In welke cultuur geven ze een feest als er iemand dood gaat?

In elke cultuur gebeurd dat, als men blij is dat de persoon overleden is. Surinamers staan er bekend om dat het gebruikelijk is om te vieren "for no particular reason". In de islam wordt gevierd dat de overledene naar Allah toe is gegaan.

In Ierland hebben ze de "wake". Ze zuipen als ketters om afscheid te nemen...

Ha, die Lavendel;

Gebeurt ook in ons land. Het is misschien niet altijd helemaal de bedoeling, maar in West-Friesland worden uitvaarten traditioneel geregeld afgesloten met een koffietafel en vaak ook een borrel. Daarbij wil het nog wel eens gezellig uit de klauw lopen; mensen kunnen hun verdriet bij elkaar kwijt, de mooie verhalen worden verteld en met de fles op tafel wordt het dan toch gauw gezellig. Mijn opa had in De Streek in de jaren dertig en veertig een café met een feestzaal en de meeste omzet kwam van kermissen, bruiloften en uitvaarten.

Wat mij betreft in geen een cultuur.
Maar er zijn wel culturen zoals bij ons, wel een etentje word gegeven i.v.m een dood.

En dat is zeker geen feest.

Sommige dingen kunnen wel eens lijken op een feest bij een dood. Maar zeker geen feest is...!

Ik weet ook dat dit gebeurt in het buitenland, maar bij ons in de familie onlangs ook. Diegene die overleed had gezegd "als ik dood ben moeten jullie feest vieren, omdat ik er geweest ben". Dat hebben we gevierd en het was erg gelukkig om te doen. Wel met een lach en een traan.

In Nederland gebeurt dit echter ook wel.

De begravenis/crematie is er, dan als alles afgelopen is gaat meestal toch iedereen bij elkaar zitten om wat te drinken te eten, soort van feest dan.

Er zijn meerdere culturen waarin dat voorkomt. Inclusief de Nederlandse, ten minste, in sommige gevallen.

Het waarom kun je denk ik verdelen in twee opties, die los van elkaar of samen kunnen bestaan:

1. De nabestaanden hebben een geloof dat inhoudt dat de overledene naar een veel betere plek gaat. In dat geval kunnen ze feest vieren omdat ze blij voor diegene zijn.
2. De nabestaanden zijn niet zozeer blij dat hun dierbare dood is, maar kiezen ervoor om het *leven* van de overledene vreugdevol te herdenken.

Persoonlijk zou ik graag willen dat mijn begrafenis zo'n feest wordt, met een borrel in plaats van een kopje koffie met van die afschuwelijke droge uitvaartcake. Met uitbundige kleuren en harde muziek. Het lijkt me een mooi idee als dierbaren samen mijn leven gedenken, en ik zou graag willen dat herinneringen aan mij ophalen mensen ergens een blij gevoel geeft, ook al is dat vermengd met verdriet omdat ik er niet meer ben.