Waar komt het gezegde ''een man een man,een woord een woord vandaan?

d.w.z. een eerlijk man houdt zijn woord; eig. zoo waarlijk als een man in den besten zin van het woord een man is van eer, zoo is ook zijn woord te vertrouwen. Een zeker reeds zeer oude uitdr., die moet dateeren uit den tijd, dat alle vormlooze contracten bindend waren. Volgens Harreb. II, 56 staat zij opgeteekend bij Gruterus II, 140; Witsen 114; Tuinman I, 251, die haar aldus verklaart: ‘dit zegt men van die getrouw zyn in hunne beloften te houden; men moet een eerlyk man op zyn woord mogen geloven, en dat moet zyn zegel zyn’. Zie nog Hooft, Brieven, 402; 498: Aan zijner E. meêgaan naa de Wijk slaa ik geen' twijfel: gemerkt een man, gelyk men zeidt, niet beeter dan zijn woordt is; Gew. Weeuw. III, 67: Nu moetje 't doen, een man een man, een woord een woord, 't is gezeid.

En voor vrouwen is er geen versie...

Ik ga er van uit (nog eens) dat dit gezegde vooral te maken heeft met strijd, en dat het mannen oproept standvastig te zijn/ ter verantwoording te roepen.
Eigenlijk dus iets wat oorspronkelijk met initiatie-riten te maken heeft.
Dat wil niets zeggen over vrouwen of ze al of niet hun woord gestand doen.
Vrouwen kunnen dat evengoed, maar initiatie-riten horen nu eenmaal bij mannen, een vrouw heeft nu eenmaal andere wegen om volwassen te worden.
Dit antwoord verschilt onbedoeld van mijn vorige (ik baal hiervan, 't is weg).