Wat kun je doen tegen onverwachte binnenpretjes ?

Ik sta gewoon te grinnikken, het maakt mij weinig uit, vaak glimlachen de omstanders gewoon mee.

Als ze denken dat je om hen moet lachen, dan zijn ze waarschijnlijk zelf erg onzeker. Gewoon lekker lachen. Als ze willen weten waarom, dan vragen ze het wel en dan kun je altijd nog zeggen dat het een binnenpretje was.

Als je echt niet wilt lachen dan helpt het om niet te veel na te denken in dat soort situaties. Als je je gedachten de vrije loop laat dan heb je makkelijker kans op binnenpretjes dan wanneer je 'nergens' aan denkt.

Strak en ingetogen doorgaan met wat je doet.

Blij zijn dat dit (nog) niet tijdens een begrafenis oid (is) gebeurd.

Pak je telefoon en doe net of je met iemand aan het bellen bent.

waarschijnlijk gewoon laten gaan, ik had het laatst nog, en mensen keken me wel even aan.
je kan er niets aan doen, alleen erbij zeggen sorry had een binnenpretje. vaak merk je dan herkenning en gaan mensen gewoon weer bezig waarmee ze bezig waren.
:)

Zoals bij de meeste dingen kan het me echt heel weinig interesseren hoe anderen erover denken. En als ik een binnenpretje heb en andere daarop reageren dan geef ik gewoon aan dat ik een leuke herinnering heb. En stom toevallig ben ik in de meeste gevallen alleen, of reageerd niemand erop...

De laatste keer dat dit escaleerde werd ik drie dagen van school geschorst, omdat ik een allochtone medemens vol op zijn strottehoofd sloeg. Alleen niemand van de getuigen durfde te bevestigen dat die biljardkeu alleen gebroken kon zijn, omdat de persoon in kwestie deze op mijn rug kapot sloeg...

gewoon je lach inhouden.
of als je dat niet kan,gewoon lachen.(iedereen wordt er dan blij van)

Daar kun je toch niets aan doen, wat kun je doen aan onverwachte bezoekers?
Die binnenpretjes zijn dialogen in jezelf en op het moment dat er iets ontdekt wordt dat voorheen onbegrepen was, komt er een plotselinge ontlading van energie, dat uit zich in schokkende buikbewegingen, binnenpretjes zoals jij ze noemt... Maar het zijn ontdekkingetjes, plotselinge verschuiving van vermoedens naar weten... En dat gaat plotseling en onvoorzien en gepaard met ontladingen in de vorm van lachenbuitjes...

Wees blij dat je binnenpretjes hebt, ze behoren vaak tot de leukste momenten van de dag, dus geef je er aan over.
Waarom zou je je ervoor schamen dat je een grappige gedachte in je hoofd hebt? Je kunt inderdaad even tegen je omstanders "Binnenpretje!" zeggen, dat hoef je verder niet uit te leggen en de meeste mensen zullen er mee lachen.
Op een begrafenis kun je altijd nog even aan nare dingen denken.

onverwachte binnenpretjes? dat is zo ongeveer het heerlijkste dat er is!!!!
lekker naar buiten laten komen, die pret... grinniken, gniffelen, glimlachen, schateren, bulderen... in welke vorm dan ook...
vooral niet inhouden omdat anderen er misschien niet tegen kunnen... laat ze maar lekker mee genieten...

Zolang het echt binnenpretjes zijn zal niemand het merken. Jouw binnenpretjes hoeven niet te betekenen dat je de ander (van binnen) uitlacht, maar dat je de humor inziet van de (misschien serieuze) situatie. Het geeft aan dat je dingen weet te relativeren en dat is zeker een goede eigenschap. Ik zou niet teveel proberen je biinnenpretjes te onderdrukken, maar leer ze productief te maken. Soms kan het goed zijn jouw binnenpretjes met anderen te delen door een grappige opmerking te maken. In veel situaties zorgt dit voor de nodige ontspanning. Zorg dat je anderen betrekt en hen deelgenoot maakt van jouw plezier. Let er wel op dat je anderen niet kwetst. De context kan veel verschil maken. Als je denkt dat de situatie geen ruimte biedt voor humor; geniet dan in stilte van je binnenpretje.