderen tussen de 4 en 12 jaar,(o.a. al s clown) en uiteraard kom ik de nodige probleemgevallen tegen. De grootste problemen zie ik bij kinderen die uit een één-ouder gezin komen, maar zeer zeker ook bij 'gewone' gezinnen gaat er vaak wel het een en ander fout.
Sinds 16 maanden ben ik zelf de moeder van een prachtig mannetje. Ik merk dat ik door mijn ervaringen wel veel meer nadenk en overleg over wat wel, wat niet en hoe.
Ik denk zelf dat een , nu ja echte oplossing niet, maar iets in de goede richting. Een soort oudercursus zou zijn. Wanneer mensen zwanger zijn, verplicht een aantal avonden op opvoedcursus. Waarin duidelijk gemaakt wordt wat de maatschappij wel en niet verwacht.
Bij een tweede kind een herhaling en daarna.....
Ik denk zeker dat je op deze manier excessen als drankgebruik 9-jarige sex-offenders en geweld tegen hulpverleners een stuk zou kunnen verminderen.

Het begint tenslotte allemaal bij de ouders.....
Die geven het grootste voorbeeld!

Niets is slechter voor een kind dan ze bij hun ouders weg te halen en door professionele opvoeders groot te laten brengen. In sommige gevallen moet dit, maar dan moet de ouder echt niet in staat zijn om het kind te verzorgen. Een kind heeft namelijk niet alleen een veilige vertrouwde omgeving nodig om tot een evenwichtig mens uit te groeien, maar ook vaste verzorgers die onvoorwaardelijk van dit kind houden. En hiervoor zijn de ouders de meest aangewezen personen. Als een kind in een tehuis opgroeit heeft het teveel verschillende verzorgers. Het kind heeft een vaste verzorger nodig die troost geeft; knuffelt, zijn grenzen kan verkennen etc. Als een kind die vaste verzorger niet heeft, krijgt het hechtingsproblemen. (Voor meer informatie hierover zie:
http://www.kennisring.nl/smartsite.dws?id=40854)

Nu ben ik het er zonder meer over eens dat veel ouders geen idee hebben wat opvoeden is. Dat veel ouders door teveel werken en het kind dus noodgedwongen naar de kinderopvang te brengen, denken dat ze dit kunnen compenseren door het kind te verwennen. Deze kinderen mogen teveel, krijgen te weinig aandacht en krijgen geen grenzen meer mee. Deze kinderen kunnen inderdaad ontsporen. Het komt steeds vaker voor, maar toch gaat opvoeden in de meeste gevallen goed. Alleen vallen juist de kinderen bij wie het niet goed gaat meer op.
Maar door kinderen om dit soort problemen te voorkomen uit voorzorg allemaal professioneel op te gaan voeden, is de slechtst denkbare oplossing die er is. Er zal dan met heel wat meer kinderen iets mis gaan dan nu het geval is.

Een betere oplossing zou zijn: Ouders leren wat opvoeding is en wat het voor een kind betekent als zij dat niet of niet goed doen. Helaas is dit niet zo eenvoudig te realiseren.

Tja, ik wil m'n kind zelf opvoeden. Als (toekomstige) fulltime-mama hoop ik (natuurlijk!) wel dat het goed zal gaan... :)